Σχόλια: To CUBE ZERO είναι το τρίτο μέρος της σειράς που ξεκίνησε το 1997 με το φοβερό CUBE. Η δεύτερη ταινία ("ΗΥPERCUBE") ήταν ένα φουτουριστικό remake της πρώτης, ενώ όπως θα καταλάβατε από τον τίτλο, το CUBE ZERO είναι κατά κάποιο τρόπο ο πρόλογος του CUBE. Και λέω κατά κάποιο τρόπο γιατί παρόλο που τα δρώμενα προηγούνται χρονικά του CUBE, ουσιαστικά το CUBE ZERO μας δίνει την ίδια ακριβώς ιστορία απλά δοσμένη από διαφορετική οπτική γωνία αυτή τη φορά, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η όλη σύλληψη του «Κύβου» όσο ιδιοφυής κι αν ήταν αρχικά, άλλο τόσο δύσκαμπτη έγινε όταν έπρεπε να συνεχιστεί και να εξελιχθεί θεματικά.
Βεβαιώνοντας ότι ο φουτουριστικός άσπρος Κύβος του "ΗΥPERCUBE" ανήκει οριστικά στο παρελθόν, το CUBE ZERO μας μεταφέρει στο γνώριμο κλειστοφοβικό και σκοτεινό περιβάλλον του πρώτου CUBE, με τα ψηλοτάβανα μεταλλικά δωμάτια που κρύβουν θανατηφόρες παγίδες. Μετά από την εναρκτήρια σεκάνς- βγαλμένη κατευθείαν από το CUBE- με τον υποχρεωτικό θεαματικά αιματηρό θάνατο από τις παγίδες του Κύβου, για πρώτη φορά μεταφερόμαστε στα «παρασκήνια» της διαβολικής κατασκευής, όπου 2 άτομα επιβλέπουν το τι γίνεται. Γρήγορα- γρήγορα μαθαίνουμε λεπτομέρειες που κανένα από τα δύο προηγούμενα δεν είχε αποκαλύψει, όπως το πώς βρίσκονταν οι κρατούμενοι του Κύβου εκεί, γιατί δεν θυμόντουσαν τίποτα, κλπ κλπ. Σαν ιδέα μπορεί να ακούγεται καλή, αλλά εμένα προσωπικά μου άρεσε καλύτερα η ατμόσφαιρα αβεβαιότητας και τα ερωτηματικά που το CUBE άφηνε επιμελώς αναπάντητα.
Ο κεντρικός ήρωας, λοιπόν υποτίθεται ότι φροντίζει να πηγαίνουν όλα καλά στον Κύβο. Παρακολουθώντας όμως μία κοπέλα που βρέθηκε μέσα, και αφού μαθαίνει το παρελθόν της και μετά από καναδυό θεαματικούς θανάτους μέσα στον Κύβο, τον πιάνει κρίση ηθικής, κάτι που δεν βοηθάει σ’ αυτή τη δουλειά, όπως άλλωστε τον προειδοποίησε ο παλιότερος συνάδελφός του.
Παρ’ όλα αυτά, ο φίλος μας θα εγκαταλείψει τη θέση του και θα μπει με γενναιότητα στον Κύβο, χωρίς να το πολυσκεφτεί. Αυτή η κίνησή του θα προκαλέσει τον ερχομό ενός ιδιαίτερα σκοτεινού τύπου σταλμένου από τη «διεύθυνση», που δυστυχώς από ένα σημείο και μετά η παρουσία του θα μονοπωλήσει τη διάρκεια της ταινίας, μετατοπίζοντας το ενδιαφέρον από τον Κύβο.
Κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο και μάλλον αναπόφευκτο από τη στιγμή που ο Ernie Barbarash τοποθέτησε την ιστορία έξω απ’ τον Κύβο, σε μία προσπάθεια να φανούν λίγο πιο original τα δρώμενα, αντί να επαναλάβει ουσιαστικά την ιστορία του πρώτου CUBE.
Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι έτσι το CUBE ZERO γίνεται σε γενικές γραμμές προβλέψιμο, αφού η εισαγωγή του «κακού από πάνω» ουσιαστικά μαρτυράει το τι ακολουθεί. Η μόνη πρωτότυπη νότα από ‘κει και πέρα είναι το φινάλε που συνδέει τις δύο ταινίες, αφού η ταινία απλά ανακυκλώνει ιδέες και γεγονότα που είχαμε ξαναδεί κυρίως στο CUBE, αλλά και στο ΗΥPERCUBE.
Τελικά το μόνο που ανεβάζει το CUBE και με κάνει να του βάλω 3 αστέρια είναι αυτά τα στοιχεία που με είχαν εντυπωσιάσει στο 1ο. Η ατμόσφαιρα ιδίως όταν τα πλάνα είναι στο εσωτερικό του Κύβου, η αγωνία και το καλό και ευρηματικό gore. Δεν χρειάζεται, βέβαια, να σας πω ότι στο CUBE ZERO ακόμα κι αυτά τα μοιάζουν λίγο «νερωμένα», αφού ουσιαστικά όλα τα έχουμε ξαναδεί. Για να μη δώσω λανθασμένη εντύπωση πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι σαν βραδινό θέαμα, το CUBE ZERO είναι μια ψυχαγωγική ταινία Ε/Φ που εγώ προσωπικά παρακολούθησα ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος. Η ένστασή μου είναι ότι αν κάποιος δεν έχει δει κανένα επεισόδιο της σειράς και ξεκινήσει με το CUBE ZERO, μάλλον θα απογοητευθεί βλέποντας μια πολύ καλή ιδέα (δηλ. του Κύβου) να μην εκμεταλλεύεται όσο θα έπρεπε στην ταινία.
Αν από την άλλη, κάποιος έχει δει τις προηγούμενες δύο ταινίες και ιδιαίτερα το CUBE δεν θα μπορεί παρά να σκεφτεί ότι τελικά το CUBE ZERO ίσως να ήταν καλύτερο να είχε μην είχε γίνει ποτέ. Τουλάχιστον έτσι ο καθένας από εμάς θα είχε παραμείνει με τις δικές του ερμηνείες για την προέλευση και τη χρήση του Κύβου, μιας και ούτως ή άλλως το CUBE ZERO δεν έκλεισε τις τρύπες τελεσίδικα. Πάντως εμένα το CUBE ZERO με έκανε να εκτιμήσω ακόμα περισσότερο το πρώτο CUBE, οπότε κι αυτό είναι μέσα στα θετικά του. | 
