Σχόλια:  Ο Abel Ferrara σήμερα θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ανεξάρτητους Αμερικανούς σκηνοθέτες με ένα βιογραφικό γεμάτο με ταινίες που γενικά έχουν κάνει αίσθηση όπως το BAD LIEUTENANT, THE FUNERAL και ADDICTION.
Τα πάντα ξεκίνησαν για τον Ferrara με το διαβόητο DRILLER KILLER, που κατέκτησε περίοπτη θέση στη λίστα των Video Nasties στη Βρετανία την εποχή της Βρετανικής έξαρσης της λογοκρισίας. Το DRILLER KILLER ήταν ένα ωμό, «βρώμικο», gory και χωρίς φραγμούς ταξίδι στον κόσμο του κεντρικού ήρωα που πάντα ζει στην Νέα Υόρκη, μια Νέα Υόρκη σκοτεινή και απειλητική, γεμάτη στενά σοκάκια, εγκληματικά στοιχεία και μια ατμόσφαιρα παρακμής που από τότε έγινε σήμα κατατεθέν στις δουλειές του Ferrara.
 Όμως όσο καλό και να ήταν το DRILLER KILLER σαν πρώτη ταινία ενός ανερχόμενου σκηνοθέτη, το ταλέντο και το προσωπικό καλλιτεχνικό όραμα του Ferrara φάνηκαν από το MS. 45, την επόμενη ταινία του.
Το MS. 45 είναι ουσιαστικά μια ακόμα ιστορία βιασμού- εκδίκησης, που όμως δανείζεται περισσότερα από το DEATH WISH και το THRILLER: A CRUEL PICTURE παρά από τα LAST HOUSE ON THE LEFT και I SPIT ON YOUR GRAVE. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μιλάμε για μια exploitation Ταινία, αλίμονο! Με τέτοιο θέμα μόνο ως τέτοια μπορεί να εκληφθεί, αλλά ίσως πρόκειται για την κορυφαία ταινία αυτού του αμφιλεγόμενου παρακλαδιού του ευρύτερου Exploitation χώρου.
 Ο πασίγνωστος Γάλλος σκηνοθέτης Jean-Luc Godard, είχε πει κάποτε «Το μόνο που χρειάζομαι είναι μια γυναίκα με όπλο και μπορώ να γυρίσω μια ταινία», μια ατάκα που πήραν τοις μετρητοίς διάφοροι σκηνοθέτες κατά καιρούς στο χώρο των ταινιών βιασμού- εκδίκησης με πρώτη ταινία που έρχεται αβίαστα στο μυαλό το σουηδικό THRILLER: A CRUEL PICTURE. Ο Ferrara μοιάζει επίσης να συμφωνεί, αν και το MS. 45 είναι πολύ παραπάνω από μια απλή ταινία με μια γυναίκα που οπλοφορεί και παίρνει την εκδίκησή της από τους άνδρες που την εκμεταλλεύτηκαν.
 Η μακαρίτισσα Zoe Lund, σεναριογράφος και πρωταγωνίστρια στο BAD LIEUTENANT, υποδύεται τον «Άγγελο της Εκδίκησης», μια μουγκή νεαρή γυναίκα που δουλεύει σαν ράφτρα σε ένα οίκο μόδας. Μια μέρα και καθώς ήταν στο δρόμο για το σπίτι της, δέχεται επίθεση από έναν άγνωστο ο οποίος τη βιάζει στο δρόμο. Επιστρέφοντας στο σπίτι της ανακαλύπτει ότι κάποιος είναι ήδη μέσα και υπό την απειλή όπλου την βιάζει ξανά.
Η φτωχή Thana δεν μπορεί να αντέξει το βάρος, και κατά τη διάρκεια της βδελυρής πράξης χτυπάει το βιαστή της στο κεφάλι ξανά και ξανά σκοτώνοντάς τον. Ο Άγγελος της Εκδίκησης γεννιέται.
 Η Thana αφού κόβει σε κομμάτια το πτώμα του πρώτου της θύματος και τα αποθηκεύει στο ψυγείο του διαμερίσματός της, παίρνει το 45άρι της και βγαίνει βόλτα στην αφιλόξενη πόλη με στόχο να τιμωρήσει μια για πάντα τους άντρες που σχεδόν κατέστρεψαν τη ζωή της. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η νεαρή εκδικητής έχει χάσει πλέον τα λογικά της και στα μάτια της κάθε άντρας αντιπροσωπεύει την εικόνα των βιαστών της.
