Μια τηλεοπτική παρουσιάστρια μάχεται για τα δικαιώματα μιας γυναίκας που κατηγορείται ότι δολοφόνησε τον άντρα της κατόπιν χρόνων κακομεταχείρισης. Αυτό όμως προκαλεί έναν ψυχοπαθή βιαστή- δολοφόνο να της επιτεθεί. Η πρώτη επίθεση είναι ανεπιτυχής, οπότε ο τελευταίος προσπαθεί να δώσει το τελειωτικό χτύπημα όταν η παρουσιάστρια βρίσκεται εγκλεισμένη στο νοσοκομείο.

Δεν καταλαβαίνω γιατί ορισμένες ταινίες αδικούνται από την ιστορία τόσο πολύ. Η συγκεκριμένη πρόκειται για μια ταινία που θα έπρεπε να διδάσκεται στα…μαθήματα θρίλερ! Παρ’ όλα αυτά, παραμένει ψιλοξεχασμένη, ενώ λόγω της μη επαρκούς κάλυψης από τα μέσα, το μόνο κίνητρο για να την αναζητήσει κάποιος σήμερα είναι λόγω της εμφάνισή της στη λίστα των Video Nasties στη Μ. Βρετανία, όταν εκεί είχαν αυτά τα τρομερά προβλήματα λογοκρισίας στις ταινίες τρόμου.

Πάντως, μιλάμε για ένα από τα πιο καλά θρίλερ της εποχής, με σασπένς, μαεστρική σκηνοθεσία και ελάχιστες υπερβολές και ανακρίβειες. Μάλιστα στέκεται ως τέτοιο άνετα ακόμα και σήμερα, μια εποχή που η κινηματογραφική βιομηχανία είναι γεμάτη από θριλεράκια της σειράς, και παραδόξως όλο και περισσότερα κυκλοφορούν και θα κυκλοφορήσουν στο μέλλον, με ακριβοπληρωμένα και πασίγνωστα ονόματα στα credits, αλλά χωρίς ουσία πέρα απ’ αυτό.

Εδώ, έχουμε τα τρανταχτά ονόματα (Lee Grant, William Shatner σε δεύτερο ρόλο, και Michael Ironside), και έχουμε και την ουσία, αφού ο Lord καταφέρνει να φτάσει το θερμόμετρο στα κόκκινα από πλευράς αγωνίας και έντασης.

Σ’ αυτό βοηθάει και η ερμηνεία του πάντα πολύ καλού «κακού» Ironside, που υποδύεται τον μισογύνη φρενοβλαβή διώκτη της Lee Grant.

Το σκηνικό μετά την 1η αρκετά δυνατή επίθεση του Ironside- που ήταν η κύρια αιτία για να απαγορευτεί η ταινία στη Βρετανία- μεταφέρεται μέσα στο νοσοκομείο, που πλέον απαρατήρητος ο Ironside κόβει βόλτες μέχρι να βρει την κατάλληλη στιγμή για να επιτεθεί. Και για να μην πάει χαμένος ο χρόνος του όση ώρα βρίσκεται εκεί, επιδίδεται σε πράξεις βίας πάνω σε άλλους ασθενείς που εκείνη τη στιγμή βρίσκει… βολικούς!

Η Grant καταλαβαίνει ότι ο επίδοξος δολοφόνος της έχει επιστρέψει με στόχο να ολοκληρώσει το έργο του αυτή τη φορά, κάτι όμως που οι υπόλοιποι υπάλληλοι του νοσοκομείου δε φαίνεται να συμμερίζονται, σε μια ολίγον τι προβλέψιμη στροφή στα δρώμενα από πλευράς σεναρίου. Λεπτομέρειες, όμως. Η ουσία είναι ότι η πολύ καλή ατμόσφαιρα απειλής και τρόμου διατηρείται από τον Jean-Claude Lord μέχρι το τέλος.

Η σχετικά χρονοβόρα ανάπτυξη χαρακτήρων συγχωρείται, τουλάχιστον από εμένα, μιας και τελικά δε νομίζω ότι μου στέρησε κάτι από τα στοιχεία που ήθελα να πάρω από το VISITING HOURS. Αγωνία, ένταση και συγκινήσεις υπήρχαν αρκετές κατά τη διάρκεια προβολής, και εγώ προσωπικά βρισκόμουν στην άκρη του καθίσματός μου την περισσότερη ώρα.

Αν ψάχνετε μια άξια...καταχώρηση στη λίστα των Video Nasties, τότε μάλλον ήρθατε στο λάθος μέρος, μιας και το VISITING HOURS είναι κάτι παραπάνω από αιμοσταγείς φρικαλεότητες και κακές ερμηνείες, που χαρακτηρίζουν τις περισσότερες εγγραφές στον τρομερό αυτό κατάλογο. Υποθέτω ότι αν είχε κυκλοφορήσει σήμερα, που κάθε βδομάδα βγαίνουν και καναδυό μεσαίου προϋπολογισμού θρίλερ, το VISITING HOURS θα είχε σίγουρα ξεχωρίσει.

Όπως και να το δει κανείς, σίγουρα αξίζει κάτι παραπάνω από την σημερινή ημι-ανυπαρξία που βρίσκεται μαζί με άλλα πολύ καλά εργάκια εκείνης της εποχής.

Εγώ προσωπικά διασκέδασα αρκετά βλέποντάς το, παρ’ όλες τις προκαταλήψεις που έχω με το είδος, και δε βλέπω το λόγο να μην κάνουν και άλλοι το ίδιο. Γι αυτό είμαστε εδώ άλλωστε!

To VISITING HOURS δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στην Ελλάδα.

R1 Αμερική (Anchor Bay)
Η μοναδική αυτή έκδοση, που κυκλοφόρησε Μάρτη του 2006 στις ΗΠΑ, είναι χωρίς περικοπές και περιέχει αναμορφική μεταφορά.