Σχόλια:  Ένα από τα γνωστότερα giallo από τη χρυσή εποχή του είδους στη γειτονική χώρα, βασισμένο στο βιβλίο του Edgar Wallace, The Clue of the New Pin, το WHAT HAVE YOU DONE TO SOLANGE? έχει όλα τα στοιχεία που θα περίμεναν οι φίλοι του είδους. Μυστήριο, ενδιαφέρουσα ίντριγκα, συνεχή γυρίσματα της πλοκής και- φυσικά- αρκετό γυμνό, βία και sleaze. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελεί τον ορισμό του είδους, όπως αυτό καθιερώθηκε από τις ταινίες από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 του Mario Bava που ουσιαστικά το ίδρυσαν μέχρι τις κλασσικές ταινίες του αδιαφιλονίκητου βασιλιά του giallo, του μεγάλου Dario Argento που το τελειοποίησαν βάζοντας το στα καλούπια τα οποία ακολουθήθηκαν πιστά τη δεκαετία του 70.
 Η ιστορία ξεκινάει σε πάρκο του Λονδίνου που ο καθηγητής Rosseni (Fabio Testi) απολαμβάνει μαζί με το κρυφό του αμόρε τη λιμνούλα προσπαθώντας να αποπλανήσει την νεαρή μαθήτρια Janet. Η τελευταία βλέπει με την άκρη του ματιού της ύποπτες κινήσεις στην όχθη και κάτι που μοιάζει φευγαλέα με τη λάμψη λεπίδας από μαχαίρι να χτυπάει με μανία τα ιδιωτικά μέρη μιας αγνώστου ταυτότητας νεαρής. Όπως είναι φυσικό χάνει την όρεξη της για τσιλιμπουρδίσματα και διηγείται αυτό που νόμισε πως είδε στον Rosseni. Ο τελευταίος, φανερά ενοχλημένος από την ξαφνική διακοπή, αμέσως απορρίπτει αυτό που νόμιζε ότι είδε η νεαρή επιδίδοντας το στην συντηρητική αγωγή της και την επιθυμία της να σταματήσει τα χαριεντίσματα. Όμως όταν ακούει στο ραδιόφωνο για ένα πτώμα νεαρής αγνώστων στοιχείων που βρέθηκε κοντά στο μέρος που βρίσκονταν τονώνεται το ενδιαφέρον του.
 Η αστυνομία αρχίζει την έρευνα και συγκεντρώνει τους καθηγητές της σχολής για να τους δείξει τις φρικιαστικές φωτογραφίες του πτώματος. Μια από τις καθηγήτριες είναι και η γυναίκα του Fabio, επίσης καθηγήτρια στη σχολή, που φυσιολογικά δεν γνωρίζει ότι λίγο πριν ο άντρας της βρισκόταν κοντά στη σκηνή παρέα με μια καυτή του μαθήτρια. Η τελευταία, μόλις μαθαίνει για το φόνο της συμμαθήτριας της θέλει να πάει στην αστυνομία και να περιγράψει αυτά που είδε, αλλά ο Fabio της κόβει την φόρα φοβούμενος ότι η παράνομη σχέση τους θα αποκαλυφθεί πάνω στη στιγμή που υποτίθεται προετοιμάζει τη γυναίκα του για να της αναγγείλει για τον έρωτά τους.
 Όμως αυτή δε μασάει μιας και υποψιάζεται ότι ο άνδρας της την απατάει σε κάθε ευκαιρία και πόσο μάλλον όταν βλέπει τη φάτσα του σε φωτογραφία στις εφημερίδες όταν και είχε ξαναπάει στον τόπο του εγκλήματος για να τσεκάρει αυτό που η μικρή μαθήτρια του είχε πει πως είδε. Αυτό κινεί το ενδιαφέρον της αστυνομίας και συγκεκριμένα του υπεύθυνου επιθεωρητή που ξέρει ότι ο Fabio είναι ατακτούλης και ότι γενικά οι μαθήτριες του τον γουστάρουν μιας και παίρνει το μέρος τους αψηφώντας τον Πρύτανη. Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμα περισσότερο όταν βρίσκουν το στυλό του πολύ κοντά στον τόπο του εγκλήματος ενώ η προκαταρκτική ανάκριση τον τοποθετεί ψηλά στη λίστα των υπόπτων μιας και δεν αποκαλύπτει ότι βρισκόταν στη λιμνούλα με τη μαθήτρια- ερωμένη του την ώρα του ειδεχθούς εγκλήματος. Έτσι, αναγκάζεται να ομολογήσει στην αστυνομία το τι είχε συμβεί για να διώξει τις υποψίες από πάνω του.
 Δεν αργεί όμως πολύ να γίνει και δεύτερος πανομοιότυπος φόνος μαθήτριας του σχολείου, ενώ η μικρή Janet αρχίζει να έχει εφιάλτες του πρώτου φόνου όπου βλέπει κάτι που μοιάζει σαν μαυροφορεμένη φιγούρα καθολικού ιερέα. Σαν καλό κορίτσι το αναφέρει στην ομάδα καθηγητών του σχολείου, αλλά για κακή της τύχη γίνεται το επόμενο θύμα στη λίστα του φονιά που φαίνεται ότι ξέρει πολλά από τα γεγονότα που γίνονται στο σχολείο. Φυσιολογικά οι υποψίες πέφτουν στον Fabio ο οποίος συλλαμβάνεται αλλά μετά από προσεκτική εξέταση των στοιχείων αφήνεται ελεύθερος μιας και αποδεικνύεται πέρα από αμφιβολίες ότι δεν είχε τίποτα να κάνει με κανέναν από τους φόνους.
