Από αρκετούς αποκαλείται ο «Ισπανός Lon Chaney Jr.», αλλά στην πραγματικότητα ακόμα είναι λίγοι οι φίλοι της σκηνής του τρόμου και του cult σινεμά εν γένει που τον γνωρίζουν και ιδίως στη χώρα μας. Κι όμως, ο Paul Naschy είναι χωρίς καμία αμφιβολία μια από τις σημαντικότερες μορφές του παγκόσμιου τρόμου με αδιάκοπη δραστηριότητα από τις αρχές της δεκαετίας του 60 μέχρι και σήμερα και κλασικές ταινίες που έχουν επηρεάσει το είδος τοποθετώντας τον Ισπανό δημιουργό πλάι σε ονόματα Ιερών Τεράτων της σκηνής όπως των Vincent Price, Christopher Lee και Lon Chaney Jr.

Ο Jacinto Molina Alvarez γεννήθηκε το 1934 στη Μαδρίτη της Ισπανίας και μεγάλωσε με τα θρυλικά Τέρατα της Universal Pictures στις δεκαετίες του 40 και του 50. Ο Δράκουλας, η Μούμια και πάνω απ’ όλα ο Λυκάνθρωπος του Lon Chaney Jr. σημάδεψαν τη ζωή του για πάντα και τον έκαναν να ασχοληθεί με τη σκηνή του τρόμου, που ουσιαστικά δεν υπήρχε στην Ισπανία τη δεκαετία του 60.

Μετά από μια λαμπρή καριέρα στο χώρο της άρσης βαρών όπου και υπήρξε πρωταθλητής, ο Ισπανός σταρ άρχισε σποραδικές εμφανίσεις σε μικρούς ρόλους σε διάφορα ψευδοϊστορικά φιλμ και γουέστερν στις αρχές της δεκαετίας του 60. Ο Jacinto Molina έγραψε το 1968 το πρώτο του σενάριο για μια ταινία με τίτλο MARK OF THE WOLFMAN. Η ταινία έπεσε σαν βόμβα στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα της Ισπανίας εκείνη την εποχή, μιας Ισπανίας που ταλαιπωρούταν από συνεχόμενα προβλήματα λογοκρισίας στις τέχνες, κλιμακούμενο θρησκευτικό φανατισμό και ταμπού κάθε είδους να εδραιώνουν όλο και περισσότερο τη θέση τους σε μια γενικά καταπιεσμένη κοινωνία.

Βλέπετε, ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε ο Λυκάνθρωπος στο Ισπανικό σινεμά, πόσο μάλλον με την αιμοδιψή μανία την οποία του απέδωσε ο Ισπανός δημιουργός στην ερμηνεία του. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Naschy, η εταιρία είχε στόχο να προσλάβει τον Lon Chaney Jr. για το ρόλο του λυκάνθρωπου , αλλά η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε να δεχτεί τον ρόλο. Έτσι, οι υπεύθυνοι παραγωγής βλέποντας το αδιέξοδο που διαφαινόταν πρότειναν στον ίδιο τον Naschy να παίξει τον Waldemar Daninsky, τον λυκάνθρωπο.

Έτσι, ο Jacinto Molina φόρεσε το βασανιστικό μακιγιάζ του λυκανθρώπου το οποίο διαρκούσε περίπου 6 ώρες για να ολοκληρωθεί αφού ουσιαστικά έπρεπε να τοποθετηθεί τρίχα- τρίχα στο πρόσωπό του και υιοθέτησε το ψευδώνυμο Paul Naschy, το οποίο τον ακολουθεί μέχρι σήμερα, ενώ παράλληλα συνέχισε να γράφει τα σενάρια των ταινιών του χρησιμοποιώντας το πραγματικό του όνομα. Όμως ο Waldemar Daninsky είχε ήδη αφήσει το σημάδι του τόσο πάνω στον ίδιο τον Naschy και την Ισπανική σκηνή τρόμου, όσο και στην παγκόσμια σκηνή του κινηματογράφου του φανταστικού.

