Home  b-mission  b-news  b-movies  b-people  b-άρθρα  
b-TV  b-events  Polls  Επικοινωνία  Φιλικά sites  Links  

Λοιπόν, είναι από τις λίγες φορές που βρίσκομαι τόσο μπερδεμένος συναισθηματικά για μια ταινία. Τουτέστιν, ενώ το SCALPS κατά κοινή παραδοχή είναι μάλλον αυτό που λέμε μέτρια προς κακή ταινία, κατά έναν περίεργο τρόπο κερδίζει τη συμπάθειά σου. Ισως λίγο η επιβλητική μουσική που συνοδεύει μεγάλο μέρος της ταινίας, λίγο οι απολαυστικοί φόνοι (μεταξύ των οποίων μία φρικιαστική αφαίρεση sculp και ένας μνημειώδης αιματηρός αποκεφαλισμός), λίγο ο απειλητικός ήχος των ινδιάνικων τυμπάνων κατά τη διάρκεια της νύχτας όταν η δράση αρχίζει να ανεβαίνει κατακόρυφα καθώς και το μοχθηρό φινάλε, καταφέρνουν να υπερκεράσουν τα τρανταχτά μειονεκτήματα της ταινίας όπως ο αργός ρυθμός και οι ερασιτεχνικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών.
Νομίζω όμως ότι τελικά το στοιχείο που σε κάνει περισσότερο να συμπαθήσεις την ταινία είναι η γενικά καλή ιδέα με βάση την οποία μπορούσε να φτιαχτεί μια πολύ καλύτερη ταινία σε όλα τα επίπεδα. Αξιες αναφοράς είναι και οι ξαφνικές sci-fi εικόνες ινδιάνικων πνευμάτων από τις οποίες άλλες είναι πετυχημένες και άλλες κυριολεκτικά της πλάκας. Κορυφαίο πάντως είναι το artwork της ταινίας σε όλες τις παραλλαγές του. Εν κατακλείδι το SCALPS είναι μια αλλόκοτη ταινία που θεωρώ ότι μπορεί να προσφέρει κάτι στον λάτρη των b-movies. Αξίζει μιας ευκαιρίας...

Για ταινία του Fred olen Ray, δεν ήταν και τόσο κακή. Λίγο τα κλισέ, λίγο οι ινδιάνικες φάτσες και οι φόνοι, με έκαναν να την συμπαθήσω. Αν μάλιστα η δράση δεν αργούσε να έρθει τόσο πολύ και οι ερμηνείες ήταν λίγο υποφερτές ( με εξαίρεση ίσως του τύπου με τα γυαλιά ), τότε ίσως να έβγαινε ένα καλό θρίλερ....