Οι BAM (Bad-Add Motherfuckers) μια ομάδα κομμάντο υπό την ηγεσία του Ταγματάρχη Marphy Black, δυεισδύει μέσα στην αφιλόξενη ζούγκλα των Φιλλιπίνων με σκοπό να ερευνήσουν την μυστηριώδη πτώση ενός στρατιωτικού αεροπλάνου. Τους συνοδεύει ένας σκιώδης χαρακτήρας, ο Mascher, ο οποίος γνωρίζει περισσότερα από όσα αποκαλύπτει.. Εκεί, αφού θα εξοντώσουν εκατοντάδες απροσδιόριστους αντάρτες που έτυχε να βρίσκονται στην περιοχή, θα γνωρίσουν τον τρόμο του Robowar…

‘Target missing…On Target…Amplify Signal…Drug Research…Elevation Coordinates…Read My Shorts…Doctor Frequency…Speeding Ticket…RECEIVE…RECEIVE’.

Αυτές είναι (νομίζω) κάποιες από τις αθάνατες γραμμές διαλόγου που ο σεναριογράφος Claudio Fragasso (γνωστός και ως Claude Fragass σε κάποιες ταινίες) έγραψε για έναν από τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες στην ιστορία του ιταλικού εκμεταλευτικού κινηματογράφου. Το Omega-1, ή σύμφωνα με τους τίτλους του τέλους: ROBOWAR.

Προσωπικά, ο σκοπός μου δεν είναι να επισημαίνω ομοιότητες ανάμεσα σε ταινίες του εκμεταλλευτικού κινηματογράφου και υπερπαραγωγές του Χόλυγουντ. Ο Bruno Mattei όντως δανείζεται στοιχεία από γνωστότερες ταινίες, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι μοναδικό,και αποτελεί μια απο τις κορυφαίες στιγμές του κλάδου για την δεκαετία του 80. Σε μεγάλο βαθμό αυτό οφείλεται στο εντυπωσιακό κάστ: Ο Reb Brown στο ρόλο του Marphy ήταν επίσης πρωταγωνιστής στο STRIKE COMMANDO του Bruno Mattei και το YOR: THE HUNTER FROM THE FUTURE του Antonio Margheriti,ο Romano Puppo και ο Massimo Vanni συμμετείχαν μαζί σε πολλές αγαπημένες τανίες του Enzo G. Castellari όπως τα THE LAST SHARK, BRONX WARRIORS 2, DAY OF THE COBRA και TUAREG και η Catherine Hickland ήταν, την εποχή των γυρισμάτων της ταινίας, η σύζυγος του David Hasselhoff.

Επιπλέον, ο ίδος ο Claudio Fragasso εμφανίζεται στον ρόλο της απειλής του τίτλου, πράγμα που κατά κάποιο τρόπο δείχνει την εμπιστοσύνη του στο σενάριο του, άλλο ένα από τα δυνατά σημεία της ταινίας. Κατά τα φαινόμενα, ο Fragasso γνωρίζει πως να γράφει τόσο hard-boiled (όλες ο διάλογος ανάμεσα στους BAM και τον Mascher) όσο και πιο τεχνικό διάλογο (ο πιλότος του αεροπλάνου αναφέρεται συνεχώς σε ένα ‘breakdown in memory bank’). Εκεί όμως που πργματικά αριστεύει είναι στον ίδιο του τον χαρακτήρα: Το Omega-1 είναι η απόλυτη δολοφονική μηχανή, φοράει ένα εντυπωσιακό κράνος μοτοσυκλέτας και μια μαύρη πανοπλία και μπορεί να εμφανιστεί οποθδήποτε ανά πάσα στιγμή, χωρίς να γίνεται αντιληπτό.

Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως και η ομάδα BAM έχει αυτήν την ικανότητα : σε κάποιο σημείο συναντούν μια ομάδα ανταρτών που κυνηγούν και εκτέλουν μια άλλη ομάδα ατόμων. Οι BAM, αντιμέτωποι με την σφαγή, έχουν μια μικρή συζήτηση για το αν θα πρέπει να επέμβουν και αφού όλοι εκτός από μια γυναίκα είναι νεκροί, οι αντάρτες ξαφνικά συνειδητοποιούν πως η ομάδα BAM στέκεται δίπλα τους

Αυτό ανεβάζει την ένταση σε σχεδόν αφόρητα επίπεδα, καθώς είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς ποιό θα είναι το επόμενο του θύμα.. Η τελειωτική πινελιά είναι ο προαναφερθέντας μονόλογος, κάτι ανάμεσα σε ρομπότ και σε σουρεαλλιστικό μανιφέστο. Κάθε θέαση αποκαλύπτει επιπλέον στρώματα νοήματος και θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα στους θεατές να δοκιμάσουν να αποκρυπτογραφήσουν επιπλέον γραμμές διαλόγου του Omega-1.

Η μουσική του τακτικού συνεργάτη του Bruno Mattei, Al Festa είναι εξίσου εντυπωσιακή, χρησιμοποιώντας μερικά απλά και αποτελεσματικά θέματα. Επίσης υπάρχει ένα πολύ δυνατό κομμάτι heavy metal στους τίτλους του τέλους, του οποίου δυστυχώς δεν μπόρεσα να εντοπίσω την προέλευση.

Η σκηνοθεσία του Bruno Mattei είναι όπως πάντα σίγουρη. Έχει αρκετή εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του ώστε να αποφεύγει φανταχτερά κόλπα για να επηρεάσει τον θεατή. Διαχειρίζεται αριστοτεχνικά την ένταση, συντονίζει έξυπνα τις κωμικές στιγμές (σε κάποιο σημείο ο Massimo Vanni σκοτώνει ένα κάθαρμα που πετάγεται ξαφνικά λέγοντας του ‘Godammit, you scared the shit out of me’) και στήνει αποτελεσματικά τις σκηνές μάχης, προφανώς αξιοποιώντας τις δεξιότητες που ανάπτυξε στα γυρίσματα του STRIKE COMMANDO.

Όπως και ολόκληρη η ταινία, οι τίτλοι του τέλους είναι μοναδικοί. Κάθε χαρακτήρας εμφανίζεται με το όνομα του και το όνομα του ηθοποιού σαν τους τίτλους τέλους του INSEMINOID του Norman J. Warren. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί πως τα ονόματα των Massimo Vanni και Jim Gaines εμφανίζονται ανάποδα. Δεν μπορώ να επιβεβαιώσω αυτό, αλλά με δεδομένο πως ο ένας ηθοποιός είναι λευκός και ο άλλος μαύρος, θα μπορούσαμε να έχουμε ένα έξυπνο αντιρατσιστικό μύνημα από αυτόν που έφτιαξε τους τίτλους. Αυτό το συμπέρασμα ενισχύεται από το ότι ο χαρακτήρας της Catherine Hickland αναγράφεται σαν ‘Virgin’ παρόλο που είναι εμφανές στην ταινία πως ονομάζεται Virginia.

Σχόλια: Νίκος Βασιλείου

Το ROBOWAR δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στη χώρα μας

R0 Γερμανία (Best Buy Movie)

Η μοναδική αυτή έκδοση είναι λογοκριμένη και σπανιότατη.