Το εντυπωσιακό ντεμπούτο του MARK OF THE WOLFMAN τράβηξε τα βλέμματα Αμερικάνικων εταιριών διανομής που ήθελαν να κυκλοφορήσουν την ταινία στις ΗΠΑ. Όμως η δουλειά παρά λίγο να χαλούσε όταν ο Αμερικάνος διανομέας αποφάσισε ότι έπρεπε να λανσάρει την ταινία σαν περιπέτεια του Δρ. Frankenstein και μετονόμασε το MARK OF THE WOLFMAN σε FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR, κάνοντας έτσι το Αμερικάνικο κοινό να παρεξηγήσει την ταινία και εν μέρει να απογοητευτεί.

Και λέω εν μέρει γιατί ήταν ούτως ή άλλως πολύ δύσκολο για κάποιον fan του τρόμου της εποχής να μην συμπαθήσει την παθιασμένη και 100% δοσμένη ερμηνεία του Paul Naschy στο ρόλο του Waldemar Danisnky, ενός γενικά καλού χαρακτήρα που όμως η κατάρα του λυκάνθρωπου που κουβαλάει δεν τον αφήνει να ησυχάσει. Ο Danisnky του Naschy ήταν ένας παθιασμένος και ηθικός άνθρωπος, πάντα τζέντλεμαν και ευγενής και πάντα αμετανόητος γυναικάς, ενώ ο λυκάνθρωπος ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε. Ένα διψασμένο για αίμα τέρας, χωρίς συναισθήματα και λογική και χωρίς συναίσθηση των πράξεων του.

Το FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR άνοιξε μια καινούργια χρυσή σελίδα στο σινεμά του Euro Horror παρουσιάζοντας θεάματα που μέχρι τότε έμοιαζαν απαγορευμένα για τα Ισπανικά καλλιτεχνικά πράγματα. Μαύρη μαγεία, τελετές, σεξουαλικότητα, βρικόλακες, λυκάνθρωποι και gore, ήταν όλα πρωτοεμφανιζόμενα στοιχεία στην σχεδόν ανύπαρκτη Ισπανική σκηνή τρόμου και όλα τα λάνσαρε ο Paul Naschy με το FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR.

Από εκεί και πέρα ο Naschy άρχισε να κυκλοφορεί την μία περιπέτεια του Waldemar Danisnky μετά την άλλη, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τον εκκολαπτόμενο θρύλο που ο ίδιος δημιούργησε., ενώ ενδιάμεσα ασχολήθηκε και με άλλους θρυλικούς «κακούς» του σινεμά τρόμου. Αμέσως μετά το FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR κυκλοφόρησε το ASSIGNMENT TERROR (1970) με πρωτότυπο τίτλο ‘Los Monstruos del terror’, του οποίου το σενάριο είχε γράψει ο ίδιος και όπου πάλι υποδυόταν τον Waldemar Daninsky δίπλα σε ιστορικά τέρατα του σινεμά όπως το Δράκουλα και τη Μούμια. Μετά ακολούθησε το 1971 το JACK THE RIPPER OF LONDON και το 1972 το ιστορικό WEREWOLF SHADOW έκανε την εμφάνιση του στις αίθουσες.

Το WEREWOLF SHADOW για πρώτη ίσως φορά έδειξε με ολοκληρωμένο τρόπο το όραμα και το στυλ κινηματογράφου που θα ακολουθούσε ο Naschy στο υπόλοιπο της καριέρας του. Έντονος ερωτισμός, σκοτεινή και αδιαπέραστη ατμόσφαιρα της σχολής του Mario Bava και τα γνωστά θεματικά μοτίβα των περιπετειών του Waldemar Daninsky έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνιση τους με ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό τρόπο. Παράλληλα, ξεκίνησε και η μακροχρόνια συνεργασία του Naschy με τον σκηνοθέτη Leon Klimovsky, αποτέλεσμα της οποία ήταν πλήθος ιστορικών ταινιών που έχουν αντέξει το πέρασμα του χρόνου και έχουν γίνει πλέον κλασικές.

