Home  b-mission  b-news  b-movies  b-people  b-άρθρα  
b-TV  b-events  Polls  Επικοινωνία  Φιλικά sites  Links  

Από την πρώτη στιγμή αισθάνεσαι σαν να ανεβαίνεις στο βαγονάκι ενός roller coaster: είσαι προετοιμασμένος για μεγάλες στιγμές.

Ένα slasher που σέβεται πρωτίστως τον εαυτό του και το θεατή, με καυστικό σχόλιο επάνω στο πώς λειτουργεί η μπίζνα του θεάματος [πατώντας επί πτωμάτων δηλαδή, αρχικά μεταφορικά λόγω του πώς χρησιμοποιούνται οι λιγότεροι ευνοημένοι συντελεστές και αργότερα κυριολεκτικά - κάτι που συχνά βλέπουμε να συμβαίνει και στην πραγματικότητα με την καπηλεία θανάτων προκειμένου να κοπούν όσο το δυνατόν περισσότερα εισιτήρια].

Η νοσηρή γοητεία του γκροτέσκου κρατά δέσμιο και τον πιο δύστροπο θεατή: ακόμα και ο ψυχασθενής δολοφόνος έχει το δικό του σετ αισθητικών αξιών και το αποδεικνύει δημιουργώντας με σπουδή το δικό του έργο τέχνης, το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρήσει κανείς ότι ξεπερνά κατά πολύ σε φιλοδοξία και καλλιτεχνικό όραμα τις φθηνές ιδέες του σκηνοθέτη της κακότυχης παράστασης.

Τα κάδρα του Soavi, μαγευτικά, με αποκορύφωμα το πλάνο με κλειδί - γατί - "κουκουβάγια" σε τρία επίπεδα βάθους που θα κάνω καιρό να ξεχάσω. To όλο σλασεροεγχείρημα σε συνδυασμό με μια τελική σκηνή που αποδεικνύει ότι ο δημιουργός δεν πάσχει από το κόμπλεξ του σοβαροφανούς και ότι μάλλον ξέρει να ευχαριστιέται την τέχνη του και πιθανώς τη ζωή του περισσότερο από πολλούς, καθιστά την ταινία άχαστη και μια από τις διασκεδαστικότερες στιγμές στην ιστορία του είδους.

Επηρεασμένος φανερά απο τον 'δάσκαλο' Argento ο Soavi μας δίνει αυτό το εξαίσιο slasher με πολύ καλές έως αρτιότατες σκηνοθετικές στιγμές, πρωτοτυπία, ατμόσφαιρα που συνάδει με την πολύ καλή μουσική που συμβάλλει τα μέγιστα στο όλο αποτέλεσμα.Σίγουρα όχι κάτι συνηθισμένο, αν και slasher, και φρονώ ότι επιβάλλεται προς θέαση από τους εν γένει κινηματογραφόφιλους.Τι άλλο να πω...Σπεύσατε!!!!!!

Ωραίο έργο!

Εξαιρετικό έργο, της παλίας καλής σχολής! Η μουσική στον δεύτερο φόνο επι σκήνης είναι καταπλήκτικη.

Καταπληκτικό ντεμπούτο για τον Soavi, που έδωσε λίγο αργότεαρ και το καταπληκτικό The Sect. Ο δάσκαλος Argento θα είναι σίγουρα περήφανος για τους σπόρους που άφησε

Επιτρέψτε μου να αρχίσω με τη φράση ότι ο "ΣΚΗΝΙΚΟΣ ΤΡΟΜΟΣ" είναι ένα χαρακτηριστικό ευρο- slasher. Όταν ακούμε αυτό, πρέπει να είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τι είδους ταινία είναι. Μασκοφόρος δολοφόνος (μια κουκουβάγια για μάσκα ..... πρωτότυπο!), μαζικοί φόνοι (λίγο πολύ ενός χαρακτηριστικού ιταλικού slasher, πολλών δολοφονιών και ενός μόνου επιζόντος), και μια απλή πλοκή (όλοι κλειδωμένοι μέσα σε ένα στούντιο, και πρέπει να βρουν το κλειδί για την ελευθερία προτού να αρχίσει ο δολοφόνος τη δουλειά του). Η ταινία είναι πράγματι αρκετά διασκεδαστική, γεμάτη με αγωνία και λίγη κωμωδία, και υπάρχουν μερικοί όμορφοι θάνατοι επίσης (ο τύπος που τρυπιέται με τρυπάνι μέσω του στομαχιού, ο άλλος που χάνει το χέρι και το κεφάλι του στο τέλος). Μόνο ένα πράγμα στην ταινία βρίσκω λίγο αρνητικό και αυτό είναι το τελείωμα….αλλά δεν πειράζει...ας είναι(θα δείτε γιατί). Συνολικά, είναι αρκετά ωραίο slasher.

Ευχάριστη έκπληξη αυτή η ταινία. Ομολογώ ότι τα πρώτα λεπτά ήμουν προκατειλημμένος, ειδικά όταν διαπίστωσα ότι οι χαζο-ατάκες και η εκνευριστική γκρίνια των θηλυκών της ταινίας θα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της. Ομως η αλήθεια είναι ότι η ταινία όσο πάει και βελτιώνεται μέχρι που απογειώνεται σε έναν μοναδικό συνδυασμό λουτρών αίματως, παράνοιας, κυνηγητού και αγωνίας. Τα πλάνα και το κουστούμι του δολοφόνου είναι εξαιρετικά, οι φόνοι από τους πιο εμπνευσμένους που έχω δει, η έντονη χορευτική μουσική σε ανεβάζει, ενώ και η απόφαση των θυμάτων να κυνηγήσουν τον δολοφόνο (αντί να κυνηγηθούν) κατ'εμέ είναι στα υπέρ αφού σπάνια τη συναντάμε σε ταινία τρόμου. Οι τελευταίες σκηνές είναι πραγματικά "θεατρικές", μόνο που τον πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει ο μανιακός τοποθετώντας τα σφαγιασμένα θύματα κυριολεκτικά "στη θέση τους"! Βέβαια το τέλος μπορούσε να είναι ακόμα πιο έξυπνο φυλλώντας κάποια εκπληξούλα με τους επιζώντες(π.χ. τον έγχρωμο θυρωρό) που μάλλον έπεσε δύσκολη στον σεναριογράφο να τη σκεφτεί. Ας είναι. Ακόμα κι έτσι,με επιμέρους ερασιτεχνισμούς και υπερβολές, το STAGE FRIGHT προσωπικά με "κέρδισε" για κάποιο περίεργο λόγο..
Άρα...

Ενταξει ειχε κανα δυο καλες σκηνες gore(οπως ο αποκεφαλισμος),αλλα ειχε και φοβερες ανοησιες.Τα θυματα, προσπαθουσαν να σωθουν τρεχοντας προς την μερια του δολοφονου,η μουσικη ηταν εντελως αταιριαστη,ενω και το φιναλε ηταν υπερβολικοτατο.Γενικα πιστευω οτι ηταν μια μετρια δημιουργια...

polu kali!