Ένας διαταραγμένος άνδρας που σαν παιδί υπέμενε βασανιστήρια με χρήση φωτιάς από τη μητέρα του επιδίδεται σε μαζικούς φόνους νεαρών γυναικών με τη χρήση φλογοβόλου, τις οποίες πρώτα παρασύρει στο σπίτι του.

Πολλοί ίσως να θυμούνται την τρέλα που είχε πιάσει τους περισσότερους δημιουργούς τρόμου τις δεκαετίες του ’70 και ’80 να κάνουν ταινίες που οι τίτλοι τους άρχιζαν με "Don’t". Τα παραδείγματα ατελείωτα. DON’T TORTURE A DUCKLING, DON’T LOOK IN THE BASEMENT!, DON'T OPEN THE DOOR, DON’T ANSWER THE PHONE!, DON'T GO NEAR THE PARK, DON’T GO IN THE WOODS, κλπ. Οι περισσότερες από αυτές ήταν αρκετά sleazy ιστοριούλες σχεδιασμένες να εισπράξουν, κάτι που γενικά συνέβαινε με τις «απαγορευτικές» ταινίες, μιας και το "don’t" προϊδέαζε το κοινό ότι επρόκειτο για σκοτεινές, φτηνές και ενίοτε προγραμματισμένες να προκαλέσουν και να σοκάρουν.

Το DON’T GO IN THE HOUSE είναι ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα τέτοιας ταινίας, και παράλληλα είναι απ’ τις ταινίες που πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν σε άλλη εποχή εκτός από τη χρυσή για τη σκηνή του τρόμου δεκαετία του ’80.

Αυτή η διαπίστωση ίσως να προκαλεί νοσταλγία σε πολλούς, μιας και δύσκολα θα ξαναδούμε τέτοιου είδους ταινία στη σύγχρονη εποχή που κυριαρχούν τα υπολογισμένα θρίλερ στυλ SAW και HOSTEL, αλλά ευτυχώς που υπάρχει και το DVD και πολλές φορές ταινίες σαν αυτή μοιάζουν να έχουν εφευρεθεί ξανά, μιας και ποτέ δεν τις είχαμε ξαναδεί σε τόσο φροντισμένες εκδόσεις.

Το DON’T GO IN THE HOUSE μπορεί να συγκριθεί με πληθώρα παρόμοιων θεματικά ταινιών της εποχής, με πιο αντιπροσωπευτική το κλασσικό MANIAC του William Lustig. Η ιστορία είναι σχεδόν ταυτόσημη. Ένας καταπιεσμένος άνδρας αρχίζει να σκοτώνει γυναίκες σε μια προσπάθεια να πάρει εκδίκηση για την κακοποίηση που είχε υποστεί μικρός στα χέρια της μητέρας του. Το μόνο που αλλάζει είναι η μέθοδος. Ενώ στο MANIAC ο Joe Spinell χρησιμοποιούσε τα πατροπαράδοτα αιχμηρά αντικείμενα, ο δικός μας φοράει μια στολή αμιάντου, πιάνει το φλογοβόλο του και πυρπολεί τις άτυχες γυναίκες που θα κάνουν το λάθος να τον ακολουθήσουν σπίτι του.

Στη συνέχεια, τα απανθρακωμένα πτώματα με πρώτο και καλύτερο της μητέρας του, συγκεντρώνονται στο σαλόνι και γίνονται…παθητικοί αποδέκτες των παρανοϊκών μονόλογων του ήρωά μας.

Το DON’T GO IN THE HOUSE είναι όσο sleazy όσο θα μπορούσε να είχε γίνει από το σκηνοθέτη Joseph Ellison. Η ιδιαίτερα μακάβρια ατμόσφαιρα που είναι παρούσα σε όλη τη διάρκειά του πολλές φορές γίνεται αποπνικτική, ενώ το πνεύμα της ταινίας αναδύει μια κακία που φαίνεται στο τελικό αποτέλεσμα. Δεν υπάρχει χιούμορ, ούτε καν ανεπιτήδευτο. Ο κεντρικός χαρακτήρας παραμένει αντιπαθής παρόλη την εξήγηση που μας δίνεται για την κακοποίηση που υπέστη στα χέρια της μητέρας του, και ο σαδισμός του θα κάνει ακόμα και τους [ιο σκληραγωγημένους σπλατεράδες να ξύσουν το κεφάλι με απορία για το τι ακριβώς ήθελε να δείξει ο σκηνοθέτης.

Αυτό, φυσικά, είναι ρητορικό ερώτημα, γιατί κατά βάθος εμείς ξέρουμε ότι αυτό που βλέπουμε, αυτό και είναι! Δεν υπάρχουν κρυφά νοήματα, με εξαίρεση την προφανή θέση της παραγωγής σχετικά με την παιδική κακοποίηση, αλλά θα ήταν αφελές να πιστέψει κανείς ότι το DON’T GO IN THE HOUSE είναι τελικά μια καμουφλαρισμένη διαμαρτυρία προς τους γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους. Αντίθετα, είναι καθαρό exploitation με στόχο να προκαλέσει και να σοκάρει, πιστό στην παράδοση των πιο σκληρών slashers της εποχής.

Τα DERANGED και MANIAC είναι οι αναμφίβολες επιρροές του DON’T GO IN THE HOUSE, με πολλές από τις σκηνές του να είναι σχεδόν ξεπατικωμένες από τα προαναφερόμενα, αλλά η κακία του και η έλλειψη συμπαθητικών χαρακτήρων το κάνουν αρκετά δυσκολοχώνευτο και από τα δύο.

Σίγουρα αποτελεί ένα ενδιαφέρον δείγμα τρόμου της εποχής και θα έχει απήχηση στους fans του παλιού καλού (και ανελέητου) exploitation, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν απευθύνεται σε όλους.

To DON’T GO IN THE HOUSE δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στην Ελλάδα.

R0 Αμερική (DVD Ltd)
R1 Αμερική (Shriek Show/Media Blasters)

Και οι δύο εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές, αλλά μόνο η R1 περιέχει αναμορφική μεταφορά, ενώ περιλαμβάνει και καταπληκτικά extras. Η R0 δεν περιέχει extras, ενώ η ποιότητα εικόνας είναι επιπέδου VHS.