Σχόλια:  Αν και πολλοί ίσως να θυμούνται ότι ο Clive Barker (HELLRAISER, “LORD OF ILLUSIONS”) είχε δηλώσει ότι δεν έμεινε καθόλου ικανοποιημένος από τη δουλειά του σκηνοθέτη George Pavlou στο σενάριό του και γενικότερο από το τελικό αποτέλεσμα, εντούτοις πρόκειται για μια πολύ διασκεδαστική ταινιούλα, που καταφέρνει με καλή διάθεση και γρήγορο ρυθμό να καλύπτει τις χτυπητές αδυναμίες τόσο του σεναρίου, όσο και της έλλειψης αξιοσημείωτου budget.
Η υπόθεση, που βασίζεται σε μια μικρή ιστορία του Clive Barker από τα Βιβλία του Αίματος, είναι τυπική για τη σκηνή του τρόμου και χωρίς πολλές φανφάρες. Ο Rawhead Rex, δαίμονας του παρελθόντος, ελευθερώνεται με την ακούσια βοήθεια ενός ντόπιου εργάτη, που μετακινεί μια πέτρα σε σχήμα όπως τα μενίρ του Οβελίξ κάτω απ’ την οποία βρισκόταν φυλακισμένος ο δαίμονας.
Ένας φωτογράφος (David Dukes) που είχε εντωμεταξύ φτάσει στην πόλη για δουλειά, ανακαλύπτει το κατακρεουργημένο πτώμα και προσπαθεί μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους της πόλης να ανακαλύψουν το δράστη.
Παράλληλα, οι φόνοι του Rex συνεχίζονται και οι διώκτες του δεν αργούν να τον ανακαλύψουν, αλλά έχουν σοβαρό πρόβλημα να τον αντιμετωπίσουν.
Μη μου πείτε ότι όλα αυτά δεν τα έχετε ξαναδεί ή ξανακούσει πάμπολλες φορές! Η πλοκή θα μπορούσε άνετα να «κολλήσει» σε οποιαδήποτε ταινία τρόμου με τέρατα, αλλά κάτι από τα Ιρλανδικά τοπία στα οποία εκτυλίσσεται η δράση, κάτι από τις υπερβολικές αλλά πολύ διασκεδαστικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών και ιδίως του Niall Toibin που υποδύεται έναν τρελαμένο ιερέα που γίνεται πιστός υπηρέτης του Rex , καταφέρνουν να κάνουν το “RAWHEAD REX” να ξεχωρίσει από αντίστοιχες παραγωγές.
Ο ίδιος ο Rawhead Rex αν και έχει την πλάκα του, θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος σε εμφάνιση. Συγκεκριμένα μοιάζει σαν καρικατούρα γορίλα, κάτι μεταξύ King Kong σε μικρότερο μέγεθος, Predator και Yeti, όπως ίσως μπορεί να δει κανείς στις φωτογραφίες. Και ενώ το πρόσωπό του είναι αρκετά εμπνευσμένο, με πύρινα μάτια και εξογκωμένα σαγόνια και δόντια, από την άλλη είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ηθοποιό ντυμένο με μια όχι και τόσο καλά σχεδιασμένη στολή, με αρκετούς περιορισμούς στην κίνηση που δυστυχώς γίνονται αντιληπτοί από τις πρώτες επιθέσεις του δαίμονα.
Υπάρχει και η απαραίτητη εξήγηση για την προέλευση και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να καταστραφεί ο Rex, αλλά μεταξύ μας εκτός του ότι δεν είναι και πολύ πειστική, τελικά δεν έχει και τόσο σημασία, μιας και το ενδιαφέρον προέρχεται κυρίως από την αιματηρή δράση του Rex.
Πάντως ατμόσφαιρα υπάρχει και σε ορισμένες στιγμές είναι αρκετά έντονη, ενώ ο ρυθμός είναι καλός και γρήγορος, χωρίς να αφήνει την αφήγηση να πλατειάζει και να γίνεται κουραστική.
Γενικά, εγώ δεν συμμερίζομαι την άποψη πολλών κριτικών και κοινού, που βιάστηκαν να καταδικάσουν το “RAWHEAD REX” ως μια ακόμα μέτρια ταινία με τέρατα. Το “RAWHEAD REX” έχει την δική του προσωπικότητα, ενώ θα μπορούσε να πει κανείς ότι εκεί που πρέπει καταφέρνει να υπερνικήσει τα χιλιοειδωμένα κλισέ του χώρου και να δώσει μια αίσθηση φρεσκάδας και πρωτοτυπίας.
Μη φανταστείτε, φυσικά, κάτι το ιδιαίτερα ξεχωριστό. Το “RAWHEAD REX” είναι μια άκρως χαβαλεδιάρικη ταινία που απευθύνεται αποκλειστικά στους fans του είδους, και συγκεκριμένα των ημι- εμπνευσμένων σαρκοφάγων δαιμόνων και τεράτων. Με άλλα λόγια, σε όλους εμάς!
|
