Σχόλια:  O συγγραφέας Philip K. Dick άνοιξε έναν κόσμο γεμάτο ατελείωτες πιθανότητες για το σινεμά Ε/Φ με την ιστορία του "Do Androids Dream of Electric Sheep?" το 1968 και τη θεματολογία του «μισός άνθρωπος- μισός μηχανή» που άγγιξε η πασίγνωστη κινηματογραφική μεταφορά της, BLADE RUNNER. Το DEMON SEED του 1977 ήταν η ταινία που πρώτη επέδειξε μια φανερή κακία από την πλευρά των μηχανών
Το ANDROID είναι μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού με αυτή τη θεματολογία, που με λίγες πρωτότυπες πινελιές και έναν Klaus Kinski στα χάι του κατάφερε να ξεχωρίσει από αρκετές παρόμοιες εκείνη την εποχή, παρόλο που το BLADE RUNNER επίσης βασισμένο στην ιστορία του Philip K. Dick κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά.
Βασικά, το ANDROID είναι μια αρκετά επιτυχημένη μίξη της κλασσικής και προβλέψιμης ιστορίας του ανδροειδούς που ανακαλύπτει τη συνείδηση του, με στοιχεία από κοσμική περιπέτεια δράσης και ολίγον από FRANKENSTEIN. Αναπόφευκτα μου θύμισε εκτός από το προφανές BLADE RUNNER και στοιχεία του THE BLACK HOLE, αλλά το ANDROID είναι μια 100% πρωτότυπη δουλειά, με πολύ καλή ατμόσφαιρα και αρκετό ενδιαφέρον που λογικά θα ικανοποιήσει τους περισσότερους φίλους του είδους.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα απομακρυσμένο διαστημικό σταθμό, όπου ο ιδιόρρυθμος καθηγητής Δρ. Daniel (Klaus Kinski) προσπαθεί να δημιουργήσει ένα θηλυκό ανδροειδές με παρέα τον MAX (Don Keith Opper), ένα άλλο ανδροειδές που αποτελεί τους κόπους της αρχικής έρευνας του. Ο MAX περνάει το χρόνο του παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια και μελετώντας τις συνήθειες των ανθρώπων, προσπαθώντας να τις μιμηθεί, αλλά γενικά μοιάζει πειθήνιος και εντελώς αθώος.
Όταν όμως τρεις επικίνδυνοι δραπέτες καταλήγουν στη βάση, ο MAX επηρεασμένος από την παρουσία γυναίκας (Brie Howard) στην ομάδα τους αφήνει να επιβιβαστούν χωρίς να συμβουλευτεί τη γνώμη του Δρ. Daniel.
Εκεί είναι που αρχίζει το ταξίδι του MAX στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, καθώς είναι ενθουσιασμένος με την παρουσία θηλυκού στη βάση και προσπαθεί να κάνει κοινωνικές επαφές μαζί της, σαν να ήταν κι ο ίδιος άνθρωπος. Οι δύο σύντροφοι της γυναίκας, όμως, γρήγορα ανακαλύπτουν ότι ο MAX είναι ένα πανάκριβο ανδροειδές και προσπαθούν να «πάρουν» ένα κομμάτι από τη δόξα και τον πλούτο που θα φέρει η έρευνα του Δρ. Daniel.
Πριν απ’ αυτό, ο τελευταίος μαθαίνει ότι το project εγκαταλείπεται και ότι πρέπει να σταματήσει τις έρευνες, κάτι που ο καλός γιατρός δεν παίρνει και πολύ καλά, αφού βρίσκεται πολύ κοντά στην ολοκλήρωση της Cassandra, του απόλυτου σύγχρονου θηλυκού ανδροειδούς. Φυσιολογικά, αναφέρει ότι με την ολοκλήρωση της Cassandra, ο MAX θα πρέπει να τεθεί εκτός λειτουργίας σαν παρωχημένο μοντέλο.