 Όμως θέλει όσο και η αστυνομία να ανακαλύψει το φονιά της μικρής Janet την ώρα που το μυστήριο περιπλέκεται ακόμα περισσότερο με τις καταθέσεις των μαθητριών για έναν αγνώστου ταυτότητας παπά που κάνει πότε πότε την εμφάνιση του στο σχολείο. Έτσι, μαζί με τη γυναίκα του αρχίζει να ερευνάει τις εξωσχολικές γνωριμίες των κοριτσιών κάτι που τον οδηγεί σε μια μυστηριώδη γυναίκα ονόματι Solange που φαίνεται να είναι το κλειδί του μυστηρίου, το οποίο περιπλέκεται ακόμα περισσότερο με την στρατηγική εμφάνιση μικρών πινεζών στους τόπους του εκάστοτε εγκλήματος.
 Όπως προείπαμε, πρόκειται για ένα κλασσικό giallo το οποίο ακολουθεί πιστά τις πατροπαράδοτες φόρμουλες και συνταγές του είδους με στόχο να μπερδέψει το θεατή μέχρι την κορύφωση και τη λύση του μυστηρίου. Τα πράγματα κινούνται νωχελικά στην αρχή, με φανερό στόχο του Massimo Dallamano (VENUS IN FURS) να βάλει στο τραπέζι στοιχεία που φαινομενικά είναι ασύνδετα και αποσπούν το θεατή κάνοντας τον να νομίζει ότι η λύση είναι ξεκάθαρη. Με μαεστρία αυτά τα στοιχεία συνδέονται με καινούργια που μπερδεύουν το πράγμα κρατώντας το ενδιαφέρον σε αρκετά ψηλά επίπεδα την περισσότερη διάρκεια της προβολής.
 Σίγουρα δεν πρόκειται για μια τέλεια δουλειά, ούτε προσωπικά θα έφτανα στο σημείο να το χαρακτηρίσω από τα κορυφαία του είδους, μιας και κατά διαστήματα γίνεται φλύαρο και πλατειάζει, ενώ εστιάζει λιγότερο απ’ όσο θα ήθελε κανείς στους κύριους πρωταγωνιστές και ιδίως στον Fabio Testi, τον Joachim Fuchsberger που έχει το ρόλο του επιθεωρητή και στην Karin Baal που υποδύεται την γυναίκα του Fabio Testi. Οι τελευταίοι όσο περνάει ο χρόνος γίνονται όλο και πιο διακοσμητικοί με αποκορύφωμα το φινάλε στο οποίο η παρουσία τους μοιάζει επιβεβλημένη, χωρίς όμως ουσιαστικά να απαιτείται. Έτσι, δύσκολα βρίσκει κανείς χαρακτήρα με τον οποίο να ταυτιστεί και αυτό το πρόβλημα μεγαλώνει όσο περνάει ο χρόνος.
 Γενικά η ταινία πάσχει από τις γνωστές «ασθένειες» των περισσότερων gialli, με κυριότερη την έλλειψη ατμόσφαιρας, που όμως αν τις βάλεις στη ζυγαριά με τα θετικά στοιχεία μάλλον γέρνει προς τα εκεί. Σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον υπάρχει, η πλοκή εξελίσσεται με ελάχιστες σεναριακές αφέλειες και κοιλιές, αν και η παρουσία του Joe D’Amato στα credits θα έκανε τους φίλους του είδους να περιμένουν ακόμα περισσότερο γυμνό, σαδισμό και sleaze απ’ αυτό που τελικά παραδίδει ο Massimo Dalamano. Το ενδιαφέρον στο SOLANGE δεν είναι αυτά τα στοιχεία, αλλά το μυστήριο και η πλοκή του και το sleaze υπάρχει απλά για να δώσει ένα περισσότερο πικάντικο τόνο στα δρώμενα. Κάτι που καταφέρνει με αρκετά γυμνά πλάνα από τις όμορφες μαθήτριες μέσα στα αποδυτήρια και όχι μόνο και άλλα γνωστά τεχνάσματα του είδους που πάντως βρίσκονται φανερά σε δεύτερη μοίρα πίσω από την υπόθεση.
 Αρκετές γνώριμες φάτσες για τους φίλους του Ιταλικού horror/ cult σινεμά, όπως της Cristina Galbo (LET SLEEPING CORPSES LIE) και της Camille Keaton (I SPIT ON YOUR GRAVE), αλλά η παρουσία του επιβλητικού Fabio Testi κλέβει την παράσταση παρόλο που ο χαρακτήρας του δεν έχει να επιδείξει κάτι το ιδιαίτερο. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι απλά συμπληρωματικοί με τον στυλάτο Joachim Fuchsberger να μην εκμεταλλεύεται όσο θα έπρεπε, έχοντας έναν απλό διεκπεραιωτικό ρόλο ως ο (αναγκαίος) αστυνομικός επιθεωρητής της ιστορίας.
 Το φινάλε έρχεται απρόβλεπτο και αρκετά ξαφνικό ενώ η όμορφη και αρκετά «τυπική» για το είδος μουσική του Ennio Morricone αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους. Τέλος που βρίσκει τους fans του giallo σίγουρα ικανοποιημένους, αλλά χωρίς τυμπανοκρουσίες και χωρίς κάτι το εξαιρετικό να θυμούνται μετά το τέλος της προβολής. Αυτό που μένει τελικά είναι μια στέρεη ιστορία μυστηρίου που ξεδιπλώνεται με μαεστρία και γενικά είναι δύσκολο να προβλεφθεί, αλλά χωρίς την ατμόσφαιρα και το ρυθμό που συναντάμε σε άλλα κλασσικά gialli όπως τα περισσότερα του Dario Argento και του Sergio Martino.
|