Αν και από σεναριακής πλευράς το WEREWOLF SHADOW δεν ξεφεύγει από το μοτίβο που λάνσαρε το FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR, οι διαφορές από άποψη καλλιτεχνικής και εκτελεστικής αρτιότητας ήταν χαώδεις. Ο Leon Klimovsky πήρε την ατμόσφαιρα του FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR και την έκανε ακόμα πλουσιότερη με τη χρήση ονειρικών σεκάνς και πλάνων αργής κίνησης (έμπνευση του Naschy) που έκαναν το WEREWOLF SHADOW ένα μαγικό σκοτεινό ταξίδι στον κόσμο του φανταστικού και του Waldemar Danisnky.

Εκτός όμως από αυτό, το WEREWOLF SHADOW χρησιμοποίησε και σε μεγάλο βαθμό τα πικάντικα στοιχεία που άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους στον Ευρωπαϊκό exploitation κινηματογράφο. Τα στοιχεία αυτά ήταν το γυμνό και το gore και το WEREWOLF SHADOW έχει μπόλικα από αυτά, με καυτούς θηλυκούς βρικόλακες να προσπαθούν να ρίξουν τα δίχτυα τους στον Waldemar Daninsky που όμως όταν έρχεται η πανσέληνος απαντάει με ωμή βία!

Η επιτυχία του WEREWOLF SHADOW απογείωσε την καριέρα του Paul Naschy, η παραγωγικότητα του οποίου ήταν παροιμιώδης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 70. Ακολούθησε το εξίσου ατμοσφαιρικό DRACULA’S GREAT LOVE, η μοναδική ταινία στην οποία ο Naschy υποδύεται τον Άρχοντα του Σκότους και που ξέφευγε αρκετά από τα συνηθισμένα μοτίβα των ταινιών του και από εκεί και πέρα ο Waldemar Daninsky είχε την τιμητική του. THE FURY OF THE WOLFMAN το 1972, DR JEKYLL VERSUS THE WEREWOLF το ίδιο έτος και CURSE OF THE DEVIL το 1973 σε σκηνοθεσία Carlos Aured.

Σε όλες αυτές τις ταινίες ο Naschy ακολούθησε γενικά την πεπατημένη του WEREWOLF SHADOW με τον Waldemar Danisnky να είναι πάντα πράος, ευγενής και γενικά πρόσωπο εμπιστοσύνης, μέχρι την μεταμόρφωση του σε λυκάνθρωπο την πανσέληνο. Οι λεπτομέρειες και μόνο άλλαζαν από ταινία σε ταινία, αλλά η αίσθηση παρέμενε η ίδια. Φυσικά οι αισθησιακές θηλυκές παρουσίες αυξάνονταν και πλήθαιναν όσο πέρναγε ο χρόνος, αλλά ο Waldemar Danisnky παρέμενε τζέντλεμαν παρόλο που δεν άφηνε καμία τους σε χλωρό κλαρί!

Το 1973 ο Naschy απομακρύνθηκε κάπως από το τριχωτό alter ego του και δοκίμασε την τύχη του με άλλους χαρακτήρες και σενάρια. Αποτέλεσμα ήταν μια σειρά ταινιών που πολλοί θεωρούν από τις κορυφαίες στη φιλμογραφία του Paul Naschy με πρώτη το giallo BLUE EYES OF THE BROKEN DOLL του Carlos Aured. Ακολούθησε το THE MUMMY’S REVENGE από τον ίδιο σκηνοθέτη και το παράξενο αλλά σούπερ- διασκεδαστικό CRIMSON στο οποίο ο Naschy είχε έναν μικρό σχετικά ρόλο.

Όμως το «μπαμ» έγινε την ίδια χρονιά με το HORROR RISES FROM THE TOMB το οποίο σηματοδότησε και την ίδρυση της εταιρίας παραγωγής Profilmes που από εκεί και πέρα θα ήταν το όχημα που θα κυκλοφορούσε η συντριπτική πλειοψηφία του έργου του Naschy αλλά και του Ισπανικού σινεμά του φανταστικού. Με ένα σενάριο το οποίο ο Naschy ξεπέταξε μέσα σε 1-2 μέρες, το HORROR RISES FROM THE TOMB ασχολήθηκε με θέματα όπως την Ιερά Εξέταση, το κυνήγι μαγισσών ενώ είχε και μια μικρή σε διάρκεια αλλά ζουμερή εμφάνιση των ζωντανών νεκρών, την πρώτη καταγεγραμμένη στο Ισπανικό σινεμά. Ο Naschy ουσιαστικά παίζει τρεις ρόλους στην ταινία, μια πρακτική που συνέχισε με την ίδια άνεση και στις περισσότερες μελλοντικές δουλειές του, ενώ το θερμόμετρο από άποψη gore και γυμνού έφτασε με άνεση στα κόκκινα!

