Σχόλια:  Το FUTUREWORLD είναι το δεύτερο μέρος της ταινίας που καθιέρωσε τον Michael Crichton ως καυτό όνομα στο Χόλυγουντ, ιδίως στην Ε/Φ, το WESTWORLD. Η Δήλος, το φουτουριστικό θέρετρο που αποτέλεσε την κύρια πηγή έμπνευσης για το JURASSIC PARK, αφού κατάφερε και ξεπέρασε με κάποιον τρόπο τα προβλήματα που είχε προκαλέσει η τελευταία αιματηρή επανάσταση των ρομπότ ξανανοίγει τις πύλες της στους κατά κανόνα ζάπλουτους τουρίστες.
 Και παρόλο το μακελειό του WESTWORLD, οι ιθύνοντες απλά σφραγίζουν τη συγκεκριμένη ελαττωματική πτέρυγα και εγκαινιάζουν μια καινούργια, τον Κόσμο του Μέλλοντος, όπου οι τουρίστες θα νιώσουν τη μαγεία των διαστημικών ταξιδιών και όχι μόνο.
Σε ολόκληρη τη Δήλο τα ανθρωποειδή είναι παντού και σε πιο εξελιγμένες μορφές, και χρησιμοποιούνται και σε στρατηγικές θέσεις και εργασίες, εκτός από την παλιότερη εγκεκριμένη χρήση τους ως σάκοι του μποξ για κάθε αιμοδιψή τουρίστα γεμάτο απωθημένα. Και από τέτοιους, άλλο τίποτα, αφού αυτή τη φορά το γκρουπ των προσκεκλημένων είναι αρχηγοί κρατών, επιφανείς επιχειρηματίες, πολιτικοί και κάθε λογής σημαντικά πρόσωπα απ’ όλο τον κόσμο.
 Δύο απ’ αυτούς είναι οι δημοσιογράφοι Peter Fonda και Blythe Danner που προσκαλέστηκαν από τη Διεύθυνση του θέρετρου για να δείξουν ότι όλα βαίνουν καλώς στη νέα Δήλο, όλα τα ανθρωποειδή συμπεριφέρονται κόσμια και γενικά δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα με τις νέες εγκαταστάσεις. Όμως οι δύο δημοσιογράφοι δεν χάνουν χρόνο και αρχίζουν να σκαλίζουν από εδώ και από εκεί, μέχρι που με τρόμο θα ανακαλύψουν ότι η λίστα των καλεσμένων μόνο τυχαία δεν ήταν.
 Το FUTUREWORLD αν και προσωπικά το χαρακτηρίζω τουλάχιστον ισάξιο με το WESTWORLD, επί της ουσίας πάσχει από ακριβώς τα ίδια προβλήματα με τον προκάτοχό του. Η απουσία του Michael Crichton δεν πολυφαίνεται λόγω του φιλόδοξου σεναρίου, και αυτή τη φορά δίνεται περισσότερη έμφαση στην τεκμηρίωση και το στοιχείο Ε/Φ, αλλά για μεγάλο μέρος της διάρκειας γίνεται κάτι σαν τουριστική ξενάγηση με οδηγό στη νέα- βελτιωμένη Δήλο και συγκεκριμένα τον Κόσμο του Μέλλοντος. Αυτό κάνει το FUTUREWORLD κάπως κουραστικό στο πρώτο μέρος του, μιας και οι χαρακτήρες είναι ολίγον τι τετριμμένοι για να αυξήσουν από μόνοι τους το ενδιαφέρον.
 Οι αποκαλύψεις έρχονται πια στο δεύτερο μέρος, όπου ο Richard T. Heffron κρίνει ότι είμαστε πλέον έτοιμοι να εξερευνήσουμε… προχωρημένα θέματα του Κόσμου του Μέλλοντος οπότε αρχίζει και η δράση που τόσο είχε λείψει προηγουμένως. Σ’ αυτό το σημείο έχουμε αποκαλύψεις στα κρυφά εργαστήρια της Δήλου, εξερευνήσεις του πρωταγωνιστικού ζευγαριού στους αφιλόξενους μεταλλικούς διαδρόμους της, κυνηγητά και μια συνάντηση με έναν παλιό υπάλληλο του Κόσμου της Δύσης και του ανδροειδούς φίλου του, που δίνουν την απαραίτητη αίσθηση ανθρωπιάς και αισιοδοξίας σε έναν γενικά απαισιόδοξο κόσμο. Εδώ έχουμε και την μικρή αλλά πολύ καλή επανεμφάνιση του Yul Brynner στο ρόλο του πιστολά σε μια εξαιρετικά εμπνευσμένη, όμορφα φωτογραφημένη και ατμοσφαιρική ονειρική σεκάνς. Σημειώνω εδώ ότι η συγκεκριμένη ταινία ήταν και η τελευταία στη φιλμογραφία του μεγάλου αυτού ηθοποιού.
 Μην φανταστείτε πάντως κάτι το φοβερό, αλλά σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον συντηρείται και ο ρυθμός γίνεται σταδιακά καλύτερος στα πλαίσια της περιπέτειας Ε/Φ. Τα ειδικά εφέ των ρομπότ ξεχωρίζουν για την εποχή που κυκλοφόρησε η ταινία, ενώ όλοι οι πρωταγωνιστές δίνουν αρκετά καλές ερμηνείες. Καλός και ο Peter Fonda και η Blythe Danner, ενώ ο Arthur Hill στο ρόλο του ιθύνοντα επιστήμονα έχει ένα μόνιμο παγερό και ανέκφραστο ύφος μέχρι το cheesy αλλά πολύ διασκεδαστικό φινάλε.
Η μουσική είναι άμεσα αναγνωρίσιμη από fans ταινιών Ε/Φ των 70’s, πολύ καλή και απόλυτα ταιριαστή και συμπληρώνει την εικόνα του FUTUREWORLD, μιας ταινίας Ε/Φ που πολύ δύσκολα θα απογοητεύσει τους φίλους του είδους.
|
