sleazy (Βαθμολογία: 3) στίς 22/02/2009 12:47
Η ταινία έχει πέντε ξένους που είναι επιβάτες σε ένα τρένο και με κατεύθυνση προς άγνωστη κατεύθυνση. Ένας έκτος περίεργος άνδρας κάθεται κοντά τους και είναι ένα είδος μέντιουμ με λίγη τρέλα περισσότερη... Είναι ο Dr.Terror!
Αυτή η ταινία ήταν πραγματικά καλή, αλλά δεν ξέρω γιατί είχε τον τίτλο "Dr.Terror's House of Horrors", καθώς δεν λαμβάνει χώρα σε ένα σπίτι, αλλά σε ένα τρένο. Μίκρο το κακό...Είναι μια ανθολογία αρκετά καλά δοσμένη με πέντε ιστορίες, όπου λέει ο Dr. Terror μια πιθανή μελλοντική στιγμή με υπερφυσική ιδιότητα σε κάθε διπλανό του επιβάτη. Εδώ θα δούμε τους γνωστούς και αγαπημένους Christopher Lee, Peter Cushing, Ντόναλντ Σάδερλαντ. Οι πέντε ιστορίες περιλαμβάνουν ένα σπίτι με μια κατάρα για λυκάνθρωπο, ένα δολοφονικό φυτό,έναν μύθο Voodoo,μια ιστορία εκδίκησης και τέλος, ένα βαμπίρ παραμύθι. Ο Dr.Terror στο τέλος τους λέει με μια κάρτα πως μπορούν να αποφύγουν αυτά τα περιστατικά αλλά σε όλους εμφανίζεται η κάρτα "Death". Σκεφτόμουν οτι σε κάθε ιστορία δεν πέθαινε ο ήρωας της,αλλά στο τέλος της ταινίας λύθηκε η απορία μου.Η ιστορία με τον Lee ήταν αυτή που μου άρεσε πιο πολύ. Η ασθένεστερη ιστορία σαφώς ήταν αυτή με το φυτό καθώς το τέλος ήταν κακό.
Τελειώνοντας,το "Dr.Terror's House of Horrors" υπήρξε μια καλή σπονδυλωτή Αγγλική ταινία που πρέπει να τη δει κάποιος αν του αρέσει αυτό το είδος η αλλιώς το cast της.
Megaterror (Βαθμολογία: 3) στίς 22/02/2009 02:25
Προσωπικά δεν θεωρώ το DR. TERROR’S HOUSE OF HORRORS αριστουργημα αφού οι ιστορίες μου φάνηκαν άνισες και μέτριας ποιότητας με εξαίρεση τις δύο τελευταίες.
Νομίζω ότι είναι οι ερμηνείες των ηθοποιών,κυρίως οι διάλογοι στο τρένο με τον σκοτεινό DR. TERROR’S παρά η ποιότητα των ιστοριών σαν σύνολο.
Ιστορία 1η - Απλά καλή, περνάει τη βάση στο παρά πέντε κυρίως λόγω της ατμόσφαιρας και τους αρχαιολογικού μυστηρίου που διαχέεται στην υπόθεση. Ομως μου άφησε την εντύπωση ότι ήθελε "κάτιτις" ακόμα ρε γαμώτο...
Ιστορία 2η - Ενώ το σενάριο είναι ενδιαφέρον, είναι ανολοκλήρωτη και μου άφησε γλυκοπικρη γεύση. Το αδικαιολόγητα πότομο τελείωμα με άφησε αδιάφορο και προβληματισμένο για τη συνέχεια. Μέχρι στιγμής δεν έχω εντυπωσιαστεί.
Ιστορία 3η - Πλέον κινούμαστε σε ρυθμούς βουντού και κάτι πάει να γίνει, όμως το τέλος είναι πραγματικά γελοίο. Επρεπε να είχε τελειώσει με μια εντυπωσιακή εμφάνιση "ζόμπι" που θα ορμούσαν επηρεασμένα από τη μουσική στο συγκρότημα που παίζει βουντού, ή ο αράπης που εισέβαλε στο διαμέρισμα του πρωταγωνιστή να ήταν ο θεός με τη μάσκα για τον οποίο γίνεται λόγος και να τον σφάξει ή να τον μεταφέρει πάλι στη ζούγκλα για θυσία. Το τέλος χαντακώνει το υπόλοιπο αξιοπρεπές μέρος της ιστορίας δυστυχώς.
Ιστορία 4η - Εδώ μάλιστα. Γνήσιος τρόμος, ανατριχιαστικές στιγμές, σοβαρή ερμηνεία και πετυχημένο τελείωμα ικανοποιούν στο έπακρο και τον πιο απαιτητικό θεατή. Η πρώτη ιστορία του μεταγενέστερου "ASYLUM" έχει δεχτεί αναμφισβήτητη επίδραση από τη συγκεκριμένη εκπληκτική ιστορία. Well done!
Ιστορία 5η - Ευτυχώς και αυτή η ιστορία κινείται στα υψηλά επίπεδα της προηγούμενης με τον βαμπιρισμό να πρωταγωνιστεί αυτή τη φορά. Μυστηριώδης, ερωτική, σκοτεινή, δραματική, και απρόβλεπτη όσον αφορά το τελείωμα, σου δημιουργεί ένα ευχάριστο χαμόγελο στα χείλη συμμαζεύοντας μαζί με την 4η τα απομεινάρια μετριότητας των προηγούμενων τριών ιστοριών.
Κοντολογίς, το DR. TERROR’S HOUSE OF HORRORS είναι σίγουρα μια αξιόλογη προσπάθεια, δεδομένης και της εποχής, που αξίζει την προσοχή των φίλων του είδους. Εκτιμώ ότι οι δύο τελευταίες ιστορίες μαζί με τους διαλόγους των πρωταγωνιστών στο τρένο κρατάνε όρθια την ταινία και της χαρίζουν αξιοπρόσεκτη ποιότητα. Ιστορικά η σημασία της είναι βέβαια τεράστια μιας και ενέμπνευσε πολλές μεταγενέστερες σ'αυτό το στιλ.
Ισως βέβαια ο DR. TERROR έπρεπε να χαριστεί στον σκεπτικιστή Christopher Lee, αφού ο μεγάλος ηθοποιός δεν χτύπησε τις κάρτες 3 φορές όπως έκαναν οι υπόλοιποι...
Kroneberg (Βαθμολογία: 5) στίς 09/05/2008 20:02
Εξαιρετικη σπονδυλωτη ταινια μυστηριου!Η ατμοσφαιρα ειναι εκπληκτικη, οπως και οι ερμηνειες,που σε βαζουν απολυτα στο πνευμα της ταινιας.Κορυφαια ιστορια ειναι σιγουρα αυτη με τον christofer Lee.