BLACK SUN: THE NANKING MASSACRE (1995) (Χονγκ Κονγκ) A.K.A.: Hei Tai Yang Nan Jing Da Tu Sha, Men Behind the Sun 4, Black Sun, Hak Taai Yeung Naam Ging Daai Tiu Saai
Οι μέρες της σφαγής της Κινεζικής πόλης Nanking το 1937 από τον Ιαπωνικό στρατό.
Σχόλια:
Ο Tun Fei Mou που μας χάρισε το MEN BEHIND THE SUN επιστρέφει πίσω από την κάμερα σε αυτό το παρόμοιας έντασης πολεμικό δράμα/ exploitation που περιγράφει τις τελευταίες μέρες της Κινεζικής πόλης Nanking το 1937 όταν ο Ιαπωνικός Αυτοκρατορικός στρατός εισέβαλε στην Κίνα, με μεγαλομανή όνειρα για μια μεγάλη Ασία υπό την αρχηγεία της Ιαπωνίας.
Το BLACK SUN: THE NANKING MASSACRE είναι ξεκάθαρο ότι ανήκει στον ευρύτερο χώρο του exploitation, παρ’ όλη τη φιλότιμη προσπάθεια του Tun Fei Mou να δώσει «ντοκυμαντερίστικη» ποιότητα στην ταινία, με την προσθήκη πραγματικών πλάνων αρχείου της εποχής, και αυθεντικές φωτογραφίες των φρικαλεοτήτων των Ιαπώνων κατακτητών.
Οι Ιάπωνες παρουσιάζονται ως απάνθρωποι αιμοδιψείς κατακτητές, που δεν σταματούν στην κυριολεξία πουθενά. Στην ημερήσια διάταξη έχουμε μαζικές εκτελέσεις αμάχων, παιδιών και γυναικών, πολλές φορές μόνο και μόνο για την ψυχαγωγία των υψηλόβαθμων στρατιωτικών, όπως ο αποκεφαλισμός 7 Κινέζων κρατούμενων κατά τη διάρκεια δοκιμής του σπαθιού ενός στρατηγού. Οι σκηνές βίας και σφαγής σε μερικές περιπτώσεις ξεπερνούν τα όρια, και είναι πολύ ρεαλιστικές και δυσκολοχώνευτες, με κυριότερες μια απάνθρωπη έκτρωση εγκύου γυναίκας από Ιάπωνα στρατιώτη με τη χρήση της ξιφολόγχης του όπλου του και το βιασμό ενός μικρού κοριτσιού μπροστά στη γιαγιά και τον μικρό αδελφό της.
Η προσπάθεια του Mou να εμπλουτίσει κάπως την υπόθεση της ταινίας παρουσιάζοντας την πορεία 2-3 χαρακτήρων από την πρώτη στιγμή της εισβολής των Ιαπώνων κάνει μεν το BLACK SUN να ξεφεύγει λιγάκι από το ντοκυμαντερίστικο ύφος του, αλλά τελικά αυτές οι υποπλοκές δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στην ταινία, εκτός από το να αποτελούν δικαιολογίες για ακόμα περισσότερες φρικαλεότητες.
Πάντως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο BLACK SUN παρουσιάζουν οι διάλογοι μεταξύ των Ιαπώνων στρατιωτικών, που με γλαφυρό και ενίοτε σκληρό τρόπο καταδεικνύουν το τι ακριβώς πίστευαν οι κατακτητές για τις πράξεις τους, και πώς τις δικαιολογούσαν μεταξύ τους. Πιστέψτε με, έχω δει πάμπολλα ντοκιμαντέρ για τις φρικαλεότητες των Ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά αυτή η στάση που ακολουθούν οι Ιάπωνες αξιωματικοί καθώς και το πόσο ψυχρά και υπολογιστικά συζητάνε για τα σχέδιά τους λες και μιλούν για το που θα πάνε για φαγητό πραγματικά μου πάγωσε το αίμα.
Ο φόνος και ο βιασμός είναι μια πράξη δικαιολογημένη απόλυτα, πάντα κατά τους Ιάπωνες, και στόχο έχει να επιδείξει στους «άξεστους» Κινέζους την ανωτερότητα της Ιαπωνικής φυλής, καθώς και ότι μέσω της «κάθαρσης» θα πάρει σάρκα και οστά το όραμα για μια ενωμένη δυνατή Ασία, ενάντια στους δυτικούς κατακτητές.
Και μιας και στην βράση κολλάει το σίδερο, οι Ιάπωνες προχωρούν σε μια άνευ προηγούμενου πράξη γενοκτονίας στην Nanking που κόστισε τη ζωή σε 300 000 Κινέζους, πολλοί από τους οποίους άμαχοι. Ο Tun Fei Mou φροντίζει να μας παρουσιάσει τα πιο αιματηρά highlights της σφαγής παραθέτοντας μετά από κάθε σκετσάκι και αυθεντικές φωτογραφίες των πραγματικών συμβάντων, και σε μερικές περιπτώσεις αυθεντικά πλάνα αρχείου. Αυτό οδηγεί στην φρικτή συνειδητοποίηση πως ότι βλέπουμε έχει συμβεί στην πραγματικότητα, και προκαλεί ακόμα περισσότερη κατάθλιψη και απορία για την βαρβαρότητα στην οποία μπορεί να καταφύγει ο άνθρωπος αν βρει τις κατάλληλες συνθήκες.
