Home  b-mission  b-news  b-movies  b-people  b-άρθρα  
b-TV  b-events  Polls  Επικοινωνία  Φιλικά sites  Links  

Το είχα δει μικρός στην τηλεόραση και τότε με είχε πραγματικά εντυπωσιάσει(και τρομάξει). Το ξαναείδα πρόσφατα μιας και δεν το θυμόμουν σχεδόν καθόλου, επομένως μπορώ να γράψω μια πιο ώριμη και σουλουπωμένη κριτική.

Κατ'αρχήν το περιβάλλον όπου διεξάγεται το στόρυ είναι κατάλληλο, τουτέστιν σε απομονωμένη στην ύπαιθρο "έπαυλη" φρενοβλαβών. Από την εισαγωγή κιόλας η ταινία συνοδεύεται από σκοτεινή επιβλητική μουσική που σε βάζει για τα καλά στο κλίμα. Μέχρι εδώ όλα καλά.

Οι 3 ιστορίες είναι ουσιαστικά όλη η ταμπακιέρα. Η πρώτη ιστορία δεν κρύβω ότι μου προκάλεσε ανατριχίλα ανά διαστήματα, ειδικά όταν το κομμένο κεεφάλι καλυμένο από τη σακούλα κουνάει το στόμα του...σαν να προσπαθεί να μιλήσει και να ζητήσει εκδίκηση. Είναι ωραία ιστορία, αλλά τα πράγματα εξελίσσονται κάπως απότομα.

Η δεύτερη ιστορία είναι ίσως η καλύτερη και σίγουρα η πιο σκοτεινή από τις τρεις. Περιέχει στοιχεία "μαύρης μαγείας", έχει αγωνία και γοτθική ατμόσφαιρα, αλλά νομίζω ότι μπορούσε να τελειώσει ακόμα καλύτερα.

Η τρίτη ιστορία μου φάνηκε αρχικά μυστηριώδης, όμως κατάλαβα αρκετά νωρίς τι παίζει οπότε η αγωνία μου ελαττώθηκε μέχρι το τέλος.

Αφού παρέλθει η διήγηση των ιστοριών από τους φρενοβλαβείς η ταινία μπαίνει στην τελική ευθεία. Η μουσική σε προϊδεάζει για κάτι μεγαλειώδες αλλά τελικά η κατάσταση γίνεται λίγο σαλάτα και ενδεχομένως μερικοί τηλεθεατές να ξινίσουν. Εμένα απλά με ικανοποίησε χωρίς να με εντυπωσιασει κιόλας.

Συνοπτικά λοιπόν, θεωρώ το ASYLUM μια οπωσδήποτε αξιοπρόσεκτη ταινία τρόμου σπονδυλοτών ιστοριών, με σκοτεινή ατμόσφαιρα ανά διαστήματα, με καλές ερμηνείες γενικά, αλλά που σήκωνε λίγο σουλούπωμα και επιμέρους βελτιώσεις στη δομή των ιστοριών και προς το τελείωμα. Αξίζει να μπει στην ταινιοθήκη του μέσου b-mova, παρ'όλο που δεν εντάσσεται στις πρωτοκλασάτες ταινίες του είδους

etsi k etsi.....

Η πρωτη ιστορια ηταν σιγουρα η καλυτερη.

Αρκετά καλό σπονδυλοτο θρίλλερ που βλέπεται ευχάριστα. Η δύο πρώτες ιστορίες μου άρεσαν αρκετά, η πρώτη για την φρικιαστική σκηνη με τα ακροτηριασμένα άκρα που ζητάνε εκδήκηση (γυρισμένη με τρόπο που σήμερα δεν προτημάται χωρίς εφε ήχου ή εικόνας) και η δευτερη για την παρουσία του Πήτερ Κάσινγκ και την τελική σκηνη με την ζωντανή κούκλα. Η τρίτη ιστορία δεν μου πολυάρεσε αλλα το φινάλε με αποζημίωσε αρκετά καθώς ήταν άκρως τρομακτικό ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα στον χώρο. Τέλος νομίζω οτι το όνομα του Robert Bloch στους τίτλους (σε νουβέλα του βασίστηκε) είναι ένας ακόμα καλός λόγος γιατι πρέπει να το δείτε.