Στην επαρχία του Μάντσεστερ ένα πειραματικό μηχάνημα για την καταπολέμηση εντόμων στις καλλιέργειες προκαλεί τους νεκρούς να επιστρέφουν στη ζωή με πείνα για ανθρώπινη σάρκα.

Αν και το DAWN OF THE DEAD ήταν η κύρια αιτία της ζόμπι- μανίας ανά τον κόσμο και ευθύνεται για την ύπαρξη μυριάδων απομιμήσεων από την Ιταλία, με το πρώτο έπος των ζωντανών νεκρών του George Romero NIGHT OF THE LIVING DEAD δεν έγινε το ίδιο.

Ελάχιστες απομιμήσεις ακολούθησαν την ιστορική ταινία, με την πρώτη να είναι το εντυπωσιακό CHILDREN SHOULDN’T PLAY WITH DEAD THINGS, αλλά σίγουρα πιο αξιόλογη το Ιταλό- Ισπανικό LET SLEEPING CORPSES LIE, με χαρακτηριστικό την πληθώρα των εναλλακτικών τίτλων. Μάλιστα κάποιοι κριτικοί έφτασαν να το θεωρούν σε πολλά σημεία ανώτερο του NIGHT OF THE LIVING DEAD. Εγώ δεν θα συμφωνήσω, ούτε θα διαφωνήσω, αφ’ ενός επειδή το NIGHT OF THE LIVING DEAD είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες τρόμου γενικότερα και για την ιστορική της σημασία, και αφ’ εταίρου επειδή το LET SLEEPING CORPSES LIE μου έκανε εξίσου μεγάλη αν όχι μεγαλύτερη εντύπωση.

Και οι δύο ταινίες γυρίστηκαν με πολύ μικρό budget, και η πλοκή τους μοιάζει κάπως. Ενώ όμως ο Romero δεν δίνει εξηγήσεις και κάνει έτσι μια ταινία με πολύ έντονο ρυθμό, το LET SLEEPING CORPSES LIE καταφέρνει να δημιουργήσει αυτό το ρυθμό και παράλληλα να ψάξει το θέμα από διάφορες οπτικές γωνίες. Κατά κάποιο τρόπο το συγκεκριμένο έργο είναι πολύ βαθύτερο στους συμβολισμούς του απ’ ότι η ταινία του Romero, παρουσιάζοντας τους ζωντανούς νεκρούς ως την εκδίκηση της μητέρας φύσης ενάντια στον άνθρωπο, που ολοένα και την κακομεταχειρίζεται.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι με το μηχάνημα υπέρηχων που χρησιμοποιούν οι ντόπιοι για να απαλλαγούν από τα έντομα που καταστρέφουν τις καλλιέργειες. Ο τρόπος με τον οποίο αυτό κάνει τη δουλειά του με το να τρελαίνει τόσο τα μυρμήγκια που εξοντώνει το ένα το άλλο δεν προβληματίζει κανέναν, εκτός από τον επαναστάτη George (Ray Lovelock), που βρέθηκε εκεί με τη βοήθεια της Εdna (Cristina Galbo) αφού πρώτα του είχε χτυπήσει τη μοτοσικλέτα με το αμάξι της σε ένα βενζινάδικο ΄στην Αγγλική εξοχή έξω από το Μάντσεστερ.

Ο George και η Εdna γίνονται μάρτυρες κι άλλων παράξενων συμβάντων, όπως η επίθεση από τον πρόσφατα αποθανόντα τρελό του χωριού στην Εdna, κάτι που κανείς από τους υπόλοιπους δεν πιστεύει, και η γέννηση εξαιρετικά επιθετικών μωρών στο γειτονικό μαιευτήριο. Ο George, αφού πρώτα ξαναεπισκέφτηκε το μηχάνημα υπέρηχων και πήρε τη γνώμη των εκεί τεχνικών, γρήγορα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι υπέρηχοι επηρεάζουν πρωτόγονα νευρικά συστήματα, όπως εντόμων, νεογέννητων μωρών και των πρόσφατα πεθαμένων.

Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, έχουμε και την ανακάλυψη του φρικτά δολοφονημένου κουνιάδου της Εdna, και ο σκληροτράχηλος επιθεωρητής ΜcCormick (Arthur Kennedy) δεν αργεί να υποψιαστεί τον George για το φόνο, δηλώνοντάς του ευθαρσώς ότι τους ξέρει τους «βρωμερούς μαλιάδες σαν κι εσένα»!

