Άλλη μια φτηνή Ιταλική παραγωγή επιστημονικής φαντασίας στο περιθώριο του οργασμού αντιγραφών του STAR WARS που έβγαιναν κατά ριπάς στη γειτονική χώρα στα τέλη της δεκαετίας του 70. Σε αντίθεση με τις περισσότερες αντίστοιχες παραγωγές, η συγκεκριμένη ταινία έχει να υπερηφανεύεται ότι δεν αντέγραψε το έπος του George Lucas που άλλαξε για πάντα το είδος της εμπορικής επιστημονικής φαντασίας αλλά μια από τις πιο γνωστές αντιγραφές του, το μαγικό STARCRASH, όχι μόνο σε λογική αλλά και με ολόκληρες σκηνές απευθείας και ξεδιάντροπα αντιγραμμένες από το έπος του Luigi Cozzi. Η ταινία βγήκε στις αρχές της δεκαετίας του 80, αρκετά καθυστερημένα από τις περισσότερες άλλες, αλλά οπτικά ανήκει 100% σε εκείνη την περίοδο, με πληθώρα πολύχρωμου κιτσαριού στα κουστούμια, ασταμάτητη ντίσκο μουσική και όλα τα χαρακτηριστικά που έκαναν το STARCRASH επιτυχία.

Ο αρχηγός του σύμπαντος Ceylon (Chris Avram) στέλνει την κόρη του Belle Star (σας θυμίζει κάτι;) (Sherry Buchanan) μαζί με τον γενναίο Lathan (Fausto Di Bella) σε αποστολή αναζήτησης βοήθειας ενάντια στον αδίστακτο κατακτητή Oraclon (Don Powell) που θέλει να υποδουλώσει όλο το γνωστό σύμπαν. Ο κακός τους καταδιώκει αναγκάζοντάς τους να προσγειωθούν άκομψα στον πρωτόγονο πλανήτη Γη τρομάζοντας το σύνολο του τοπικού πληθυσμού. Σε χρόνο μηδέν το ζευγάρι των νεοφερμένων γίνεται μέρος του χωριού βοηθώντας με τις υπερφυσικές δυνάμεις τους στις δουλειές και απολαμβάνοντας όλα αυτά που δεν υπάρχουν στον κόσμο τους όπως το μπάνιο στην τοπική λίμνη, τον χορό υπό ρυθμούς ντίσκο και τον έρωτα με τους ντόπιους. Όμως η παραμονή τους εκεί έχει και το τίμημά της καθώς οι δυο τους αρχίζουν να ερωτεύονται, κάτι που τους στοιχίζει την απώλεια των υπερφυσικών δυνάμεων και της αθανασίας τους, την ώρα που ο μοχθηρός Oraclon καταφθάνει στον πλανήτη με καταστροφικά σχέδια για το ζευγάρι και τον πλανήτη Γη.

Κατευθείαν πολύχρωμα φωτάκια, ντίσκο μουσική και ακαθόριστα πίου- πίου δίνουν τον τόνο σε μια ταινία που και μόνο ότι μαρκεταρίστηκε σε πολλές χώρες του κόσμου με τον τίτλο STARCRASH 2 την καθιστά must- watch για τους πεινασμένους fans της φτηνής επιστημονικής φαντασίας και των rip off του STAR WARS από τη μαμά των αντιγραφών Ιταλία. Η ταινία του φωτογράφου και μετέπειτα σκηνοθέτη, γνωστού κυρίως για την πρώτη ταινία της Μαύρης Εμανουέλλας με την Laura Gemser, Bitto Albertini, από τα πρώτα λεπτά δίνει τα διαπιστευτήριά της. Κακόγουστα πολύχρωμα κουστούμια, χαρακτήρες όπως της πάντα όμορφης Sherry Buchanan να αντιγράφει στεγνά την Stella Star της Caroline Munro και τον Fausto Di Bella σε ρόλο-ιμιτασιόν του Marjoe Gortner, τον κακό Oraclon που μοιάζει σαν να βγήκε απο περισσευούμενα πλάνα του THE HUMANOID να γελάει χαιρέκακα και να πετάει ατακάρες όπως "You galactic idiots!" και μια τσακ- μπαμ διαστημική μάχη σε τιμή ευκαιρίας υπό τους ήχους ντίσκο ρυθμού γεμάτη πίου- πίου και εκρήξεις σε τιμή ευκαιρίας δίνουν την έναρξη μιας ακόμα οργιώδους κακής παραγωγής από τη γειτονική χώρα.