Το φινάλε του BLACK SUN με την γιγάντια φωτιά που βάζουν οι Ιάπωνες κατά μήκος της ακτής όπου βρίσκονται στοιβαγμένα χιλιάδες πτώματα των Κινέζων κατοίκων της Nanking είναι εντυπωσιακό, όσο και σοκαριστικό, ενώ η περιπέτεια των 2 ανήλικων παιδιών που παρακολουθεί η κάμερα του Tun Fei Mou αποσπασματικά από την αρχή της ταινίας θα σοκάρει και τον πιο σκληροτράχηλο θεατή.
Για να ελαφρύνουν κάπως τα δρώμενα, ο Mou δίνει μια ανεπαίσθητη νότα αισιοδοξίας στο τέλος, με το πλάνο του μικρού παιδιού που μόλις έχασε την αδελφή του να περιφέρεται στους σκοτεινούς αλλά φαινομενικά ήρεμους δρόμους της Nanking, όσο και στους τίτλους τέλος που μας διαβεβαιώνουν για την κακή τύχη των περισσότερων από τους Ιάπωνες εγκληματίες πολέμου από τα διεθνή δικαστήρια.
Όμως ακόμα κι έτσι, το BLACK SUN αφήνει το θεατή «στεγνό», με μια πολύ πικρή γεύση στο στόμα, που δύσκολα θα φύγει ακόμα και αρκετές μέρες μετά την προβολή. Μια ματιά σε ένα οποιοδήποτε βιβλίο ιστορίας που εξετάζει αυτή την σκοτεινή περίοδο της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου θα σας πείσει.
Και οι δυο εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και με αναμορφική widescreen μεταφορά. Η R1 έχει τα περισσότερα extras με ένα προπαγανδιστικό φιλμ της εποχής με τίτλο "Why We Fight: The Battle of China" διάρκειας 63 λεπτών, συνεντεύξεις του Tun Fei Mou σε μορφή κειμένου, την ιστορία της Σφαγής της Nanking και trailers από άλλες κυκλοφορίες της εταιρίας.
Το 
Οι Ιάπωνες παρουσιάζονται ως απάνθρωποι αιμοδιψείς κατακτητές, που δεν σταματούν στην κυριολεξία πουθενά. Στην ημερήσια διάταξη έχουμε μαζικές εκτελέσεις αμάχων, παιδιών και γυναικών, πολλές φορές μόνο και μόνο για την ψυχαγωγία των υψηλόβαθμων στρατιωτικών, όπως ο αποκεφαλισμός 7 Κινέζων κρατούμενων κατά τη διάρκεια δοκιμής του σπαθιού ενός στρατηγού. Οι σκηνές βίας και σφαγής σε μερικές περιπτώσεις ξεπερνούν τα όρια, και είναι πολύ ρεαλιστικές και δυσκολοχώνευτες, με κυριότερες μια απάνθρωπη έκτρωση εγκύου γυναίκας από Ιάπωνα στρατιώτη με τη χρήση της ξιφολόγχης του όπλου του και το βιασμό ενός μικρού κοριτσιού μπροστά στη γιαγιά και τον μικρό αδελφό της. 
Η προσπάθεια του Mou να εμπλουτίσει κάπως την υπόθεση της ταινίας παρουσιάζοντας την πορεία 2-3 χαρακτήρων από την πρώτη στιγμή της εισβολής των Ιαπώνων κάνει μεν το BLACK SUN να ξεφεύγει λιγάκι από το ντοκυμαντερίστικο ύφος του, αλλά τελικά αυτές οι υποπλοκές δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στην ταινία, εκτός από το να αποτελούν δικαιολογίες για ακόμα περισσότερες φρικαλεότητες.
Ο φόνος και ο βιασμός είναι μια πράξη δικαιολογημένη απόλυτα, πάντα κατά τους Ιάπωνες, και στόχο έχει να επιδείξει στους «άξεστους» Κινέζους την ανωτερότητα της Ιαπωνικής φυλής, καθώς και ότι μέσω της «κάθαρσης» θα πάρει σάρκα και οστά το όραμα για μια ενωμένη δυνατή Ασία, ενάντια στους δυτικούς κατακτητές. 
Το φινάλε του BLACK SUN με την γιγάντια φωτιά που βάζουν οι Ιάπωνες κατά μήκος της ακτής όπου βρίσκονται στοιβαγμένα χιλιάδες πτώματα των Κινέζων κατοίκων της Nanking είναι εντυπωσιακό, όσο και σοκαριστικό, ενώ η περιπέτεια των 2 ανήλικων παιδιών που παρακολουθεί η κάμερα του 
Για να ελαφρύνουν κάπως τα δρώμενα, ο Mou δίνει μια ανεπαίσθητη νότα αισιοδοξίας στο τέλος, με το πλάνο του μικρού παιδιού που μόλις έχασε την αδελφή του να περιφέρεται στους σκοτεινούς αλλά φαινομενικά ήρεμους δρόμους της Nanking, όσο και στους τίτλους τέλος που μας διαβεβαιώνουν για την κακή τύχη των περισσότερων από τους Ιάπωνες εγκληματίες πολέμου από τα διεθνή δικαστήρια. 
