Αμερικάνικη ανθολογία τρόμου χαμηλού μπάτζετ από εκείνες που προδιαθέτουν τον θεατή για κάτι πραγματικά καλό, φτιαγμένη από συντελεστές που είχαν το βάπτισμα του πυρός στο σινεμά και που μετά από τη συγκεκριμένη ταινία οι περισσότεροι δεν επανήλθαν ποτέ στον χώρο. Από τους παράξενους τίτλους έναρξης, τα πρώτα α λα DELIVERANCE πλάνα στο μισοδιαλυμένο μαγαζάκι με τους creepy ντόπιους και τα ακόμα πιο creepy παιδάκια που βασανίζουν ένα μικρό γουρούνι, η ταινία φτιάχνει από τα πρώτα δευτερόλεπτα εκείνη την αξιοθαύμαστη ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με τα επιβλητικά πλάνα του αφιλόξενου δάσους και της λίμνης που δεν καταφέρνει να χαλάσει ούτε η αταίριαστη 70s μουσική. Η συνέχεια αν και έχει τις στιγμές της, δυστυχώς δεν είναι ανάλογη.

Μια παρέα 10 ατόμων πηγαίνει στην λίμνη Durant, σε παραδοσιακά Ινδιάνικη περιοχή όχι ιδιαίτερα δημοφιλής προορισμός το χειμώνα. Οι ντόπιοι στο μαγαζάκι προειδοποιούν την παρέα για "παράξενα συμβάντα" αλλά δεν πτοούν τα 5 ζευγάρια που καταφθάνουν σε μια χρόνια εγκαταλελειμμένη καλύβα στη μέση του πουθενά. Μετά από τα τυπικά χαμουρέματα και την επίσκεψη δύο σε παρακείμενο τόπο που είχε μυστηριωδώς δολοφονηθεί μια οικογένεια πολλά χρόνια πριν, η παρέα μαζεύει ξύλα, τακτοποιούν την καλύβα και μεταξύ μερικών μικροκαβγάδων και της αναγκαίας φάρσας μεταξύ τους αρχίζουν να αφηγούνται ιστορίες τρόμου στο σαλόνι πλάι στο τζάκι.

Στην πρώτη, ένα ζευγάρι μένει από βενζίνη στη μέση του πουθενά σε δάσος που υπάρχει ένας μυστηριώδης φονιάς. Στην δεύτερη, τρεις φοιτητές πηγαίνουν σαν δοκιμασία Αδελφότητας να περάσουν τη νύχτα σε ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο που έχει τη φήμη ότι είναι στοιχειωμένο. Στην τρίτη ιστορία, δυο μαθητές μάχονται για τη ζωή τους στο πρόσφατα βανδαλισμένο νεκροταφείο μιας μικρής πόλης, το οποίο οι θρύλοι θέλουν να στοιχειώνει το πνεύμα της Μάγισσας Lorraine. Στην τέταρτη και τελευταία ιστορία, ένας υποψήφιος γκόμενος βγάζει ραντεβουδάκι την ακοινώνητη Annie αλλά αποφασίζει να την ζορίσει για σεξ, με αποτέλεσμα να της στρίψει σε φονικό βαθμό.

Αρκετό γνωστό παρασκήνιο για την ταινία με το πέρασμα των χρόνων, κυρίως για την "χαμένη 4η ιστορία", που στην HD έκδοση που κυκλοφορεί σήμερα είναι η τρίτη κατά σειρά, έδωσε μια κάπως μυθική υπόσταση στο SCREAMS OF A WINTER NIGHT που συντηρήθηκε και μεγάλωσε σε υπερβολικό βαθμό στα χρόνια της βιντεοκασέτας και του DVD ιδίως στις ΗΠΑ. Τελικά ήρθε η πιο πρόσφατη κυκλοφορία που, όπως είθισται στην σημερινή εποχή που "χαμένες" ταινίες και σκηνές εμφανίζονται ως διά μαγείας στις περιποιημένες και συνήθως πανάκριβες HD εκδόσεις που βγαίνουν στο εμπόριο, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους με την πλήρη 'Director's Cut' εκδοχή, δείχνοντας καθαρά τουλάχιστον στον γράφοντα ότι όλη η φασαρία του παρελθόντος μάλλον ήταν ανυπόστατη από πλευράς συνολικής ποιότητας του τελικού προϊόντος.

