Ένας ψυχοπαθής οδηγός βαν με ιδιαίτερη αγάπη προς τη μητέρα του βιάζει και στραγγαλίζει γυναίκες που κάνουν ωτοστόπ στην περιοχή.
Σχόλια:
Το καταπληκτικό country τραγουδάκι της έναρξης ψήνει άμεσα τον θεατή για να αποκτήσει θετική προδιάθεση γι αυτό που ακολουθεί. Το ίδιο κάνει και η αφίσα, με το όνομα του θρυλικού στο Αμερικάνικο σινεμά exploitation, Harry Novak, συν τις δύο όμορφες φοιτήτριες με το λάγνο ύφος και λογικά ο καθένας προετοιμάζεται για exploitation χαβαλέ με μπόλικο γυμνό, gore και όλα τα σχετικά. Σωστά; Λάθος! Επί της ουσίας, πρόκειται για ακόμα ένα πρώιμο slasher στο στιλ αυτών που είχαν αρχίσει να βγαίνουν με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς στις ΗΠΑ από τις αρχές της δεκαετίας του 70 και μετά ακολουθώντας την επιτυχία Ευρωπαϊκών gialli και αστυνομικών θρίλερ που χάραξαν τον δρόμο για την έκρηξη των slashers της δεκαετίας του 80.
Ψυχάκιας μαμόθρεφτο ονόματι Howard (Robert Gribbin) δουλεύει σε καθαριστήριο, μένει μαζί με την καταπιεστική μητέρα του και τα χόμπι του περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τον βιασμό και φόνο θηλυκών που κάνουν ωτοστόπ στην περιοχή του. Όμως ο φίλος μας λόγω ψυχικού τραύματος που του άφησε η φυγή από το σπίτι της αδελφής του επιλέγει τα κακά κορίτσια που το έσκασαν από το σπίτι και που δεν... αγαπάνε τη μαμά τους, ενώ τα καλά τα αφήνει στην ησυχία τους. Οι μπάτσοι που ερευνούν την υπόθεση φοβούνται ότι ίσως να πρόκειται για την απαρχή ενός κατ' εξακολούθηση δολοφόνου, την ώρα που ο Howard βουλιάζει όλο και περισσότερο στην φονική παράνοια.
Αν και η φήμη της ταινίας είναι γενικά διαβόητη και θεωρείται μια από τις πιο "σκληρές" exploitation παραγωγές των 70s, τα θετικά σημάδια που περιέγραψα πιο πάνω δυστυχώς δεν είχαν συνέχεια και έτσι το HITCH HIKE TO HELL έμεινε από εκείνες τις περιπτώσεις όπου η πραγματικότητα δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την φήμη και υστεροφημία του. Πρόκειται για ένα τυπικό θρίλερ χαμηλού ως ανύπαρκτου budget σαν δεκάδες παραγωγές της εποχής που πλέον βρίσκονται "θαμμένες" στο Public Domain. Η συγκεκριμένη δεν είχε αυτή την τύχη και ακόμα και σήμερα θεωρείται ένα Αμερικάνικο "exploitation classic" αλλά προσωπικά δεν συμφωνώ ιδιαίτερα με αυτή την άποψη.
Ενώ η υπόθεση έχει ενδιαφέρον, η εκτέλεση του σκηνοθέτη του MALIBU HIGH, Irvin Berwick, έχει αρκετά θέματα. Ένα από αυτά και αρκετά σημαντικό τουλάχιστον για τον γράφοντα είναι η παντελής έλλειψη ατμόσφαιρας, κάτι ιδιαίτερα σπάνιο σε παραγωγές τέτοιου βεληνεκούς που ακόμα και τυχαία συνήθως καταφέρνουν να φτιάχνουν επιθυμητή και ταιριαστή ατμόσφαιρα. Δυστυχώς στο HITCH HIKE TO HELL αυτό δεν συμβαίνει, μιας και ολόκληρη η ταινία λαμβάνει χώρο κατά τη διάρκεια της ημέρας και δεν υπάρχει σασπένς ή αγωνία ούτε για δείγμα.
