Σχόλια:  Η αλήθεια είναι ότι έπρεπε να είχα υποψιαστεί ότι πρόκειται για «πατάτα» τη στιγμή που διάβασα την ημερομηνία που γυρίστηκε. Που ακούστηκε ταινία του Umberto Lenzi τη δεκαετία του 90; Στη συγκεκριμένη περίπτωση μου έφτασε το όνομα του παραγωγικού σκηνοθέτη κλασσικών ταινιών όπως CANNIBAL FEROX, SEVEN BLOOD STAINED ORCHIDS και δεκάδων περιπετειών και πολεμικών ταινιών δράσης, οπότε το χτύπησα και έφυγα τρέχοντας για προβολή.
Πόσο λάθος έκανα συνειδητοποίησα στα πρώτα 15 λεπτά, που το BLACK DEMONS έδειξε ξεκάθαρα τι θα ακολουθούσε.
Τι;
Τίποτα!
Απολύτως τίποτα!
 Αμέσως μετά το τέλος της προβολής ήρθε στο μυαλό μου άλλη μια ταινία που περίμενα με ανυπομονησία, που πάλι είχε σαν θέμα το Βουντού, όπως εδώ, το RITUAL που κυκλοφόρησε σαν franchise του Tales from the Crypt. Τι να πω, ίσως να είναι το θέμα του Βουντού που δεν μου πάει πολύ, γιατί δεν μπορώ να θυμηθώ στα γρήγορα καμία ταινία με αυτό το θέμα εκτός του ANGEL HEART που να με έχει ενθουσιάσει.
 Και είναι άλλο να ενθουσιαστεί κανείς, και άλλο απλά να διασκεδάσει με μια ταινία. Δυστυχώς το BLACK DEMONS δεν κατάφερε τίποτα απ’ τα δύο για την πάρτη μου.
Οι επιρροές του BLACK DEMONS, που μαρκεταρίστηκε σαν τρίτο μέρος του DEMONS με τον πρωτότυπο Ιταλικό τίτλο του να είναι DEMONI 3, είναι περισσότερο το THE FOG του John Carpenter παρά οι δύο κλασσικές ταινίες του Lamberto Bava, με ολίγο από THE SERPENT AND THE RAINBOW και THE BELIEVERS, για το Βουντού κομμάτι της ιστορίας.
Μια ιστορία που είναι παγερά αδιάφορη και έχει να κάνει με τον δαιμονισμό του αδελφού μιας νεαρής που βρίσκονται στη Βραζιλία για δουλειές, αφού προηγουμένως έχει μυηθεί σε μια τοπική αίρεση Βουντού. Ο τύπος, που λόγω της τελετής έχει αποκτήσει υπερφυσικές δυνάμεις, προκαλεί την ανάσταση έξι έγχρωμων σκλάβων που στο παρελθόν είχαν εκτελεστεί από τους λευκούς ιδιοκτήτες της φυτείας. Τώρα τα τσεκουροφόρα ζόμπι ζητούν εκδίκηση, που θα έρθει μόνο με το θάνατο έξι λευκών.
Και φυλετικές σχέσεις από τον Lenzi, λοιπόν! Πέρα από την πλάκα, όμως, μπορεί κάποιοι διαβάζοντας την υπόθεση να τη θεωρήσουν ενδιαφέρουσα, αλλά πιστέψτε με, δεν είναι! Η πεζή σκηνοθεσία του ντεφορμέ Umberto Lenzi, οι απαράδεκτες ακόμα και για Ιταλική b-movie ερμηνείες και η παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος στα δρώμενα, κάνουν το BLACK DEMONS μια ταινία που απλά δεν έπρεπε να γίνει. Όχι τίποτα άλλο, βλάπτει τόσο την υστεροφημία του μεγάλου Umberto Lenzi όσο και τη φήμη των δύο DEMONS, που αν κάποιος κάνει το λάθος και πιστέψει ότι το BLACK DEMONS σχετίζεται με τις δύο αυτές ταινίες αλλά δεν τις έχει δει, μάλλον δεν θα πλησιάσει ούτε στα 10 χιλιόμετρα μετά απ’ αυτό!
Το μόνο στοιχείο άξιο αναφοράς είναι κάνα- δυο σπλατεριές όπως τα ζόμπι να… βγάζουν μάτια, αλλά και πάλι μην φανταστείτε κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό ή πρωτότυπο. Από εκεί και πέρα ο Lenzi κάνει ότι μπορεί με το ανεπαρκές σενάριο, και με κάποια καλά σημεία όπου η κάμερά του θυμίζει κάπως τον Lenzi που ξέρουμε και αγαπάμε σώζει κάπως τα προσχήματα.
Η μαγική λέξη εδώ είναι το «κάπως», γιατί σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μια ολοκληρωμένη δουλειά, ούτε καν ημιτελή. Χωρίς σασπένς, εκπλήξεις και ρυθμό, το BLACK DEMONS είναι παγερά αδιάφορο θέαμα που ξεχνιέται πολύ εύκολα, και μάλλον έτσι είναι το σωστό. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η καινούργια πολύ καλή έκδοση σε DVD αποτελεί σίγουρα αντικείμενο ενδιαφέροντος για τους fans του Umberto Lenzi.
|