Πέρα από αυτά, ο περιορισμένος προϋπολογισμός των 300 χιλιάδων δολαρίων και πιθανότατα εξίσου περιορισμένο ταλέντο των συντελεστών δεν δίνει τα απαραίτητα εξτραδάκια στην ταινία, όπως έχουν για παράδειγμα οι αντίστοιχες σπονδυλωτές της Amicus ή ακόμα και οι μεταγενέστερες Αμερικάνικες τύπου CREEPSHOW που χωρίς να είναι κάτι το φοβερό από πλευράς ιστοριών, όλες έμειναν στην ιστορία και θεωρούνται διαχρονικές και κλασικές στο είδος. Χιούμορ υπάρχει από εδώ κι από εκεί αλλά όχι κάτι άξιο αναφοράς, ενώ σεξ και βία απουσιάζουν σχεδόν ολοκληρωτικά λόγω του ότι η ομάδα παραγωγής ήθελε όσο περισσότερη εμπορικότητα γινόταν εξασφαλίζοντας το 'PG' rating σε μια εποχή που στο σινεμά τρόμου γινόταν κατά κανόνα ακριβώς το αντίθετο.

Προσθέτουμε και τις ταιριαστά μέτριες την περισσότερη διάρκεια ερμηνείες από τους γενικά άγνωστους- με εξαίρεση του William Ragsdale στην 1η του εμφάνιση και του Gil Glasgow που είχε μια σχετικά καλή καριέρα- ηθοποιούς που παίζουν τόσο στην επικαλυπτική ιστορία όσο και στις υπόλοιπες για λόγους μείωσης του κόστους.

Πέρα από την πανταχού παρούσα ατμόσφαιρα που ίσως είναι το μόνο σταθερά καλό πράγμα στην παραγωγή, οι δύο πρώτες ιστορίες δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο να επιδείξουν πέρα από μια- δυο σκηνές που περισσότερο στόχο έχουν τον εντυπωσιασμό παρά κάποια ουσιαστική επίδραση στην πλοκή και ενώ μπορεί να τρομάξουν ένα άπειρο στο είδος μικρό παιδί που βλέπει τις πρώτες του ταινίες τρόμου, δύσκολα θα κάνουν το ίδιο για έμπειρους φίλους του είδους. Η τρίτη ιστορία έχει κάπως περισσότερο "ψαχνό" και ατμόσφαιρα αλλά τελειώνει απότομα και πολύ γρηγορότερα απ' ότι προσωπικά θα ήθελα, όπως ακριβώς και η τέταρτη.

Το βασικού ατού στο SCREAMS OF A WINTER NIGHT είναι η επικαλυπτική ιστορία που συγκεντρώνει όλο το αληθινό σασπένς και τρόμο της ταινίας στο τελευταίο 15λεπτο της, όμως κι αυτή χάνεται μέσα στα περίπου 105 λεπτά ανούσιας φλυαρίας των πρωταγωνιστών και ρουτινιάρικων ιστοριών που προηγούνται. Προσωπικά θεωρώ ότι θα ήταν σίγουρα καλύτερο να έλειπαν εντελώς οι υπόλοιπες ιστορίες και το σενάριο να έχτιζε πάνω στην επικαλυπτική, κάτι που ξεκάθαρα θα μπορούσε σε πολύ μικρότερη διάρκεια από τις δύο ώρες που είναι το Director's Cut. Κάποια ουσιαστική διαφορά με την συντομευμένη εκδοχή των 90 λεπτών δεν βλέπω μιας και η "χαμένη 4η ιστορία" που είχε αφαιρεθεί από εκείνη την εκδοχή είναι ανώτερη των δύο πρώτων που συμπεριλήφθηκαν.

Σε γενικές γραμμές το τελευταίο τέταρτο αντί να ανεβάζει παραπάνω την παραγωγή πιο πολύ έρχεται να μεγαλώσει την αίσθηση της χαμένης ευκαιρίας που είχαν οι συντελεστές να κάνουν μια πραγματικά τρομακτική και ποιοτική ταινία παίρνοντας τις πρώτες ύλες που τους δόθηκαν από τις επιβλητικές τοποθεσίες και το τελευταίο τέταρτο της ταινίας. Αν σκεφτεί κανείς αυτά τα στοιχεία, εύκολα έρχεται στο μυαλό ένα πρώιμο THE EVIL DEAD, αλλά λίγο η εμμονή στο κέρδος και το 'PG' rating, λίγο οι αναποδιές που δεδομένα έτυχαν στην παραγωγή και λίγο οι περιορισμένες δυνατότητες των συντελεστών δεν το άφησαν να γίνει πραγματικότητα.

Στο τέλος, το SCREAMS OF A WINTER NIGHT μένει μια ελαφρά διασκεδαστική ταινία τρόμου χαμηλών απαιτήσεων που ναι μεν έχει ιστορικό και ουσιαστικό ενδιαφέρον για τους φίλους του Αμερικάνικου low budget σινεμά τρόμου των 70s, αλλά σίγουρα απέχει πολύ από αυτό για το οποίο οι θεατές προετοίμαζαν το μυαλό τους κατά τη διάρκεια της προβολής, πόσο μάλλον από αυτό που θέλανε οι μύθοι και θρύλοι του παρελθόντος γύρω από την ταινία.