Σχόλια:  Η Σουηδία είναι μια χώρα που ανέκαθεν είχε προβλήματα με τη λογοκρισία στo σινεμά. Συγκεκριμένα είναι η πρώτη χώρα που χρησιμοποίησε λογοκρισία στις κινηματογραφικές ταινίες με κρατική πρωτοβουλία από το 1911! Η λίστα με τις ταινίες που κατά καιρούς έχουν απαγορευτεί ή υποστεί περικοπές στη Σουηδία είναι ατελείωτη και συμπεριλαμβάνει κλασσικές ταινίες του είδους όπως RE-ANIMATOR, FROM BEYOND, CITY OF THE LIVING DEAD, ZOMBIE HOLOCAUST, ZOMBIE 2, THE BEYOND, THE EVIL DEAD, THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE και πολλές άλλες.
Απ’ αυτά και μόνο, εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι μάλλον η Σουηδία δεν είναι και η καταλληλότερη χώρα για να γυριστεί ταινία τρόμου, πόσο μάλλον gore.
 Αυτά φαίνεται ότι είχε υπόψη του ο σκηνοθέτης Anders Jacobsson όταν αποφάσισε να φτιάξει το EVIL ED, μια κωμωδία τρόμου που αντλεί έμπνευση, εκτός από το προφανές THE EVIL DEAD, και από τη βασική θέση της Σουηδίας όσον αφορά την λογοκρισία με το να τοποθετεί τον Edward, έναν απρόθυμο λογοκριτή μιας εταιρίας διανομής ταινιών στη θέση του πρωταγωνιστή.
Ο Ed εξαναγκάζεται από το αφεντικό του να λογοκρίνει την νέα επιτυχία της εταιρίας, τη σειρά splatter ταινιών "Loose Limbs", για εξαγωγή σε διάφορες χώρες «με πρόβλημα λογοκρισίας» (οπωσδήποτε μπηχτή του Jacobsson για την αντίστοιχη Σουηδική πρακτική). Ο Ed μιας και δεν μπορεί να αποφύγει αυτή τη δουλειά, καταπιάνεται με ενθουσιασμό πετσοκόβοντας στην κυριολεξία τις ταινίες της σειράς από τα καλύτερα και πιο αιματηρά σημεία τους, όπως άλλωστε συνηθιζόταν και στις περισσότερες βορειοευρωπαϊκές χώρες μέχρι πρότινος. Γρήγορα, όμως, αρχίζει να νιώθει περίεργα, στην αρχή ψιλοαηδιασμένος από τη συνεχή βία και sex των ταινιών, ενώ μετά από λίγο αρχίζει να επηρεάζεται τόσο πολύ που μετατρέπεται σε ψυχοπαθή δολοφόνο.
Σαν σύλληψη κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την γνησιότητα της ιδέας. Η εκτέλεση είναι που τα χαλάει λίγο τα πράγματα, μιας και το EVIL ED δεν έχει αποφασίσει σε ποιο πλαίσιο θέλει να κινηθεί, σ’ αυτό του καθαρού τρόμου ή σε πιο κωμικά επίπεδα. Και αναπόφευκτα, όπως πολλές άλλες ταινίες του είδους που το παθαίνουν αυτό, καταλήγει κάπου στη μέση. Αυτό δε σημαίνει ότι το EVIL ED δεν επιτυγχάνει ούτε να είναι αστείο ούτε και τρομακτικό. Αντίθετα σε πολλές περιπτώσεις το γέλιο βγαίνει άφθονο, τόσο με τις συνεχής αναφορές σε κλασσικές ταινίες τρόμου όσο και με τις φοβερές κατά διαστήματα ατάκες και υπερβολικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών με σημαιοφόρο τον Johan Rudebeck στο ρόλο του Ed. Από τρόμο, επίσης κατά διαστήματα έχουμε αρκετά καλά σκηνικά όπως και αρκετό gore, αλλά όταν φτάνει το τέλος μένουμε με μια αίσθηση μη ολοκλήρωσης και πολλών χαμένων ευκαιριών για κάτι πολύ καλύτερο.
Πάντως είναι ξεκάθαρο ότι ο Anders Jacobsson κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο οι περισσότεροι συντελεστές του EVIL ED είναι γνήσιοι οπαδοί της σκηνής του τρόμου, και αυτό αντανακλάται στην όλη ατμόσφαιρα της ταινίας, που είναι οικεία για τους απανταχού σπλατεράδες. Δεν υπάρχουν κανενός είδους art house πινελιές και η αίσθηση που μένει στο τέλος είναι ότι είδαμε μια πολύ καλή παραγωγή που θα μπορούσε να είναι της Troma στα πολύ εμπνευσμένα της.
Γενικά, σαν οπαδός του τρόμου οφείλω να συστήσω το EVIL ED σε όλους τους ομοϊδεάτες μου, για ένα ιδιαίτερα ψυχαγωγικό 90λεπτο. Το ότι είναι η πρώτη ταινία splatter από τη Σουηδία, μια παραδοσιακά εχθρική χώρα με τη σκηνή, νομίζω δίνει άλλο ένα κίνητρο για τους απανταχού σπλατεράδες να την αναζητήσουν, μιας και είναι αμφίβολο αν και πότε θα ξαναδούμε άλλη από την Σκανδιναβική χώρα.
Σε κάθε περίπτωση, μακάρι ο Anders Jacobsson να απέκτησε εμπειρία από αυτήν την πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, που παρεμπιπτόντως χρειάστηκε 5 (!) χρόνια για να γυριστεί, και να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο και στο μέλλον, αλλά κάτι τέτοιο είναι αβέβαιο, μιας και σήμερα, 10 χρόνια μετά το EVIL ED δεν έχει ξανακαθίσει πίσω από την κάμερα στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Και είναι κρίμα, γιατί με το EVIL ED έδειξε ότι θα μπορούσε να έχει μέλλον, αλλά δυστυχώς οι εποχές δεν ευνοούν τις μικρού προϋπολογισμού ταινίες splatter που εκτός από τη συρρίκνωση του κοινού τους, έχουν να αντιμετωπίσουν και το πρόβλημα της πειρατείας, κάτι που μειώνει τις ευκαιρίες τους να πάνε καλά εμπορικά. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία, πολύ πονεμένη.
|
