Σχόλια: Είναι σχεδόν καθολικά αποδεκτό από την διεθνή κοινή γνώμη ότι ο Tobe Hooper μετά το αριστουργηματικό THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE ψαχνόταν χωρίς να καταφέρει ούτε καν να πλησιάσει τη δύναμη και την εφιαλτική ατμόσφαιρα πανικού αυτής της μνημειώδους για το σινεμά τρόμου ταινίας.
Μάλιστα πολλοί που εμπιστεύτηκαν το ταλέντο του, κυρίως λόγω της εμπορικής επιτυχίας του POLTERGEIST, και αποφάσισαν να τον χρηματοδοτήσουν την πάτησαν άσχημα χάνοντας ολόκληρες περιουσίες. Πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι η τύχη (ή καλύτερα ατυχία) που είχε στο box office η εμπνευσμένη ιστορία με διαστημικά Ζόμπι LIFEFORCE, μια παραγωγή με τεράστιο budget που δεν κατάφερε να κάνει κέρδη ούτε μετά που κυκλοφόρησε σε VHS. Οπότε η φήμη του Tobe Hooper στην Αμερική κλονίστηκε, με αποτέλεσμα πολλοί να τον θεωρούν εν ολίγοις ανίκανο να σκηνοθετήσει επιτυχημένες ταινίες. Μα τι περιμένανε στο κάτω κάτω; Να σπάσει τα ταμεία το LIFEFORCE; Δεν ήταν και κανένα mainstream blockbuster, όσο και να προσπαθούσαν να το πλασάρουν για τέτοιο.
 Βλέποντας το EATEN ALIVE δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω περισσότερο με τους πολέμιους του Hooper, διότι το θεωρώ άξιο διάδοχο του ούτως ή άλλως αξεπέραστου TCM, παρόλο που ο ίδιος ο Hooper το έχει αποκηρύξει σήμερα, λόγω του ότι οι πολλοί παραγωγοί της ταινίας έμπλεκαν στα πόδια του περισσότερο απ’ όσο ο ίδιος ήθελε, με αποτέλεσμα το EATEN ALIVE να μην βγει όπως ο Hooper το είχε οραματιστεί.
Βασισμένο στη ζωή ενός Joe Ball, οποίος τάιζε στους κατοικίδιους αλιγάτορές του τα θύματά του, είναι απίστευτα sleazy και χωρίς βάθος στην πλοκή, και άρα δεν μπορεί παρά να αρέσει σε τύπους σαν εμάς! Πραγματικό trash σινεμά, εν ολίγοις.
 Με αρκετές- επιφανειακές περισσότερο- ομοιότητες με το TCM, ο Hooper μας πηγαίνει χέρι χέρι στον παρανοϊκό κόσμο του Judd, ιδιοκτήτη του Starlight Motel, ενός τρισάθλιου Πανδοχείου στη μέση του πουθενά στην Αμερικανική επαρχία. Ο Judd έχει πολλά προβλήματα, κυρίως ψυχολογικά, που τις περισσότερες φορές τον οδηγούν σε αιματηρές πράξεις. Παρ΄ όλα αυτά, απολαμβάνει τη φήμη του εκκεντρικού και ιδιόρρυθμου γεράκου από τους συμπολίτες του, οπότε και συνεχίζει ανενόχλητος το έργο του, το οποίο περιλαμβάνει το τάισμα ενός γιγαντιαίου κροκόδειλου που κρατάει ως κατοικίδιο στον βάλτο δίπλα στο πάντα καλυμμένο από ομίχλη Πανδοχείο.
Με εξαίρεση του ότι μαθαίνουμε ότι ο κροκόδειλος κάποτε είχε φάει το πόδι του Judd με αποτέλεσμα ο τελευταίος να φοράει πλέον τεχνητό πόδι, και ότι πιθανότατα είχε πολεμήσει στο Βιετνάμ, ο Hooper δεν μας δίνει σχεδόν καμία άλλη πληροφορία για τον Judd. Αντίθετα, προτιμάει να μας τον δείχνει να φλυαρεί ακατάπαυστα, χωρίς νόημα και συνοχή, όταν φυσικά δεν ασχολείται με τους πελάτες του Πανδοχείου.
Όσο για τους πελάτες, είναι ένας προς έναν! Φοβεροί χαρακτήρες, πραγματικά, που μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν από τις σελίδες κόμικ της δεκαετίας του ’50. Από υστερικοί οικογενειάρχες, όπως ο χαρακτήρας του τακτικού σε ταινίες του Tobe Hooper, William Finley, μέχρι τρελαμένοι σεξομανείς, όπως ο ντόπιος μάγκας που ερμηνεύεται από τον Robert Englund σε πολύ νεαρή ηλικία.
O Hooper καταφέρνει να μας μεταδώσει επαρκώς το κλίμα ανωμαλίας που κυριαρχεί στο EATEN ALIVE, πρώτα πρώτα μέσω των επιβλητικά νοσηρών πλάνων του Πανδοχείου, στο οποίο η αποσύνθεση και η εγκατάλειψη είναι φανερές. Ξεβαμμένοι τοίχοι που έχουν κιτρινίσει από το χρόνο, αγριόχορτα να έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, και βέβαια ο βάλτος, κατοικία του κροκόδειλου, που αν τύχει και κάποιος τον περάσει για αλιγάτορα, ο Judd θα τα πάρει στο κρανίο! Η αρκετά καλή ερμηνεία του βετεράνου των Γουέστερν Neville Brand στο ρόλο του Judd ξεχωρίζει για την τρέλα της, ενώ όλες γενικά οι ερμηνείες είναι επαρκείς. Κάποιες σύντομες στιγμές έντασης προς το τέλος και καναδυό δυνατές σκηνές θα θυμίσουν λιγάκι TCM, αλλά γενικά η ταινία πάσχει κυρίως απ’ την έλλειψη ρυθμού που σε κρατάει τσιτωμένο καθ’ όλη τη διάρκεια (όπως στο TCM). Επίσης οι σκηνές gore, αν και στην εποχή τους είχαν προκαλέσει αίσθηση, με τα σημερινά στάνταρντς φαίνονται ιδιαίτερα αδύναμες. Ο κροκόδειλος πάντως δεν είναι καθόλου άσχημος!
Αυτό που μέχρι σήμερα δεν μπορώ να καταλάβω είναι πώς το EATEN ALIVE βρέθηκε να έχει τόσα πολλά προβλήματα με τη λογοκρισία διεθνώς, με αποκορύφωμα τη Μ. Βρετανία, όπου είχε απαγορευτεί ολοκληρωτικά. Πραγματικά προκαλεί εντύπωση αυτό, ιδίως σε εμάς τους Έλληνες που από τη δεκαετία του ’80 το απολαύσαμε σε full uncut VHS έκδοση.
Γενικά μη βιαστείτε να αποκηρύξετε το EATEN ALIVE, γιατί αξίζει σίγουρα ένα βλέφαρο από τους απανταχού οπαδούς του trash και του τρόμου, και οπωσδήποτε είναι must για τους οπαδούς του Tobe Hooper. Εγώ πιστεύω ότι γενικά είναι μέσα στα 5 καλύτερά του, εξαιρουμένου του TCM. Αν δε συμφωνείτε με την κρίση μου, ΟΚ. Δεν χρειάζεται να με πετάξετε και στους κροκόδειλους! |
