Μια γυναίκα με το γιο και τον δεύτερο άνδρα της μετακομίζουν στο πατρικό τους σπίτι, κατόπιν της αυτοκτονίας του συζύγου της και τον εγκλεισμό της σε ψυχιατρείο για 6 μήνες. Εκεί ανεξήγητα γεγονότα αρχίζουν να συμβαίνουν που εμπλέκουν και το μικρό γιο της.

Ο Mario Bava είναι χωρίς αμφιβολία από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες στα χρονικά της σκηνής του τρόμου. Με ταινίες όπως BLACK SABBATH και BLACK SUNDAY σίγουρα κατέχει επάξια τον τίτλο του Ιερού Τέρατος της σκηνής μαζί με καναδυό άλλους συμπατριώτες του, όπως τον Dario Argento και τον Lucio Fulci. Η διαφορά όμως του Bava με τους προαναφερόμενους είναι ότι αυτοί ουσιαστικά θέρισαν εκεί που πρώτος έσπειρε ο μεγάλος Mario Bava.

Δεν θα ήταν υπερβολικό να του χρεώσει κανείς ότι έθεσε αξεπέραστα όρια στη σκηνή, όσον αφορά την δημιουργία ατμόσφαιρας τρόμου, απαραίτητο στοιχείο για κάθε ταινία του είδους. Και αν θυμηθεί κανείς την αξεπέραστη γοτθική ατμόσφαιρα στο BLACK SABBATH, λογικά θα συμφωνήσει με το παραπάνω.

Στο SHOCK αυτή η ατμόσφαιρα υπάρχει σε γενναιόδωρες δόσεις, ενώ η παιχνιδιάρικη σκηνοθεσία του δάσκαλου δίνει πολύ μεγαλύτερη αξία σε ένα κατά τ’ άλλα χαοτικό σενάριο. Θα έχει ενδιαφέρον να σκεφτεί κανείς ποιο θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα αν ήταν κάποιος άλλος πίσω απ’ τις κάμερες, όπως π.χ. ο Fulci ή ο Umberto Lenzi. Η λογική και το έργο των δύο αυτών μεγάλων σκηνοθετών λέει ότι μάλλον θα ήταν ένα κουραστικό, μπερδεμένο και τελικά αδιάφορο θριλεράκι της σειράς, στα επίπεδα του BEYOND THE DOOR, που κάποιοι βάφτισαν το “SHOCK” ως sequel του με τον τσαμπουκά.

Κάποια απ’ αυτά τα στοιχεία υπάρχουν και στο “SHOCK”, που αργεί υπερβολικά να εξελιχθεί στο πρώτο μέρος του. Η διαφορά όμως έγκειται στον άνθρωπο, και αυτά που ο Ovidio Asonitis έκανε να μοιάζουν τετριμμένα και κουραστικά, ο Bava τα κάνει να μοιάζουν άλλοτε μαγικά, άλλοτε ονειρικά και άλλοτε σατανικά και απειλητικά. Οι πολλές ονειρικές σεκάνς του σεναρίου γίνονται όπλο στα χέρια του Bava που δίνει μια αίσθηση ότι οι πρωταγωνιστές ονειροβατούν ανάμεσα σε φαντασία και πραγματικότητα.

Για να είμαστε δίκαιοι, το σενάριο του βετεράνου Dardano Sacchetti και των υπόλοιπων είναι αρκετά εμπνευσμένο και βοηθάει τα πράγματα, εκτός του ότι αργεί να πάρει μπρος. Αποπροσανατολίζει σωστά το θεατή, στην παράδοση των καλών giallo, που δεν μπορεί εύκολα να μαντέψει τι ακριβώς θα συμβεί. Οπότε ο μαέστρος Bava εκμεταλλεύεται αυτή τη σύγχυση και προσθέτει κάποιες εικόνες γνήσια και αληθινά τρομακτικές για να μετατρέψει μια τυπική γλυκανάλατη ιστορία φαντασμάτων και εκδίκησης να μοιάζει με στιγμή μοναδικής έμπνευσης.

Αν καταφέρει κάποιος να συγχωρήσει το πρώτο μέρος, που εκτός από κανά δυο εμπνεύσεις του Bava ο ρυθμός είναι πολύ αργός, ανταμείβεται και με το παραπάνω από το 2ο. Από εκεί και πέρα το “SHOCK” βρίσκει το ρυθμό του για τα καλά και επιφυλάσσει ουκ ολίγες τρομάρες και αποκαλύψεις.

Προσωπικά θεωρώ ότι το “SHOCK” είναι από τις καλύτερες ταινίες με στοιχειωμένα σπίτια, πνεύματα και τα συναφή. Είναι ένα είδος που δύσκολα τρομάζει πια το κοινό, αλλά βλέποντας το “SHOCK” καταλαβαίνει ότι πέτυχε το στόχο του και με το παραπάνω. Ιδίως στην τελική σκηνή που η πρωταγωνίστρια θυμάται τα συμβάντα του παρελθόντος, ο Bava δίνει ρεσιτάλ και μας παρασύρει στον απόλυτο τρόμο.

Η παρά λίγο σύζυγος του Dario Argento, Daria Nicolodi (DEEP RED), στον πρωταγωνιστικό ρόλο δίνει μια πειστική, αν όχι λίγο υπερβολική ερμηνεία της μπερδεμένης συζύγου, που αντιλαμβάνεται ότι η ιστορία θα έχει κακό τέλος, αλλά δεν μπορεί να προσδιορίσει τη φύση της απειλής μέχρι να είναι πολύ αργά. Ο μικρός γιος της, που σηματοδοτεί την έναρξη των συμβάντων, είναι επίσης αρκετά καλός, αν και το ντουμπλάρισμά του είναι λίγο «σπαστικό», ενώ και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές φτάνουν αρκετά καλά επίπεδα.

Σε καμιά περίπτωση δεν θα πω ότι το “SHOCK” είναι από τις καλύτερες ταινίες του Mario Bava, αν και θα μπορούσε αν ήταν κάπως πιο νευρώδης και ρυθμική. Σίγουρα όμως είναι μια πολύ αξιόλογη προσθήκη σε κάθε συλλογή τρόμου, ενώ φαντάζομαι είναι must για τους fans του μεγάλου μαέστρου του τρόμου.

To “SHOCK” δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στην Ελλάδα.

R0 Αμερική (Anchor Bay)
R0 Αμερική (Blue Underground)
R0 Μ. Βρετανία (Hollywood DVD)
R2 Ιαπωνία (Culture Pub.)
R4 Αυστραλία (Umbrella Entertainment)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές, αλλά η R0 Αμερικής είναι εκτός συναγωνισμού, η μόνη έκδοση με αναμορφική μεταφορά και περιλαμβάνει αποκλειστική συνέντευξη του Lamberto Bava. Η έκδοση της Blue Underground είναι ταυτόσημη με την παλαιότερη της Anchor Bay που τώρα έχει διαγραφεί.