Μάλλον για δουλειά των σαρκοφάγων φίλων μας μοιάζει, αλλά ο ΜcCormick δεν το πιστεύει. Παρ’ όλα αυτά, στέλνει αστυνομική συνοδεία μαζί με το ζευγάρι των πρωταγωνιστών για να εντοπίσουν το πτώμα του τρελού του χωριού στο νεκροτομείο του Μάντσεστερ.

Από αυτό το σημείο και μετά, αρχίζει η κορύφωση του LET SLEEPING CORPSES LIE, που με 4-5 ζόμπι, το σκοτεινό περιβάλλον του νεκροτομείου, και το επιβλητικό στερεοφωνικό soundtrack που ήταν σπανιότατο σε ταινίες τρόμου της εποχής, δημιουργεί μια κλειστοφοβική και γεμάτη ένταση ατμόσφαιρα που δεν χάνει το βήμα της σε καμία στιγμή. Τα λίγα σε ποσότητα αλλά πολύ γραφικά και ρεαλιστικά σπλάτερ εφέ του μάγου Giannetto De Rossi βοηθάνε την κατάσταση, χωρίς να φτάνουν στα σημεία της υπερβολής που κατέφευγαν οι περισσότερες μετά- DAWN OF THE DEAD απομιμήσεις.

Παρ’ όλα αυτά αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα με τη λογοκρισία, ιδίως στη Μ. Βρετανία λόγω αυτών ακριβώς των σκηνών, και πιο συγκεκριμένα μίας όπου ένα ζόμπι θα κάνει δραστική μαστεκτομή με το στόμα σε μια άτυχη γυναίκα, και που το THE NIGHTS OF TERROR (1980) πήγε ένα βήμα παραπέρα στην κλίμακα sleaze.

Οπότε χρησιμοποιώντας τα ειδικά make up εφέ σαν μέσο που απλώς τονίζει τα δρώμενα, και όχι σαν το στόχο της ταινίας, ο Grau πετυχαίνει απόλυτα να προσθέσει σε ατμόσφαιρα και σασπένς αυτά που στερείται σε gore, αν και όπως είπα πολλοί θα διαφωνήσουν ότι στερείται κάτι. Η σκηνή του κυνηγητού του George και της Εdna στην κρύπτη του νεκροτομείου θα σας κρατήσει στην άκρη του καθίσματός σας, ενώ είναι ξεκάθαρο ότι επηρέασε το εξίσου έντονο φινάλε του HOUSE BY THE CEMETERY του Lucio Fulci.

Το φινάλε, όσο προβλέψιμο και να φαίνεται με την τελευταία του σκηνή, για μένα ήταν ευρηματικότατο και απόλυτα εύστοχο σαν ο επίλογος μιας φανταστικής ταινίας, που σήμερα θεωρείται από τις κορυφαίες του είδους, αλλά δυστυχώς έχει κάπως ξεχαστεί από τους απανταχού οπαδούς της σκηνής, ιδίως στη χώρα μας. Και πιστέψτε με, είναι πολύ κρίμα γιατί σίγουρα συγκαταλέγεται μέσα στις καλύτερες ταινίες με ζόμπι όλων των εποχών.

Απόλυτα αναγκαία προσθήκη σε κάθε συλλογή τρόμου και ζόμπι, το LET SLEEPING CORPSES LIE είναι ένα διαμάντι που κανείς δεν πρέπει να αγνοήσει.

To LET SLEEPING CORPSES LIE δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στην Ελλάδα.

R0 Γερμανία (Atlas Film / Digital World)
R1 Αμερική (Anchor Bay)
R2 Ηνωμένο Βασίλειο (Anchor Bay)
R2 Γερμανία (Unbekannt)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και 1.85:1 αναμορφική μεταφορά. Η καλύτερη είναι η R2 Ηνωμένου Βασίλειου, με αποκλειστική συνέντευξη του Jorge Grau, ηχητικό σχολιασμό, και συλλεκτικό βιβλιαράκι 40 σελίδων. Οι δύο Γερμανικές εκδόσεις ακολουθούν με διαφορετική συνέντευξη του Jorge Grau.