Ένα άλλο θεματάκι που με χάλασε ήταν ότι η αφήγηση πλατειάζει σε μια προσπάθεια να αποφύγει τις επαναλήψεις. Οι περισσότερες σκηνές αστυνομικής έρευνας που από ένα σημείο και μετά αποτελούν το βασικό θέαμα δεν προσφέρουν κάτι ούτε από πλευράς ουσίας ούτε ρυθμού και θα μπορούσαν να λείπουν εντελώς χωρίς να αλλάξει ιδιαίτερα κάτι στο τελικό αποτέλεσμα. Το ίδιο ισχύει για τις αναλύσεις χαρακτήρων που όλο και αυξάνουν, πιθανότατα σε μια προσπάθεια του σκηνοθέτη να δώσει περισσότερο δραματικό τόνο στα δρώμενα. Το αποτέλεσμα είναι έλλειψη ρυθμού, ακινησία και μεγάλες αφηγηματικές παρενθέσεις από το βασικό θέμα.
Χιούμορ δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου στην ιστορία, όμως η προφανώς συνειδητή επιλογή του σκηνοθέτη να μην παρουσιάζει μεγάλη λεπτομέρεια στους φόνους μαζί με τις γενικά ξύλινες ερμηνείες των περισσότερων ελαφραίνουν αρκετά το θέαμα, που μοιάζει αρκετά συγκρατημένο από πλευράς exploitation αγαθών. Έχει 3-4 φόνους αλλά αυτοί είναι χωρίς ιδιαίτερη φαντασία ή gore αν και παραδέχομαι ότι ένας φόνος μικρού κοριτσιού που λαμβάνει χώρο εκτός πλάνου προσωπικά με αγρίεψε πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους. Στο τέλος όμως της προβολής, αυτό που μένει είναι η επαναλαμβανόμενα ρουτινιάρικη εκτέλεση.
Το φινάλε είναι πολύ απότομο και μέχρι ενός σημείου προδίδει τα δραματικά στοιχεία και την ανάλυση χαρακτήρων που τελικά φαίνεται ότι μπήκαν περισσότερο για να επιμηκύνουν την διάρκεια της παραγωγής παρά για να δώσουν γνησιότητα στα δρώμενα. Με το πέρασμα του χρόνου, η ταινία συνδέθηκε με περιπτώσεις αληθινών εγκλημάτων που συνέβησαν στις ΗΠΑ τα περασμένα χρόνια, όπως με τη δράση του διαβόητου μανιακού κατ' εξακολούθηση δολοφόνου Ed Kemper που έσπειρε τον θάνατο για περίπου 9 χρόνια πριν συλληφθεί και αναφέρθηκε ως η #1 επιρροή για τον χαρακτήρα του Howard, αλλά προσωπικά δεν είδα ομοιότητες και σίγουρα το προφίλ του μαμόθρεφτου Howard δεν ταιριάζει πουθενά με τον αληθινά τρομακτικό Kemper.
Γενικά μια ταινία που το πέρασμα του χρόνου μάλλον της φέρθηκε πολύ καλύτερα απ' όσο της άξιζε, με περιποιημένες HD κυκλοφορίες, extras, αφιερώματα και όλα τα σχετικά. Προσωπικά απλώς την βρήκα ελαφρά διασκεδαστική και τίποτα παραπάνω από μια χαλαρή slasher-ιά που μάλλον θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα μετά την 1η προβολή και αν κανείς κοιτάξει λίγο τις σχετικές ταινίες που υπάρχουν μάλλον θα ανακαλύψει καλύτερες ακόμα και στις συλλογές 50 και 100 Public Domain κυκλοφοριών.
DVD Notes:
Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.
Διεθνείς DVD εκδόσεις:
R0 Μ. Βρετανία (Hard Gore)
R0 Γερμανία (Eyecatcher Movies)
R1 Αμερική (Image Entertainment) - Double Feature μαζί με το KIDNAPPED COED!
Blu Ray Μ. Βρετανίας/ Αμερικής (Arrow) Περιοχής Α, B
Η προφανής επιλογή είναι η κυκλοφορία της Arrow τόσο για ποιότητας εικόνας όσο και extras.
