Η καυτή Nocturna, εγγονή του κόμη Δράκουλα, φεύγει από την Τρανσυλβανία για τη Νέα Υόρκη για να ζήσει τον έρωτα με έναν νεαρό κιθαρίστα, αλλά δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις εκεί συνθήκες ζωής ενώ ο παππούς της την θέλει πίσω άμεσα.

Ένα κινηματογραφικό αξιοπερίεργο από τα τέλη των 70s, το NOCTURNA είναι μια disco κωμωδία με βρικόλακες και θα μπορούσε να είχε γίνει μόνο εκείνη τη μαγική εποχή όπου όλα ήταν δυνατά στο χώρο του Exploitation. Τρόμος φυσικά δεν υπάρχει παρά μόνο στα χαρτιά αφού η ταινία είναι καθαρή κωμωδία αλλά προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ ότι μόνο και μόνο το θέμα δεν έχει ήδη ιντριγκάρει τους εκλεκτούς επισκέπτες του συγκεκριμένου website.

Στην Τρανσυλβανία, ο κόμης Δράκουλας (John Carradine) είναι γερασμένος και σε παρακμή και μαζί με την εγγονή του την πανέμορφη Nocturna (Nai Bonet) έχουν μετατρέψει το κάστρο του σε ξενοδοχείο για να βγάλουν τα προς το ζην. Η τελευταία κλείνει ένα συγκρότημα ντίσκο για μια παράσταση στο κλαμπ του ξενοδοχείου, αλλά ερωτεύεται τον κιθαρίστα Jimmy (Antony Hamilton) και αποφασίζει να φύγει από την Τρανσυλβανία για τη σύγχρονη Νέα Υόρκη μαζί του. Εκεί θα ζητήσει την βοήθεια της πρώην ερωμένης του πατέρα της, Jugula (Yvonne De Carlo), που επίσης είναι βρικόλακας.

Η ζωή στη Νέα Υόρκη έχει τις δυσκολίες της αφού το αίμα των υποψήφιων θυμάτων είναι αλλοιωμένο από χρήση ναρκωτικών, φαρμάκων και κακής διατροφής. Παράλληλα, η Nocturna κατά τη διάρκεια χορού αρχίζει να χάνει τις βαμπιρικές της ιδιότητες και να φαίνεται η αντανάκλασή της σε καθρέφτες μεταξύ άλλων και αποφασίζει ότι θέλει να ζήσει τη ζωή συνηθισμένου ανθρώπου μαζί με τον Jimmy. Όμως ο γέρο- Δράκουλας την θέλει πίσω στο κάστρο στην Τρανσυλβανία ενώ ο Jimmy δεν γνωρίζει την σκοτεινή κληρονομιά της.
 
Η πρωταγωνίστρια και παραγωγός Nai Bonet, πρώην χορεύτρια της κοιλιάς, γράφει το υποτυπώδες σενάριο και στρέφει τους προβολείς ολοκληρωτικά πάνω της, τουλάχιστον στο πρώτο μέρος της προβολής. Μπορεί να είναι από τις χειρότερες ηθοποιούς που έχω δει στη ζωή μου, αλλά έχει κορμάρα την οποία επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία και σίγουρα ξέρει να χορεύει. Έχουμε σκηνή στην οποία παίρνει το μπάνιο της που διαρκεί πάνω από 5 λεπτά και δεν αφήνει τίποτα στη φαντασία. Πάντως σίγουρα είναι συμπαθητική σαν πρωταγωνίστρια, ίσως και λίγο για την γοητευτική αφέλεια που βγάζει προς τα έξω στην προσπάθεια της να ανταπεξέλθει στο ρόλο της.

