Μια παρέα μαθητών προσπαθούν να σταματήσουν έναν λυκάνθρωπο που αφήνει φρικτά δολοφονημένα πτώματα στην περιοχή, αλλά η αστυνομία πιστεύει ότι το πλάσμα δεν υπάρχει και αυτοί είναι οι ένοχοι.

Απογοητευτικό φέσι των τελών της δεκαετίας του 80 που προσπάθησε να εισπράξει εκμεταλλευόμενο την επιτυχία του TEEN WOLF και του sequel του που είχε κυκλοφορήσει λίγα χρόνια πριν αναβιώνοντας τον μύθο του λυκάνθρωπου. Στο έξυπνα τιτλοφορημένο LONE WOLF έχουμε σχολείο, όμορφες μαθήτριες, μια ροκ μπάντα, χορό μεταμφιεσμένων και λυκάνθρωπο σε τριχωτή δράση, αλλά ο σκηνοθέτης δεν καταφέρνει να τα δέσει σε ένα ενιαίο σύνολο που να ξεπερνάει τη βάση.

Πρόκειται για ταινία εξαιρετικά χαμηλού προϋπολογισμού, πρώτη και μοναδική προσπάθεια μέχρι τώρα του άγνωστου John Callas που «φωνάζει» ότι ήρθε από την χρυσή εποχή του VHS, όπου τέτοιου είδους ξεχασμένες στις μέρες μας ταινίες με εντυπωσιακά εξώφυλλα αλλά αμφίβολο περιεχόμενο γέμιζαν τα ράφια των δεκάδων βιντεοκλάμπ του πλανήτη. Προοπτικές για κάτι πραγματικά καλό υπήρχαν στο γνώριμο από κάθε άποψη σενάριο του Michael Krueger, αλλά η τάση του να μεταπηδάει από θεματική σε θεματική, οι υπεράριθμοι χαρακτήρες και η προβληματική διεκπεραίωση του σκηνοθέτη δεν αφήνουν την ταινία να ξεφύγει από τη μετριότητα.

Σε μια μικρή πόλη παρακολουθούμε την καθημερινότητα 5 φοιτητών που ταράζεται από μια σειρά αιματηρών φόνων συμμαθητών τους στην ευρύτερη περιοχή του σχολείου. Η τοπική αστυνομία έχει καταλήξει ότι πρόκειται για έργο άγριων σκύλων που δρουν στην περιοχή, όμως ένα ζευγάρι φοιτητών ανακαλύπτει ότι ο δολοφόνος είναι στην πραγματικότητα λυκάνθρωπος όταν τον είδαν από κοντά να καθαρίζει άλλον έναν συμφοιτητή τους. Φυσιολογικά η αστυνομία δεν τους πιστεύει και έτσι το ζευγάρι αποφασίζει να δράσουν μόνοι τους, με τη βοήθεια του τραγουδιστή της τοπικής μπάντας και άλλων 4 συμμαθητών τους, αλλά σύντομα θα βρεθούν οι ίδιοι στο στόχαστρο του νόμου.

Θα ρωτήσει κανείς που διαβάζει αυτόν το σχολιασμό, πώς είναι δυνατόν με τα παραπάνω στοιχεία και την συγκεκριμένη υπόθεση να μην βγει τουλάχιστον μια άνω του μετρίου ταινία; Οι λόγοι είναι πολλοί, με πρώτο ότι ο σκηνοθέτης επιλέγει να επικεντρώσει ένα πολύ μεγάλο μέρος της προβολής στην καθημερινότητα των 5- 6 πρωταγωνιστών της ταινίας, κάτι που σε συνδυασμό με την έλλειψη ρυθμού βλάπτει ανεπανόρθωτα το LONE WOLF.

Έχουμε τις γνωστές 80s δραστηριότητες μαθητών της σχολής John Hughes, κομπλέ με ολόκληρα τραγουδάκια από τους χαρντροκάδες Tyxe, γκομενιλίκια, χονδροειδή αστεία και όλα τα σχετικά να διακόπτονται κάθε τόσο για λίγη τριχωτή δράση που τουλάχιστον στο πρώτο μέρος της ταινίας ούτε αιματηρή είναι, ούτε ιδιαίτερα εμπνευσμένη.

Αυτό σε συνδυασμό με την έλλειψη ατμόσφαιρας και ρυθμού κρατάει την ταινία σε ένα σταθερά μέτριο επίπεδο που σίγουρα δεν βελτιώνεται όταν πλέον το σενάριο βγάζει και το χαρτί της αστυνομικής έρευνας. Προβλέψιμα, είναι τουλάχιστον αδιάφορη και αφελής αλλά τουλάχιστον όσο η ταινία οδεύει προς την κατάληξη της τα ειδικά εφέ γίνονται περισσότερα και καλύτερα, με μια όμορφη αν και σύντομη μεταμόρφωση στα πρότυπα των THE HOWLING και AN AMERICAN WEREWOLF IN LONDON και 1- 2 εντυπωσιακές και αιματηρές σκηνές φόνων.

Το πρόβλημα είναι ότι τα περισσότερα θετικά στοιχεία του LONE WOLF βρίσκονται συγκεντρωμένα στο τελευταίο τέταρτο της προβολής, συμπεριλαμβανομένης και μιας πολύ καλής σκηνής που ο λυκάνθρωπος επιτίθεται κατά τη διάρκεια του χειμερινού χορού μεταμφιεσμένων. Μέχρι τότε ο θεατής καλείται να ανεχτεί άνευρη αφήγηση αδιάφορων σκηνών της καθημερινότητας των υπερβολικά πολλών για αυτό το σενάριο χαρακτήρων, μπόλικες 80s κομμώσεις, κατά κανόνα αποτυχημένες προσπάθειες να βγει χιούμορ και φυσικά ξύλινες ερμηνείες από τους περισσότερους συμμετέχοντες που σαν να μην έφτανε η έλλειψη ταλέντου τους, φαίνονται και πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία από τους μαθητές που υποδύονται.

Πάντως οφείλω να παραδεχτώ ότι παρακολούθησα την ταινία αρκετά ευχάριστα, ίσως λόγω των τραγουδιών, ίσως λόγω του όλου κλίματος χαβαλέ, ίσως λόγω της νοσταλγίας για εκείνη την καταπληκτική περίοδο του βίντεο και του σινεμά τρόμου. Τότε τουλάχιστον ακόμα και οι κακές ταινίες είχαν εκείνο το «κάτι» που τις έκανε γοητευτικές, ιδίως για έναν fan των b-movies και των καμένων VHS, ενώ σήμερα, όταν οι ταινίες τρόμου είναι κακές απλώς δεν βλέπονται και ξεχνιούνται άμεσα μετά την προβολή τους.

Το LONE WOLF σίγουρα δεν είναι καλή ταινία από καμία άποψη και χάνει πανηγυρικά την ευκαιρία να μπει δίπλα στις πιο γνωστές ταινίες με λυκάνθρωπους της εποχής. Όμως τουλάχιστον είναι τρόμου όπως δεν βγαίνουν πια στις μέρες μας και προσωπικά την προτιμώ ανά πάσα στιγμή από τη συντριπτική πλειοψηφία καλογυαλισμένων και λουστραρισμένων αλλά χωρίς αυτό το «κάτι» σύγχρονων παραγωγών του είδους.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

Δεν υπάρχουν γνωστές εκδόσεις προς το παρόν. Είναι πιθανό να έχει κυκλοφορήσει σε bootleg εκδόσεις ποιότητας VHS.