Ένας ατρόμητος πολεμιστής αναλαμβάνει να ελευθερώσει την κόρη του Βασιλιά από τα δεσμά του σατανικού μάγου Muknkar και να ελευθερώσει το βασίλειο από την τυραννία του.

Ποιος άραγε φίλος των b-movies μπορεί να αντισταθεί σε μια παλιά καλή low budget ταινία Σπαθιού και Μαγείας, σχεδόν καρέ- καρέ αντιγραφή του CONAN THE BARBARIAN και ιδίως όταν παρατηρεί στα credits το όνομα του μαιτρ του είδους Roger Corman; Εγώ προσωπικά σίγουρα όχι, οπότε μπορεί κανείς να αντιληφθεί τη χαρά μου όταν ανακάλυψα ξανά το DEATHSTALKER, χρόνια μετά την τελευταία φορά που το είχα δει.

Πρόκειται για μια ταινία που πραγματικά έχει όλα θέλει να δει ο φίλος του είδους και του exploitation σινεμά γενικότερα. Ο Roger Corman πάντα φημιζόταν για την ικανότητα του να δημιουργεί κάτι από το τίποτα, κι αυτή τη φορά το πετυχαίνει με το παραπάνω.

Όχημα και μπρατσωμένος ήρωας της ιστορίας που εκτυλίσσεται σε ένα μακρινό φανταστικό κόσμο, είναι ο Deathstalker (Rick Hill). Εμφανισιακά θα μπορούσε να είναι ο τραγουδιστής hair metal συγκροτήματος από τη δεκαετία του ’80, αλλά έχει μια cult γοητεία που τον κάνει απόλυτα συμπαθή και ξεχωρίζει μέσα σε ένα πολύχρωμο και κιτς επιτελείο πρωταγωνιστών και συμπληρωματικών χαρακτήρων. Υπάρχουν γιγαντόσωμοι πολεμιστές με πρόσωπο γουρουνιού, παραμορφωμένοι κάθε λογής, καλικάτζαροι, τέρατα κατοικίδια που τρώνε μεζεδάκια από απρόθυμους δότες και φυσικά τον μεγαλομανή και απίστευτα σατανικό μάγο του παραμυθιού Munkar (Bernard Erhard).

Ο τελευταίος εκτός από την κυριαρχία στην περιοχή, έχει στην κατοχή του το μαγικό μενταγιόν και δισκοπότηρο, δύο από τα τρεις δυνάμεις της Δημιουργίας. Το Σπαθί της Δικαιοσύνης είναι το τρίτο και πέφτει στα χέρια του γενναίου Deathstalker αφού ξεκίνησε για να συμμετάσχει στο τουρνουά που προγραμματίζει ο σατανικός Muknkar για το ποιος θα τον διαδεχτεί στο θρόνο του Βασιλείου. Λογικότατα, όποιος αποκτήσει και τις τρεις δυνάμεις της Δημιουργίας θα γίνει ο ίδιος η δύναμη, έτσι ο Munkar θέλει το σπαθί του Deathstalker όσο αυτός θέλει μενταγιόν και δισκοπότηρο.

Στην πορεία, ο Deathstalker αποκτάει βοήθεια και παρέα από έναν πρώην καλικάτζαρο και νυν συμπαθή και ψιλοκωμικό χαρακτήρα της ιστορίας, έναν δεύτερο πολεμιστή και από την εκθαμβωτική Lana Clarkson με το απίστευτα καυτό πανωφόρι που φανερώνει τα στήθη της με την παραμικρή κίνηση.

Η δράση είναι αρκετά συχνή, με μάχες σώμα με σώμα, ξιφομαχίες και τα σχετικά, ενώ η ατμόσφαιρα είναι πολύ καλή καθ’ όλη τη διάρκεια. Ιδίως στο εσωτερικό του κτιρίου του μάγου η σκοτεινή ατμόσφαιρα και πραγματικά καλή «ηρωική» μουσική ανεβάζουν την ταινία ένα σκαλί.

Σ’ αυτό βοηθούν και οι τέσσερις ουσιαστικοί πρωταγωνιστές, με πρώτο και καλύτερο τον Rick Hill, και προσωπική μου επιλογή τον Bernard Erhard στο ρόλο του αιμοδιψή τυραννικού μάγου. Η Lana Clarkson εκθαμβωτική όπως πάντα, όσο και οι υπόλοιπες κατά κανόνα γυμνόστηθες ή και ολόγυμνες θηλυκές παρουσίες.

Οι δόσεις gore είναι οι σωστές, παρμένες από το συνταγολόγιο του Roger Corman, και περιλαμβάνουν αποκεφαλισμούς, διαμελισμούς και ξεκοιλιάσματα σε τακτά χρονικά διαστήματα. Όσο για φαντασία και δημιουργικότητα από το σκηνοθέτη υπάρχει και με το παραπάνω, με πολλές κλασσικές σκηνές. Μια από αυτές είναι κατά τη διάρκεια ενός καυγά του γουρουνομούρη πολεμιστή που προαναφέραμε με έναν άλλο, ο πρώτος πονάει το χέρι του από τα χτυπήματα στον αναίσθητο αντίπαλό του, οπότε ξεριζώνει το χέρι ενός περαστικού από τον ώμο και χρησιμοποιεί αυτό για να συνεχίσει το ξύλο! Άλλη σκηνή που παίρνει 10 με τόνο στην κλίμακα sleaze είναι η φοβερή σκηνή πάλης 2 καλλίγραμμων γυναικών μέσα σε λάσπη κατά τη διάρκεια του οργίου του καλωσορίσματος των πολεμιστών στο τουρνουά μάχης.

Όπως κάθε άλλο στοιχείο στο DEATHSTALKER, το φινάλε του είναι άψογο και τέλεια εκτελεσμένο από το σκηνοθέτη. Να πω ότι το είδα 2 φορές μέσα σε λιγότερο από εβδομάδα και ότι σκέφτομαι με το που τελειώσω αυτό το σχόλιο να πάω για την 3η; Ότι και να πω είναι περιτό, εκτός ίσως του ότι ήταν το πρώτο μιας σειράς ταινιών που ακολούθησαν με ήρωα τον Deathstalker. Τα DEATHSTALKER II (1987) και DEATHSTALKER AND THE WARRIORS FROM HELL (1989) είχαν διαφορετικούς πρωταγωνιστές στο ρόλο του ξανθού ήρωα, ενώ ο Rick Hill επανήλθε στο DEATHSTALKER IV: MATCH OF TITANS (1990) που έμελλε να είναι το τελευταίο μιας αρκετά επιτυχημένης cult σειράς.

Πάντως το συγκεκριμένο είναι λογικά το καλύτερο των τεσσάρων και προσωπικά το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους fans του καλού b-κινηματογράφου. Έχει κάτι για όλα τα γούστα και ακαταμάχητη γοητεία κι αν αυτά δεν φτάνουν, έχει και την Lana Clarkson!

Το DEATHSTALKER δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στη χώρα μας.

R1 Αμερική (New Concorde)
R2 Μ. Βρετανία (Prism Leisure Entertainment)

Και οι δύο εκδόσεις έχουν fullscreen μεταφορά και είναι χωρίς περικοπές.