Οι δύο επόμενες ταινίες του που επίσης κυκλοφόρησαν μέσα στο 1973 εξερεύνησαν διαφορετικά θεματικά μονοπάτια από τα συνηθισμένα. Τα HUNCHBACK OF THE MORGUE και VENGEANCE OF THE ZOMBIES τάραξαν ακόμα περισσότερο τα νερά της σκηνής, με το μεν πρώτο να είναι ιδιαίτερα βίαιο, σκληρό και αιματηρό και το δεύτερο να είναι μια ταινία που (σύμφωνα με τα λεγόμενα του ίδιου του Naschy) θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει μόνο εκείνη την περίοδο και είναι κάτι που συμβαίνει μια μόνο φορά στην καριέρα ενός σκηνοθέτη.

Παράλληλα, η ερμηνεία του Naschy στο HUNCHBACK… είναι ίσως μια από τις κορυφαίες της καριέρας του μαζί με εκείνη του FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR. Υπάρχουν αρκετές αληθινές ιστορίες για το HUNCHBACK…, με μια από αυτές να είναι ότι όλες οι σκηνές που διαδραματίζονται μέσα στο νεκροτομείο γυρίστηκαν σε πραγματικό νεκροτομείο στο οποίο μάλιστα υπήρχαν και κάμποσα πραγματικά πτώματα. Ο Naschy μάλιστα έκοψε το λαιμό ενός από αυτά για τις ανάγκες μια σκηνής λίγο πριν ο πραγματικός ιατροδικαστής ολοκληρώσει την νεκροψία! Επίσης η πολυσυζητημένη σκηνή με την επίθεση των αρουραίων έχει το ενδιαφέρον της, μιας και επρόκειτο για αληθινούς και αρκετά πεινασμένους αρουραίους που πηδούσαν πάνω στο καλυμμένο από μια ουσία που τα ελκύει σώμα του Naschy πριν παραδοθούν με αρκετή ομολογουμένως σκληρότητα στην πυρά.

Το 1974 είδε την κυκλοφορία άλλων δύο μη λυκανθρωπικών ταινιών του Naschy. Πρώτο ήταν το THE DEVIL’S POSSESSED και δεύτερο το βίαιο giallo A DRAGONFLY FOR EACH CORPSE. Κλασικές ταινίες και οι δύο, που κατέχουν ιδιαίτερη θέση στην συνείδηση του ίδιου του Naschy, που όμως ακόμα περιμένουν την κυκλοφορία τους σε DVD και είναι γενικά δυσεύρετες, τουλάχιστον στην full uncut έκδοση τους.

Ο Waldemar Daninsky επανήλθε στο προσκήνιο το 1975 με το χαοτικό αλλά και απίστευτα ψυχαγωγικό THE WEREWOLF AND THE YETI- την μοναδική περιπέτεια του Daninsky στην οποία γιατρεύεται από την κατάρα του λυκάνθρωπου με χρήση Θιβετιανής μαγείας- ενώ μετά ο Naschy ασχολήθηκε με τη μανία της εποχής λόγω THE EXORCIST, δηλαδή τη μαύρη μαγεία, τον σατανισμό και τον δαιμονισμό. Τα EXORCISMO και INQUISITION έδωσαν το φόρο τιμής τους στα THE EXORCIST και WITCHFINDER GENERAL- MARK OF THE DEVIL. Μάλιστα, το INQUISITION ήταν και η πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του Naschy που έδειξε ξεκάθαρα ότι αν μη τι άλλο γνώριζε καλά τόσο το κοινό του όσο και τα κόλπα της σκηνής που αφομοίωσε σαν γνήσιος επαγγελματίας από τις συνεργασίες του με τους Leon Klimovsky και Carlos Aured.