Και αν υπάρχει- ακατανόητα κατά την άποψη του γράφοντα- μερίδα του b-movie κοινού που καταδικάζει το STARCRASH σαν κακή ταινία, πολύ θα ήθελα να δω την άποψή τους για το ESCAPE FROM GALAXY 3 που τα πηγαίνει όλα ένα βήμα παραπάνω (ή παρακάτω;) στην κλίμακα αφέλειας, φτήνιας και στεγνού σεναριακού παραλογισμού. Ατακάρες πάνε και έρχονται από όλες και όλους τους συμμετέχοντες η ένταση των οποίων πολλαπλασιάζεται από το παραδοσιακά φριχτό ντουμπλάρισμα που τα κάνει όλα ακόμα καλύτερα (χειρότερα;), όπως και ασταμάτητες σκηνές ανθολογίας με highlight την αδέξια προσπάθεια των δύο διαστημικών πρωταγωνιστών να μιμηθεί το χαμούρεμα ενός ντόπιου ζευγαριού ή τις οργιώδεις χορογραφίες που κάλλιστα θα μπορούσαν να βρίσκονται ανάμεσα σε κομμένες σκηνές του STAYING ALIVE.

Μέσα σε όλα, λίγο συγκρατημένο γυμνό από την κούκλα Sherry Buchanan και άλλες θηλυκές παρουσίες δεν θα μπορούσε να λείπει από την εξίσωση, που πάντως από ένα σημείο και μετά μειώνει τον ιλιγγιώδη ρυθμό του πρώτου μισάωρου, δείχνοντας αμηχανία σεναριακά για το προς τα πού θέλει να κινηθεί. Έτσι, μοιραία, τα πράγματα γρήγορα χειροτερεύουν από πλευράς ενδιαφέροντος καθώς το βασικό μέρος της ταινίας αναλώνεται σε ενδιαφέρουσες μεν αλλά ψιλοχαζές τοπικές τελετουργίες και κρύο χιούμορ ξεχνώντας την βασική υπόθεση και μετατρέποντας την ταινία σε αισθηματική κωμωδία χωρίς ιδιαίτερη δράση, τουλάχιστον μέχρι τα τελευταία λεπτά. Σε αυτό το κομμάτι, ο έρωτας μεταξύ Bella και Lathan γίνεται το βασικό θέμα, κομπλέ με νερόβραστη μπαλάντα και μουσικούλα που μοιάζει να βγήκε από giallo Β' διαλογής των αρχών της δεκαετίας του 70, την οποία μάλιστα επιμελήθηκε ο έχοντας τον ρόλο του κακού της υπόθεσης, Don Powell.

Τίποτα κακό εντέλει σε όλα αυτά, που ίσα- ίσα μεγαλώνουν τον σουρεαλισμό του όλου θεάματος, τουλάχιστον μέχρι την τελική επίθεση του Oraclon που ξαναθυμίζει για λίγο στον θεατή ότι βλέπει μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας. Όμως ο σουρεαλισμός του σεναρίου κερδίζει για άλλη μια φορά τη λογική και χαρίζει ένα αισιόδοξο και χαρούμενο φινάλε πέρα από κάθε φαντασία, εκτός του- πιθανότατα υπό την επήρεια ψυχεδελικών ναρκωτικών- μυστηριώδους σεναριογράφου John Thomas στο ένα και μοναδικό credit της καριέρας του.

Σίγουρα η Sherry Buchanan δεν είναι Caroline Munro, ούτε ο φιλότιμος Fausto Di Bella είναι Marjoe Gortner, ούτε ο Don Powell είναι Joe Spinell, ούτε φυσικά ο Chris Avram είναι Christopher Plummer, κάτι που αυτόματα υποβαθμίζει αρκετά την ταινία σε σχέση με το STARCRASH το οποίο αντιγράφει. Όμως ακόμα και έτσι είναι ένα ακόμα πολύχρωμο αξιοπερίεργο από την αγαπημένη Ιταλία που σίγουρα αξίζει κάτι περισσότερο από τις ποιότητας VHS Public Domain κυκλοφορίες στις οποίες είναι διαθέσιμη στις μέρες μας, όσο και απ' ότι δείχνουν τα διάφορα σχόλια στα γνωστά κινηματογραφικά website και ο μέσος όρος βαθμολογίας της που τη στιγμή που γράφεται αυτό το σχόλιο είναι στο 3,1/10.

Προσωπικά θα πλήρωνα χωρίς ιδιαίτερη σκέψη για μια αποκατεστημένη έκδοση της ταινίας με την ελπίδα η παραγωγός εταιρία να κατάφερνε να εντοπίσει τους επιζώντες συντελεστές και να τους ρωτήσει τι ακριβώς σκεφτόντουσαν με το ESCAPE FROM GALAXY 3 και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορώ να κάνω σε αυτή την πέρα από κάθε λογική εξήγηση παραγωγή που προσωπικά θεωρώ must για τους απανταχού θιασώτες του τόσο κακού που είναι καλό σινεμά. Μια ανεξήγητα ανεβαστική feel-good ταινία που μέσα στην οργιώδη τρέλα της εμένα προσωπικά με κέρδισε για πάντα.

"If you leave the galactic starworld you will lose the gift of immortality. You will be vulnerable to sickness, old age and death."
"Yes, we know. But love is worth it!"

Καλύτερα δεν θα μπορούσα να το θέσω.