Μια μολυσμένη αγελάδα επιτίθεται σε έναν αγρότη και δίνει το έναυσμα για τους νεκρούς στην Ιρλανδική επαρχία να επιστρέφουν στη ζωή με μεγάλη πείνα για ανθρώπινη σάρκα.
Σχόλια:
Η Ιρλανδία είναι μια χώρα με πολύ κακή παράδοση στο χώρο της λογοκρισίας στο σινεμά, και πιο συγκεκριμένα στο σινεμά τρόμου. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, όπου ήταν στα φόρτε της η χρυσή εποχή του video, η Ιρλανδία επηρεάστηκε φυσιολογικά από τη μανία λογοκρισίας ταινιών τρόμου που ξεκίνησε στη Μ. Βρετανία με το κίνημα των Video Nasties, κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών τρόμου είτε να απαγορεύονται εξ’ ολοκλήρου είτε να κυκλοφορούν βαριά λογοκριμένες. Οπότε, δεν είναι να απορεί κανείς πώς και δεν κυκλοφόρησαν ταινίες του είδους στο συμπαθέστατο κατά τ’ άλλα νησί με την τόσο πλούσια ιστορία. Σαν σημάδι των καιρών, ήρθε η αποδυνάμωση της λογοκρισίας ανά τον κόσμο, και το 2003 η Ιρλανδία κυκλοφόρησε την πρώτη της ταινία τρόμου- σπλάτερ, που είναι το DEAD MEAT. Και τι καλύτερο για πρώτη κυκλοφορία, από μια παλαιομοδίτικη ταινία με ζόμπι; Μάλλον τίποτα! Το DEAD MEAT επιτυγχάνει εκεί που οι περισσότερες από τις πολυάριθμες ταινίες με ζόμπι που βγήκαν μετά το 1990 απέτυχαν. Συγκεκριμένα στο να χρησιμοποιήσει το τόσο κλισαρισμένο και πλέον συνηθισμένο θέμα των ζόμπι και να δημιουργήσει μια ταινία με φοβερή ατμόσφαιρα τρόμου, αγωνία, ένταση και ασταμάτητη δράση.
Από την έναρξή του, το DEAD MEAT βάζει το θεατή στο κόλπο, χωρίς να χρονοτριβεί. Η δράση αρχίζει από τα πρώτα λεπτά και είναι εντυπωσιακή, με τα ζόμπι να έρχονται στο προσκήνιο χωρίς πολλές φανφάρες και εξηγήσεις. Κυνηγητά, αποδράσεις, πολιορκίες από τα ζόμπι συμπληρώνουν την εικόνα, ενώ πολλές αναφορές σε γνωστές ταινίες του είδους όπως τα ZOMBIE 2 και την τριλογία του George Romero κάνουν το DEAD MEAT μια σπάνια ταινία του ταλαιπωρημένου χώρου των ζόμπι.
Η ατμόσφαιρα δεν χάνεται σχεδόν σε καμία στιγμή, και μεγεθύνεται από την καταπληκτική ambient μουσική του John Gillooley. Κάποιες μικροκοιλιές στη δράση δεν καταφέρνουν να χαλάσουν την πολύ καλή εικόνα που έχει δημιουργηθεί μέχρι τότε από τον Conor McMahon. Αντίθετα, κάποιες μοναδικές συλλήψεις του σεναρίου, όπως η πολιορκία του κολλημένου στη λάσπη στέισον βάγκον από μια αγελάδα- ζόμπι, και η τελική άκρως ατμοσφαιρική και έντονη σεκάνς στις κατακόμβες ανεβάζουν το DEAD MEAT ακόμα περισσότερο στο πάνθεον των ταινιών ζόμπι. Για να μη μιλήσουμε για τις καταπληκτικές σκηνές gore, που θυμίζουν τον παλιό καλό καιρό και κάνουν ξεκάθαρο ότι ο Conor McMahon είναι οπαδός της αγαπημένης μας σκηνής. Γενικά, πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν πράγματα και θάματα για να μην καταφέρει η ταινία να αποκτήσει μεγάλη cult φήμη και μάλιστα γρήγορα. Σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι είναι ισάξιο του SHAUN OF THE DEAD και σίγουρα καλύτερο από αντίστοιχες ασιατικές προσπάθειες, όπως το JUNK και το VERSUS.
Οπότε είμαι υποχρεωμένος να χαιρετίσω την προσπάθεια του Conor McMahon και να του ευχηθώ να συνεχίσει σ’ αυτούς τους ρυθμούς και στην υπόλοιπη καριέρα του, γιατί πραγματικά το σύγχρονο σινεμά τρόμου χρειάζεται τη φρεσκάδα και την ικανότητα τέτοιων ανθρώπων, γιατί αλλιώς θα μείνουμε με ανούσια Αμερικάνικα remake ταινιών που έχουμε ξαναδεί χιλιάδες φορές.
Μπράβο!
DVD Notes:
ΑΝΑΝΕΩΣΗ - To DEAD MEAT έχει κυκλοφορήσει σε DVD από τη Videosonic με αναμορφική μεταφορά και το trailer. Ευχαριστούμε το μέλος BrainDeadAlive για την επισήμανση.
Και οι 3 εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Ξεχωρίζουν οι R1 και οι R2 με πολλά extras, αλλά η Βρετανική έκδοση περιέχει επιπλέον ηχητικό σχολιασμό. Η R4 δεν περιέχει extras.
Από την έναρξή του, το 
Η ατμόσφαιρα δεν χάνεται σχεδόν σε καμία στιγμή, και μεγεθύνεται από την καταπληκτική ambient μουσική του 
