Μετά που το αεροσκάφος τους γκρεμίστηκε στη Ζούγκλα, δύο άνδρες προσπαθούν να ξεφύγουν από τις φυλές κανίβαλων που κατοικούν στην περιοχή. Ο ένας χάνεται και σύντομα αιχμαλωτίζεται από τους άγριους.
Σχόλια:
Ο σκηνοθέτης που μας χάρισε τα ιστορικά υπέρ- cult και υπέρ- διφορούμενα CANNIBAL HOLOCAUST και HOUSE ON THE EDGE OF THE PARK είχε ξαναβρεθεί σε περιοχή κανίβαλων εν έτη 1977, λίγο μετά την πρώτη «εκδρομή» του Umberto Lenzi (και γενικότερα του Ιταλικού σινεμά) σε παρόμοια εδάφη με το MAN FROM DEEP RIVER. Ο Deodato χρησιμοποιεί σχεδόν τους ίδιους ηθοποιούς με τον Lenzi και συγκεκριμένα τους Ivan Rassimov και Me Me Lai και βάζει στον πρωταγωνιστικό ρόλο τον λιγότερο γνωστό την εποχή Massimo Foschi. Η μαγκιά του Deodato ήταν ότι με το JUNGLE HOLOCAUST ξεπέρασε κατά πολύ σε ποιότητα τον Lenzi και με τον τσαμπουκά του κατάφερε να καθιερωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς των ταινιών με κανίβαλους. Το CANNIBAL HOLOCAUST απλά ήρθε να επιβεβαιώσει το ταλέντο του Deodato και να πάει όλα τα πολύ καλά στοιχεία που έδειξε με το JUNGLE HOLOCAUST ένα βήμα παραπάνω. Το JUNGLE HOLOCAUST διαφέρει πολύ από το CANNIBAL HOLOCAUST τόσο σε ατμόσφαιρα όσο και σε θεματολογία, όσο κι αν φαίνεται περίεργο αυτό μιας και οι δύο ταινίες ουσιαστικά ανήκουν στον ίδιο χώρο. Το JUNGLE HOLOCAUST μπορεί κανείς να πει ότι είναι καθαρά μια περιπέτεια εμπλουτισμένη με στιγμιότυπα σαδιστικής βίας και gore, που όμως ταιριάζουν απόλυτα με τα δρώμενα, εκτός φυσικά από τις πανταχού παρούσες και αχρείαστες σκηνές πραγματικής βίας προς τα ζώα, που ο ίδιος ο Deodato αποκήρυξε και ισχυρίζεται ότι προστέθηκαν από τους παραγωγούς χωρίς την άδειά του. Η πλειοψηφία του χρόνου προβολής ακολουθεί την αιχμαλωσία του Robert (Massimo Foschi) από τη φυλή των κανίβαλων. Στην αρχή τον δένουν σε ένα βράχο και σκίζουν τα ρούχα του, ενώ παίζουν και με τα γεννητικά του όργανα, μετά τον κρεμάν σε ένα κλήμα νομίζοντας ότι μπορεί να πετάξει σαν πουλί και τον αφήνουν από μεγάλο ύψος να πέσει στο κενό, τα παιδάκια της φυλής τον εξευτελίζουν σε κάθε ευκαιρία, ενώ τρώει και λίγο ξύλο όταν προσπαθεί να πείσει ένα απ’ αυτά να του φέρουν λίγο νερό.
Σύντομα, και μετά από τις δυσάρεστες σκηνές της σφαγής ενός κροκόδειλου που ξαναείδαμε στο EATEN ALIVE!, ο Robert το σκάει μαζί με τη Me Me Lai που φαίνεται ότι τσιμπήθηκε μαζί του και μια περίεργη σχέση εξουσίας δημιουργείται μεταξύ τους, μέχρι την ώρα που θα τους εντοπίσουν οι ντόπιοι και θα ξεσπάσουν στην καημενούλα Me Me Lai σε μια σκηνή απίστευτης σκληρότητας που γίνεται ακόμα πιο δυνατή με την τυπικά αταίριαστη μουσική του Ubaldo Continiello. Σημειώστε ότι κομμάτια από τη συγκεκριμένη σκηνή επίσης χρησιμοποιήθηκαν στο EATEN ALIVE! του Umberto Lenzi. To JUNGLE HOLOCAUST είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών από κριτικούς και κοινό λόγω της ρατσιστικής οπτικής γωνίας του, κάτι που ο Deodato μάλλον πήρε πολύ κατάκαρδα και σκέφτηκε να διορθώσει με το ιστορικό CANNIBAL HOLOCAUST τοποθετώντας τους λευκούς στη θέση των «κακών». Εδώ, οι κακοί είναι οι κανίβαλοι, χωρίς όμως να γίνονται υπέρμετρα σκληροί και βάρβαροι, εκτός φυσικά από τις σκηνές βίας προς τα ζώα, που όμως τελικά χρησιμοποιούνται για τροφή, κάτι που σίγουρα γίνεται από τέτοιες φυλές από την αρχή της ιστορίας τους. Πάντως τα στάνταρντς της παραγωγής είναι αρκετά υψηλά, και το γεγονός ότι τα τοπία είναι 100% αληθινά μιας και ολόκληρο το συνεργείο ήταν εγκατεστημένο στην πραγματική ζούγκλα δίνει μεγαλύτερη αξία σε μια ταινία που ο ίδιος ο Deodato θεωρεί από τους σταθμούς στην καριέρα του, μιας και του άνοιξε το δρόμο για την διεθνή αναγνώριση με τα μεταγενέστερα CANNIBAL HOLOCAUST και HOUSE ON THE EDGE OF THE PARK, παρόλο που τελικά κάτω από τη συνεχή πίεση από τη λογοκρισία και την κατακραυγή από τους κριτικούς ουσιαστικά χαράμισε την υπόλοιπη καριέρα του παράγοντας αστείες ταινίες τρόμου που δεν αντικατόπτριζαν το ταλέντο του.
Πάντως σίγουρα το JUNGLE HOLOCAUST είναι κατά πολύ ανώτερο από οτιδήποτε έχει κυκλοφορήσει ο έτερος Ιταλός βασιλιάς των ταινιών με κανίβαλους Umberto Lenzi, συμπεριλαμβανομένου και του πολυδιαφημισμένου και υπερεκτιμημένου από την κοινότητα του τρόμου CANNIBAL FEROX, και εγώ προσωπικά το θεωρώ αναγκαία προσθήκη σε κάθε συλλογή Ιταλικού τρόμου, αλλά όπως κάθε ταινία από το σύμπαν των Ιταλών κανίβαλων, δεν είναι γι αυτούς που προσβάλλονται εύκολα.
Και οι τρεις εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Η R1 είναι η κορυφαία έκδοση, με αναμορφική μεταφορά, ηχητικό σχολιασμό, συνέντευξη και εισαγωγή του Deodato και πολλά άλλα extras και γενικά είναι στα γνωστά υψηλά στάνταρντς που μας έχει συνηθίσει η Αμερικάνικη εταιρία.