Πάντως όσο και να άλλαζαν οι θεματολογίες των ταινιών του, το στυλ του Paul Naschy είχε ήδη γίνει σήμα κατατεθέν, και έτσι το ύφος παρέμεινε γενικά το ίδιο στις περισσότερες ταινίες του. Τα θέματα της μαγείας, εκδίκησης και επιστροφής από τον τάφο έμειναν ακλόνητα στη φιλμογραφία και την καριέρα του, που όμως έμελλε να πάρει- αδίκως- την κάτω βόλτα από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 και κατά τη διάρκεια όλης σχεδόν της δεκαετίας του ’80.

Μετά το INQUISITION ο Paul Naschy επέστρεψε τρεις φορές πίσω από την κάμερα με κατά κοινή ομολογία αρκετά καλές ταινίες που ξέφευγαν από το στενό κλισαρισμένο πλαίσιο του classic horror Naschy, αλλά που λόγω περιορισμένης διανομής έμειναν γενικά στην αφάνεια. Το πρώτο μπαμ τη δεκαετία του 80 ήρθε με το HUMAN BEASTS, μια ακόμα avant garde προσπάθεια τρόμου του Naschy που μάλιστα κυκλοφορεί για πρώτη φορά σε DVD το 2008 (σ.σ. την οποία και περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία).

Ο Waldemar Daninsky επανήλθε με τρομερό στυλ το 1981 με το NIGHT OF THE WEREWOLF, κατά τον Naschy αλλά και πολλούς άλλους την κορυφαία περιπέτεια του τριχωτού alter ego του, ο οποίος ξανασυναντιέται με την κόμισσα Bathory και το επιτελείο της από θηλυκούς βρικόλακες, σε ένα ακόμα ατμοσφαιρικότερο remake του κλασικού WEREWOLF SHADOW. Εδώ ο Naschy δίνει τα ρέστα του για άλλη μια φορά σαν Waldemar Daninsky όσο και σαν σκηνοθέτης φτιάχνοντας μια άκρως ατμοσφαιρική ταινία που αν και ως συνήθως συνάντησε πολλά προβλήματα με τη λογοκρισία κατάφερε να ξαναβάλει τον Ισπανό δημιουργό στα σπίτια των horror fans που είχαν ήδη αρχίσει να κουράζονται από το κύμα των slashers που έγιναν ο κανόνας στη σκηνή τη δεκαετία του 80.

Ο Daninsky του NIGHT OF THE WEREWOLF επανέφερε τα κλασικά τέρατα της Universal αλλά και την ατμόσφαιρα exploitation του Jess Franco στην φιλμογραφία του Naschy. Σε σύγκριση με το WEREWOLF SHADOW είναι σίγουρα μια πιο ολοκληρωμένη δουλειά τόσο από πλευράς μέσων όσο και οράματος του ίδιου του Naschy. Ο λυκάνθρωπος ίσως πιο τρομακτικός και αδυσώπητος από ποτέ, ο Daninsky σε υπέρ- γοητευτικά και ώριμα επίπεδα και οι θηλυκοί βρικόλακες όσο είναι σαγηνευτικές άλλο τόσο είναι σκοτεινές, απόμακρες και επικίνδυνες. Και σαν ευχάριστο μπόνους υπάρχει και αρκετά πιο δεμένο και ενδιαφέρον σενάριο αυτή τη φορά.

Δυστυχώς όμως όλα αυτά που κατόρθωσε ο Naschy με το NIGHT OF THE WEREWOLF δεν αντικατοπτρίστηκαν και στην συνέχεια της φιλμογραφίας του τη δεκαετία του 80. Η ταινία δεν κατάφερε να τον επαναφέρει στις στιγμές μεγάλης δόξας του της δεκαετίας του 70 και έτσι οι δουλειές του συνέχισαν να είναι όλο και λιγότερο συχνές, προς απογοήτευση των πιστών οπαδών του ανά τον κόσμο.