Το αιματοκύλισμα που ακολουθεί κάνει ακόμα και τον Paul Kersey του DEATH WISH να κοκκινίσει από ντροπή. Δεν υπάρχουν κριτήρια στη επιλογή θυμάτων για την Thana. Όλοι οι άνδρες είναι στόχοι, ανεξάρτητα του τι έκαναν. Αρκεί ένα απλό χοντροκομμένο καμάκι ή μια λάθος ατάκα για να κάνει την MS. 45 να βγάλει το όπλο της, το οποίο και κάνει σε κάθε ευκαιρία, χωρίς διακρίσεις. Η Thana έχει υποστεί την ολοκληρωτική μεταμόρφωση. Από ένα φαινομενικά αβοήθητο μουγκό κοριτσάκι που υποκύπτει στις ορέξεις του κάθε δυνατότερού της άνδρα, είναι πλέον μια φιγούρα απίστευτης δύναμης και γοητείας.
 Αν θελήσει κανείς να κρίνει το MS. 45 σε απευθείας σύγκριση με τις μεταγενέστερες και πιο γνωστές ταινίες του Abel Ferrara, θα βρει πολλές ατέλειες από τεχνικής πλευράς. Πάντως συγκριτικά με το DRILLER KILLER ο Ferrara μοιάζει να έχει εξελιχθεί πολύ σε αυτόν τον τομέα, εμφανίζοντας εδώ στοιχεία που θα τον ακολουθούν στις περισσότερες μελλοντικές του δημιουργίες.
Η αφιλόξενη και απειλητική εικόνα της Νέας Υόρκης, άντρο για κάθε είδους εγκληματίες και περιθωριακούς, οι κοφτές ατάκες με ντοκιμαντερίστικη ποιότητα των πρωταγωνιστών, οι συνεχείς θρησκευτικές αναφορές που κορυφώθηκαν στο BAD LIEUTENANT και όλα αυτά με συνοδεία παράξενης πειραματικής Jazz μουσικής, κάνουν το MS. 45 το πρώτο ολοκληρωμένο δείγμα του σινεμά του Abel Ferrara.
 O χρόνος, αν και κάπως έχει αφήσει τα σημάδια του στην ταινία, δεν καταφέρνει να αλλοιώσει αυτό που θέλει να μεταδώσει ο σκηνοθέτης. Μπορεί οι σκηνές του βιασμού και του τεμαχισμού σήμερα να μοιάζουν «τυπικές», αλλά υπάρχουν πάμπολλες σκηνές ανθολογίας που φτάνουν το σημείο του ερωτικού φετιχισμού, στον δρόμο που άνοιξε το THRILLER: A CRUEL PICTURE και που πήγε ένα βήμα παρακάτω ο Tarantino.
Κορυφαία όλων και κατά τη γνώμη μου μια αθάνατη σκηνή για τα χρονικά του παγκόσμιου exploitation στο MS. 45 είναι η σφαγή του φινάλε, όπου μια πανέμορφη, μεταμφιεσμένη σε καλόγρια Thana εκτελεί τους παρευρισκόμενους ενός πάρτι για το Halloween σε υπέροχη αργή κίνηση και υπό το επιβλητικό πειραματικό soundtrack.
 Η πράξη του φόνου γίνεται τόσο ερωτική όσο και απωθητική στα περίτεχνα πλάνα του Ferrara, που παρεμβάλει εικόνες από το κομποσκοίνι με τον εσταυρωμένο δίπλα- δίπλα στο όπλο και δίνει μια θρησκευτική- τελετουργική διάσταση στο κύκνειο άσμα της Thana.
Η συγκεκριμένη σεκάνς είναι όλα τα λεφτά και φτάνει και από μόνη της για να κάνει το MS. 45 μια ταινία σταθμό στο χώρο του ανεξάρτητου Αμερικάνικου exploitation κινηματογράφου, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι και το υπόλοιπο υστερεί. Ο Ferrara δεν κρίνει, αλλά αφήνει το θεατή να βγάλει τα συμπεράσματά του για τη φονική δράση της Thana.
 Η αδικοχαμένη στα 37 της από τα ναρκωτικά Zoe Lund γίνεται το απόλυτο αντικείμενο πόθου από τον αντρικό πληθυσμό, πολύ περισσότερο από την πρωταγωνίστρια του THRILLER: A CRUEL PICTURE, και σίγουρα μαζί με την προαναφερόμενη είναι ακόμα μια επιρροή για τη «Νύφη» του Quentin Tarantino στο KILL BILL.
Μια χρυσή σελίδα του παγκόσμιου cult σινεμά που δεν πρέπει κανείς να παραβλέψει.
|
