Στο όχι τόσο μακρινό μέλλον, ένας τυχοδιώκτης βρίσκει τα απομεινάρια ενός ρομπότ και τα πηγαίνει στη φίλη του που είναι καλλιτέχνης με έργα σε μέταλλο. Όμως το τελευταίο αποδεικνύεται πειραματικό όπλο του στρατού, και ενεργοποιείται με πολύ αιμοβόρες διαθέσεις.

Όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει το HARDWARE το 1991, θυμάμαι μια πολύ μεγάλη εκστρατεία διαφήμισης και προώθησής του από τον Βρετανικό κυρίως τύπο, όπου παρουσιαζόταν ως το νέο ALIEN, η ταινία που θα έσπαγε τη βαρετή στασιμότητα στις ταινίες Επιστημονικής Φαντασίας. Δυστυχώς όπως αποδείχτηκε, όπου υπάρχει μεγάλη φασαρία καλό είναι να είναι κανείς συγκρατημένος, μιας και οι υποσχέσεις προς το κοινό δεν επαληθεύτηκαν.

Η ταινία είναι σίγουρα ατμοσφαιρική, σκοτεινή και τρομακτική κατά διαστήματα, αλλά προδίδεται από την έλλειψη δράσης και σεναριακών ιδεών.

Ακόμα και η εποχή που διαδραματίζεται το HARDWARE που η Γη βρίσκεται στην μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα φάση της, προδιαθέτει για κάτι κλισαρισμένο και χωρίς ιδιαίτερη φαντασία, και δυστυχώς ο Richard Stanley το επιβεβαιώνει πανηγυρικά. Μετά από τα ατμοσφαιρικά εισαγωγικά πλάνα της κατακόκκινης καμένης Γης και την εισαγωγή χαρακτήρων, το HARDWARE πέφτει σε παρατεταμένη κοιλιά μέχρι και το σημείο που ζωντανεύει το ρομπότ για πρώτη φορά.

Μέχρι τότε (μιλάμε για περίπου 50 λεπτά προβολής), ο Stanley αναλώνεται σε κουραστικούς διαλόγους μεταξύ των γενικά αδιάφορων πρωταγωνιστών και βαρετή ανάλυση χαρακτήρων και ξεχνάει σχεδόν εξ ολοκλήρου τη δράση, θεμέλιο λίθο κάθε ταινίας Επιστημονικής Φαντασίας. Και παρόλο που καταφέρνει και διατηρεί αρκετά καλή ατμόσφαιρα, τα δρώμενα είναι τόσο τετριμμένα και αδιάφορα που σκέφτεται κανείς μπας και δεν υπήρχε κανονικό σενάριο παρά μόνο ιδέες που δεν συμπλήρωναν τον απαιτούμενο χρόνο για ταινία και ο Stanley τις εμπλούτισε (τρόπος του λέγειν) με κουραστικά πλάνα όπου δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα. Η cyberpunk industrial εικονογραφία είναι κατά διαστήματα εμπνευσμένη, αλλά τελικά δεν βοηθάει να σηκώσει τη συνολική εικόνα του HARDWARE πάνω από τη μετριότητα.

Από το σημείο του ξυπνήματος του ρομπότ τα πράγματα βελτιώνονται αισθητά, μιας και σαν κατασκευή το μεταλλικό τέρας είναι αρκετά τρομακτικό, ενώ επιτυγχάνει αρκετά στο να δίνει την εντύπωση της ψυχρής φονικής μηχανής. Αρκετό σασπένς από εδώ και πέρα, με ακόμα πιο κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, και καναδυό πολύ αποτελεσματικές σκηνές gore που δείχνουν πώς έπρεπε να είχε γίνει το HARDWARE εξ’ αρχής.

Όλα αυτά, βέβαια, κρατούν λίγο, μιας και το φινάλε επανέρχεται στα προηγούμενα επίπεδα προβλεψιμότητας και δεν πείθει σε καμία περίπτωση.

Το πραγματικό ενδιαφέρον του HARDWARE έρχεται από την καταπληκτική industrial rock μουσική από τους Ministry, Gwar κλπ, ενώ σε μικρούς ρόλους εμφανίζονται οι Iggy Pop και Lemmy των Motorhead στο ρόλο του ταξιτζή. Από όλες τις άλλες πλευρές είναι μια απογοητευτική δουλειά με λίγες ενδιαφέρουσες εκλάμψεις τόσο από πλευράς ατμόσφαιρας όσο και δράσης, που όμως δεν είμαι σίγουρος ότι αποτελούν λόγο για να την αναζητήσει κανείς, ιδίως σε VHS με την παραδοσιακά κακή εικόνα, που τουλάχιστον στη χώρα μας είναι η μοναδική επιλογή προς το παρόν.

To HARDWARE δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στην Ελλάδα.

R2 Γερμανία (Laser Paradise)

Η μοναδική αυτή έκδοση περιέχει την ταινία χωρίς περικοπές με fullscreen μεταφορά και 5.1 Αγγλικό και Γερμανικό soundtrack.