Επόμενος σταθμός το 1983 όταν και ο Naschy έγραψε, σκηνοθέτησε και κυκλοφόρησε το PANIC BEATS, ένα μίγμα κλασικού slasher, θρίλερ μυστηρίου και ιστορίας μαγείας και εκδίκησης. Εδώ ο Naschy επανέφερε τον χαρακτήρα του Alaric Du Marnac από το HORROR RISES FROM THE TOMB και τον τοποθέτησε ως το «αντίπαλο δέος» για τις πολλές και χυμώδεις θηλυκές υπάρξεις με τις οποίες σχετίστηκε στη συγκεκριμένη ταινία, δίνοντας τα ρέστα του στο προφίλ του ερωτιάρη και άτακτου ευγενή που με τόσο κόπο αλλά και επιτυχία είχε καλλιεργήσει τη δεκαετία του 70.

Από τεχνικής πλευράς, το PANIC BEATS συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το οπτικά εντυπωσιακό NIGHT OF THE WEREWOLF, με πανέμορφη φωτογραφία, πυκνή ατμόσφαιρα και γενικά πολύ υψηλά στάνταρντς παραγωγής. Όμως, η ρετρό αισθητική του δεν το άφησε να ανεβάσει την καριέρα του Naschy ο οποίος συνέχισε με συγκρατημένο τέμπο να κυκλοφορεί τις ταινίες του αποκλειστικά για τους fans.

Μοιραία, ο γυναικάς Waldemar Daninsky επέστρεψε με το WEREWOLF AND THE MAGIC SWORD το 1983, μια ταινία που μπλέκει την τυπική ιστορία του λυκάνθρωπου με την Ιαπωνική παράδοση και μυθολογία των Σαμουράι και που οι fans περιμένουν πως και πως την έκδοση της σε DVD.

Πολλοί ήταν αυτοί που πίστεψαν ότι η καριέρα ενός ακόμα θρύλου του σινεμά τρόμου είχε φτάσει στο τέλος της, μιας και η παραγωγικότητα του Naschy είχε δεχτεί πλήγμα στο υπόλοιπο μισό της δεκαετίας του ’80. Οι ταινίες του άρχισαν να κυκλοφορούν όλο και σπανιότερα, ενώ προς στιγμήν εγκατέλειψε και τη σκηνοθεσία, βγάζοντας το ψωμί του με εμφανίσεις σε τηλεοπτικές παραγωγές και αδιάφορες εμπορικές ταινίες του Ισπανικού σινεμά. Όμως η αγάπη του για τη σκηνή δεν τον άφησε να βγει σε σύνταξη και έτσι επανήλθε σαν το λαγουδάκι της Duracel να συνεχίζει εκεί που όλοι οι υπόλοιποι έμοιαζαν να σταματούν.

Κατ’ αρχάς πίσω από την κάμερα στο NIGHT OF THE EXECUTIONER (1992) του οποίου και το σενάριο επίσης έγραψε και μετά το 1996 με την επόμενη περιπέτεια του Waldemar Daninsky, LYCANTROPUS: THE MOONLIGHT MURDERS. Ενδιάμεσα υπήρξαν αρκετές άλλες εμφανίσεις του αλλά οι περισσότερες πέρασαν ξώφαλτσα μέχρι τη νέα χιλιετία όπου είδε την επιτυχημένη κυκλοφορία του αιματηρού slasher SCHOOL KILLER το 2001.

Η επαναφορά του Naschy ήταν πλέον ένα χαρμόσυνο γεγονός για τους fans της κουρασμένης σκηνής του τρόμου και ο μεγάλος Ισπανός εναλλακτικός σταρ δεν τους απογοήτευσε κυκλοφορώντας το καταπληκτικό ROJO SANGRE το 2004. Η υποδοχή του κοινού ήταν ενθουσιώδεις και ο 70χρονος πια Naschy αναβίωσε και το alter ego του στο TOMB OF THE WEREWOLF του γνωστού Αμερικάνου b-μουβά Fred Olen Ray. Αυτή ήταν και η πρώτη Αμερικάνικη παραγωγή στην οποία συμμετείχε ο Naschy, μια τάση που συνέχισε με το COUNTESS DRACULA'S ORGY OF BLOOD του Donald F. Glut το 2004.