Βασικό ενδιαφέρον της ταινίας, η μουσική disco που είναι ασταμάτητη και σχεδόν σε κάθε πλάνο, οπότε για μη fans αυτό και μόνο μπορεί να κάνει το NOCTURNA κάπως δύσκολο στην παρακολούθηση. Όμως τα τραγούδια είναι καταπληκτικά έστω και από κιτς οπτική και δίνουν αρκετές ευκαιρίες τόσο στην Nai Bonet όσο και στον Antony Hamilton για 1-2 ομολογουμένως πολύ καλά ντουέτα.

Αξίζει εδώ να σημειώσω την παρουσία της Gloria Gaynor με το τραγούδι ‘’Love is Just a Heartbeat Away’’, το οποίο η ίδια έχει πάντως σχολιάσει όχι ιδιαίτερα κολακευτικά στο παρελθόν. Τα υπόλοιπα μπιτάκια που έγραψαν οι Norman Bergen και Reid Whitelaw ερμηνεύουν τα συγκροτήματα Moment of Truth και The Heaven And Hell Orchestra όπως και η διάσημη τραγουδίστρια και ηθοποιός Vicki Sue Robinson.

Πέρα από την καυτή Nai Bonet υπάρχει και ένας John Carradine μια χαρά στο ρόλο του Δράκουλα, με αρκετά περισσότερο χρόνο στο πλάνο απ’ ότι συνήθως και για τα στάνταρντς του το πρωτοδεύτερο όνομα στα credits δικαιολογείται περισσότερο από άλλες φορές. H θρυλική Yvonne De Carlo είναι επίσης πολύ καλή στο ρόλο της Νεοϋορκέζας βρικόλακα, στην 7^η και τελευταία ταινία στην οποία εμφανίζεται μαζί με τον John Carradine. Και οι υπόλοιποι χαρακτήρες έχουν το γούστο τους, με τον Brother Theodore να ξεχωρίζει κυρίως για τις ατάκες που εξαπολύει όποτε βρίσκεται στο πλάνο παρά για την υποκριτική του που θυμίζει παλιές όχι τόσο καλές Ελληνικές κωμωδίες

Προβλέψιμα, η υπόθεση είναι ολίγον τι αστεία, αλλά παρόλο που η ταινία ουσιαστικά δεν έχει κατεύθυνση βλέπεται πολύ ευχάριστα από την αρχή μέχρι το τέλος. Καθώς πλησιάζει το φινάλε  είναι σαν η ομάδα παραγωγής να θυμήθηκε ξαφνικά ότι υπάρχει σενάριο, κάτι που δίνει ευκαιρία στους δύο πάλιουρες De Carlo και Carradine να πουν κάνα- δυο ατάκες στο ίδιο πλάνο και να δώσουν υποσχέσεις για ένα χορό που δυστυχώς δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Πάντως αν και το χιούμορ δεν είναι πάντα επιτυχημένο, σίγουρα έχει το γούστο του και υπάρχουν αρκετά αστεία που παρωδούν στοιχεία της εποχής και της ζωής στη Νέα Υόρκη της περιόδου, από την οπτική γωνία των βρικολάκων.


Το NOCTURNA πάτωσε στο box office αλλά είναι ένα κειμήλιο της εποχής του που κινδυνεύει να ξεχαστεί στις μέρες μας και κάτι τέτοιο θα ήταν κρίμα. Όχι τόσο γιατί πρόκειται για κάποια ταινιάρα, αλλά είναι δροσερή, αισιόδοξη και δύσκολο να την αντιπαθήσει κανείς, πέρα από τη μοναδικότητα της που αξίζει κάποια σοβαρή κυκλοφορία. Για να μην μιλήσω για τις γεμάτες νεύρο σκηνές χορού ή τα γυμνά πλάνα της Nai Bonet που όπως και να το κάνουμε, δίνουν την απαραίτητη προστιθέμενη αξία για fans του παλιού καλού και σούπερ χαβαλετζίδικου sexploitation των 70s.

Δεν υπάρχουν γνωστές εκδοσεις στη χώρα μας.

Δεν υπάρχουν γνωστές εκδόσεις προς το παρόν.