Το καταπληκτικό country τραγουδάκι της έναρξης ψήνει άμεσα τον θεατή για να αποκτήσει θετική προδιάθεση γι αυτό που ακολουθεί. Το ίδιο κάνει και η αφίσα, με το όνομα του θρυλικού στο Αμερικάνικο σινεμά exploitation, 
Ψυχάκιας μαμόθρεφτο ονόματι Howard (
Αν και η φήμη της ταινίας είναι γενικά διαβόητη και θεωρείται μια από τις πιο "σκληρές" exploitation παραγωγές των 70s, τα θετικά σημάδια που περιέγραψα πιο πάνω δυστυχώς δεν είχαν συνέχεια και έτσι το 
Ενώ η υπόθεση έχει ενδιαφέρον, η εκτέλεση του σκηνοθέτη του MALIBU HIGH, 
Ένα άλλο θεματάκι που με χάλασε ήταν ότι η αφήγηση πλατειάζει σε μια προσπάθεια να αποφύγει τις επαναλήψεις. Οι περισσότερες σκηνές αστυνομικής έρευνας που από ένα σημείο και μετά αποτελούν το βασικό θέαμα δεν προσφέρουν κάτι ούτε από πλευράς ουσίας ούτε ρυθμού και θα μπορούσαν να λείπουν εντελώς χωρίς να αλλάξει ιδιαίτερα κάτι στο τελικό αποτέλεσμα. Το ίδιο ισχύει για τις αναλύσεις χαρακτήρων που όλο και αυξάνουν, πιθανότατα σε μια προσπάθεια του σκηνοθέτη να δώσει περισσότερο δραματικό τόνο στα δρώμενα. Το αποτέλεσμα είναι έλλειψη ρυθμού, ακινησία και μεγάλες αφηγηματικές παρενθέσεις από το βασικό θέμα.
Χιούμορ δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου στην ιστορία, όμως η προφανώς συνειδητή επιλογή του σκηνοθέτη να μην παρουσιάζει μεγάλη λεπτομέρεια στους φόνους μαζί με τις γενικά ξύλινες ερμηνείες των περισσότερων ελαφραίνουν αρκετά το θέαμα, που μοιάζει αρκετά συγκρατημένο από πλευράς exploitation αγαθών. Έχει 3-4 φόνους αλλά αυτοί είναι χωρίς ιδιαίτερη φαντασία ή gore αν και παραδέχομαι ότι ένας φόνος μικρού κοριτσιού που λαμβάνει χώρο εκτός πλάνου προσωπικά με αγρίεψε πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους. Στο τέλος όμως της προβολής, αυτό που μένει είναι η επαναλαμβανόμενα ρουτινιάρικη εκτέλεση.
Το φινάλε είναι πολύ απότομο και μέχρι ενός σημείου προδίδει τα δραματικά στοιχεία και την ανάλυση χαρακτήρων που τελικά φαίνεται ότι μπήκαν περισσότερο για να επιμηκύνουν την διάρκεια της παραγωγής παρά για να δώσουν γνησιότητα στα δρώμενα. Με το πέρασμα του χρόνου, η ταινία συνδέθηκε με περιπτώσεις αληθινών εγκλημάτων που συνέβησαν στις ΗΠΑ τα περασμένα χρόνια, όπως με τη δράση του διαβόητου μανιακού κατ' εξακολούθηση δολοφόνου Ed Kemper που έσπειρε τον θάνατο για περίπου 9 χρόνια πριν συλληφθεί και αναφέρθηκε ως η #1 επιρροή για τον χαρακτήρα του Howard, αλλά προσωπικά δεν είδα ομοιότητες και σίγουρα το προφίλ του μαμόθρεφτου Howard δεν ταιριάζει πουθενά με τον αληθινά τρομακτικό Kemper.
Γενικά μια ταινία που το πέρασμα του χρόνου μάλλον της φέρθηκε πολύ καλύτερα απ' όσο της άξιζε, με περιποιημένες HD κυκλοφορίες, extras, αφιερώματα και όλα τα σχετικά. Προσωπικά απλώς την βρήκα ελαφρά διασκεδαστική και τίποτα παραπάνω από μια χαλαρή slasher-ιά που μάλλον θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα μετά την 1η προβολή και αν κανείς κοιτάξει λίγο τις σχετικές ταινίες που υπάρχουν μάλλον θα ανακαλύψει καλύτερες ακόμα και στις συλλογές 50 και 100 Public Domain κυκλοφοριών.