Τελευταία του αξιοσημείωτη ταινία εκείνης της περιόδου ήταν το όχι και τόσο επιτυχημένο ROTTWEILER του Brian Yuzna που έγινε σε συνεργασία με την νεοσυσταθείσα εταιρία Filmax των Brian Yuzna και Julio Fernandez, μια εταιρία υπεύθυνη για ταινίες όπως τα FAUST: LOVE OF THE DAMNED και DARKNESS. Όμως ο Naschy δεν σταματάει εκεί, μιας και ήδη τα γυρίσματα της νέας του ταινίας EMPUSA έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί και ο ίδιος ο Ισπανός δημιουργός ετοιμάζεται να μεταφέρει τους fans του ξανά σε μονοπάτια κλασικού τρόμου, μυθολογικών τεράτων, gore και έντονου ερωτισμού. Επίσης το επίσημο site του έγραψε την είδηση- φήμη ότι επίκειται η για πολλά χρόνια καθυστερημένη πρώτη του συνεργασία με τον μεγάλο Christopher Lee.

Χρειάζεται κανείς να ψάξει πολύ για να βρει αντίστοιχο υπηρέτη της σκηνής του τρόμου στην παγκόσμια φιλμογραφία της σκηνής και τα αποτελέσματα μιας τέτοιας έρευνας θα είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενα. Ο Paul Naschy ήταν, είναι και θα είναι ένας αγνός fan της σκηνής του τρόμου και του φανταστικού που θα συνεχίσει να την υπηρετεί με όλες του τις δυνάμεις, όπως έκανε πάντα.

Στις μέρες μας ο Naschy είναι συνήθως παρών σε συνέδρια, προβολές και άλλα events της σκηνής, ενώ επέβλεψε ο ίδιος την πρόσφατη κυκλοφορία των κλασικών του ταινιών σε DVD από την Αμερικάνικη εταιρία BCI/ Deimos. Οι ταινίες που βρήκαν τη μεταχείριση που τους αξίζει από την εταιρία είναι τα NIGHT OF THE WEREWOLF, HORROR RISES FROM THE TOMB, EXORCISMO, VENGEANCE OF THE ZOMBIES ενώ όπου και να ‘ναι κυκλοφορούν τα HUMAN BEASTS και BLUE EYES OF THE BROKEN DOLL, πάντα σε ψηφιακά επεξεργασμένες εκδόσεις χωρίς περικοπές.

Ο ίδιος ο Naschy δηλώνει σε μια από τις πρόσφατες συνεντεύξεις του ότι εκείνη η ατμόσφαιρα του φανταστικού και η αισθητική η οποία διέπει τις ταινίες της χρυσής περιόδου του είναι αδύνατον αν επαναληφθεί στις μέρες μας. Ο λόγος είναι ότι έχει χαθεί το συναίσθημα από τη σκηνή που πλέον έχει γίνει πιο υπολογιστική από ποτέ. Έτσι, πάντα σύμφωνα με τη γνώμη του Naschy, όποιες προσπάθειες αναβίωσης είναι σχεδόν καταδικασμένες να πέσουν στο κενό και να αποτύχουν γιατί απλώς είναι αδύνατο να επαναληφθεί εκείνη η μαγική περίοδος των τελών της δεκαετίας του 60 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80.

Και βλέποντας κανείς την πλειοψηφία των λουστραρισμένων και λουσάτων παραγωγών της σκηνής που κάνουν την εμφάνιση τους στις αίθουσες ή κατευθείαν σε DVD δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει με τη γνώμη ενός από τους τελευταίους μεγάλους, όσο και να νοσταλγήσει εκείνη την μαγική περίοδο.

1968 – FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR – 1η εμφάνιση του Waldemar Daninsky και πρώτο σενάριο για τον Naschy

1971 – WEREWOLF SHADOW

1973 – BLUE EYES OF THE BROKEN DOLL – Πρώτο giallo του Naschy

1973 – HORROR RISES FROM THE TOMB – Ίδρυση της εταιρίας Profilmes

1973 – HUNCHBACK OF THE MORGUE – 1η Βράβευση του Naschy από την Γαλλική Ακαδημία του Φανταστικού

1976 – INQUISITION – 1η σκηνοθετική δουλειά του Naschy

1980 – NIGHT OF THE WEREWOLF - Η αγαπημένη περιπέτεια του Waldemar Daninsky του ίδιου του Naschy

1983 – PANIC BEATS

2004 – ROJO SANGRE