Έλα, όμως, που ο MAX κρυφακούγοντας μαθαίνει τα σχέδια του Δρ. Daniel, και πλέον πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει να δουλεύει με απώτερο στόχο την εξάλειψη του ίδιου, ή θα επαναστατήσει και θα προσπαθήσει να γλιτώσει επιστρέφοντας στη Γη παρέα με τους φυγάδες, υποκρινόμενος ότι είναι άνθρωπος και δείχνοντας ξεκάθαρα την αγάπη του προς το θηλυκό μέλος της συμμορίας.
Το γνωστό δίλημμα που τίθεται σε παρόμοιες θεματολογικά ταινίες είναι ξεκάθαρο. Η μηχανή αποκτάει συνείδηση, αλλά είναι διαστρεβλωμένη και αφύσικη, μιας και ο καλός και υπάκουος MAX δεν διστάζει να καταφύγει στο φόνο για να προστατέψει τον εαυτό του, χωρίς όμως να αναγνωρίζει τις συνέπειες της πράξης του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον έρωτά του με την Brie Howard, που μοιάζει κάπως σαν παρωδία έρωτα ενός 15χρονου, που είναι άπειρος και αβέβαιος για το πώς θα πρέπει να συμπεριφερθεί.
Ο προβληματισμός υπάρχει, αλλά όχι στο σημείο που κάνει την ταινία «βαριά». Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πρόκειται για παραγωγή του θρυλικού Roger Corman, που ναι μεν τα έκανε όλα στην καριέρα του, αλλά δεν έδειξε ποτέ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κοινωνική και φιλοσοφική υπόσταση των ταινιών του. Στο ANDROID από την άλλη, τέτοιος προβληματισμός μοιάζει αναγκαίος, οπότε «κλέβει» λίγο από τη δράση.
Όμως, παρόλο το b-movie σενάριο που αναπόφευκτα έχει κάποιες τρυπούλες και τον φανερά χαμηλό προϋπολογισμό, ο Aaron Lipstadt καταφέρνει μέσα σε κάτω από 80 λεπτά να φτιάξει μια ταινία Ε/Φ με στερεή βάση και αρκετό ενδιαφέρον.
Προς το φινάλε η δράση αυξάνεται, αλλά το κύριο κοινωνιολογικό ενδιαφέρον της ταινίας παραμένει στον MAX και στον τρόπο αντιμετώπισης των καταστάσεων που προκύπτουν. Το φινάλε δεν είναι κάτι το ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο, αλλά δεν χαλάει την όλη εικόνα.
Ο Klaus Kinski είναι συγκρατημένος, αλλά αρκετά καλός στο ρόλο του αινιγματικού επιστήμονα, αλλά το πρόσωπο της ταινίας αναμφίβολα είναι ο Don Keith Opper, που με την συναισθηματικά φορτισμένη ερμηνεία του δίνει ένα ανδροειδές που θα θυμούνται για καιρό οι φίλοι της κλασσικής και καλής Ε/Φ.
Γενικά θα μπορούσα να πω ότι το ANDROID αδικήθηκε λιγάκι από την εποχή που βγήκε, μιας και αναπόφευκτα θα έπρεπε να συγκριθεί με το BLADE RUNNER, μόνο και μόνο λόγω θεματολογίας. Όμως, βλέποντας κανείς την ταινία αποστασιοποιημένα δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει στην παράξενη ατμόσφαιρα και στο αρκετά ψαγμένο θέμα ορισμένες επιρροές στα μεταγενέστερα ROBOCOP και σε μικρότερο βαθμό στο TERMINATOR.
Σίγουρα άξιο προσοχής από τους φίλους του πραγματικού σινεμά Ε/Φ, που δεν συγκινούνται μόνο με πανάκριβες επιδείξεις ειδικών εφέ και θεαματικές διαστημικές μάχες, αλλά που θυμούνται και εκτιμούν το συναίσθημα και την ειλικρίνεια των κλασσικών ταινιών του είδους της δεκαετίας του 50.
|
