O Trapper και η ομάδα του περιπλανώμενοι στην κατεστραμμένη από το πυρηνικό ολοκαύτωμα Γη καταλήγουν σε μυστική πόλη μέσα στη ζούγκλα, αλλά η σαγηνευτική ηγεμόνας της έχει υπερφυσικές δυνάμεις και κρυφή ατζέντα για τον Trapper και την παρέα του.

Το κύμα των post apocalyptic περιπετειών που ξεκίνησε από τις πρώτες προβολές των MAD MAX 2 και ESCAPE FROM NEW YORK επιφύλαξε πολλές φτηνές αντιγραφές για τους fans του είδους. Κάποιες ήταν καλές, κάποιες όχι τόσο, αλλά το σίγουρο είναι ότι υπήρξε μπόλικο υλικό από πολλές χώρες που αργά ή γρήγορα μπήκαν στο χορό εκμετάλλευσης της πρωτοφανούς εμπορικής επιτυχίας των προαναφερόμενων. Το WARRIORS OF THE APOCALYPSE είναι μια συμπαραγωγή Φιλιππίνων και ΗΠΑ και σίγουρα είναι μια από τις πιο παράξενες post apocalyptic παραγωγές της εποχής με μπόλικο υλικό που θα εκτιμήσουν δεόντως οι fans των πιο κακών τέτοιων ταινιών.

Βρισκόμαστε μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα όπου ο πολιτισμός έχει εξαφανιστεί και ομάδες περιπλανώμενων επιζώντων προσπαθούν να διασχίσουν τις ατελείωτες άγονες ερήμους σε αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος, ληστεύοντας όποιον βρίσκουν στο δρόμο τους. Μια από αυτές τις ομάδες είναι η συμμορία του Trapper (Michael James) που περιλαμβάνει 4 γραφικότατους χαρακτήρες μεταξύ των οποίων και ένας σοφός γέροντας που θυμάται τον παλιό καλό καιρό και εξειδικεύεται στις επιστήμες. Κατά την διάρκεια της περιπλάνησής τους βρίσκονται αντιμέτωποι με κάθε είδους κινδύνους και στην πορεία συμμαχούν με έναν μυστηριώδη ερημίτη ονόματι Anuk (Franco Guerrero) με υπερφυσικές δυνάμεις που συμμαχεί μαζί τους.

Γρήγορα δέχονται επίθεση από μια μυστηριώδη φυλή πυγμαίων που έχουν την δυνατότητα να επανέρχονται στη ζωή κάθε φορά που σκοτώνονται που τους φέρνει αιχμαλώτους σε μια μίνι Γη της Επαγγελίας κατοικούμενη από ημίγυμνες όμορφες γυναίκες και που ελέγχεται από την όμορφη Sheila (Deborah Moore) και τον Guruk οι οποίοι εκτός του ότι είναι αθάνατοι έχουν και μαγικές δυνάμεις.

Δεν περνάει πολύ ώρα για να καταλάβουν ότι η Sheila δεν σκοπεύει να τους αφήσει να φύγουν και γρήγορα καταλήγουν στα μπουντρούμια, με τον Anouk και τους πυγμαίους να τους προδίδουν αφού ανήκουν στην ενεργή δύναμη του στρατού της Sheila. Αυτή με τη σειρά της θέλει τον ρωμαλέο Trapper να πάρει τη θέση του πια όχι τόσο νέου και όμορφου Guruk, ο οποίος ξέρει ότι αν χαθούν οι ισορροπίες στην πόλη, θα χαθεί και η αθανασία τόσο αυτού όσο και της Sheila και όλων των υπόλοιπων κατοίκων και έτσι βοηθάει τον Trapper και τ’ άλλα παιδιά να δραπετεύσουν.

Κανείς που διαβάζει αυτή την περίληψη ίσως βρει ότι είναι λίγο μπερδεμένη και ακριβώς έτσι είναι τα πράγματα. Το σενάριο των Ken Metcalfe και του σκηνοθέτη Bobby A. Suarez δεν έχει καμία λογική και είναι εντελώς ευκαιριακό και χωρίς νόημα, αλλά όσο εκτυλίσσεται τα καλούδια που παρελαύνουν στις οθόνες δεν έχουν τελειωμό. Από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς. Πρώτα απ’ όλα από τη συμμορία του Trapper, που είναι ντυμένοι με τόσο υπερβολικά και εξεζητημένα δερμάτινα που θα έκαναν τους θαμώνες του θρυλικού Blue Oyster Bar να κοκκινίσουν από ζήλια. Όσο για τον Trapper, είναι όσο τριχωτός όσο θα μπορούσε με φανερό στόχο να φαίνεται πιο σκληρός και ανδροπρεπής, κάτι που σε συνδυασμό με την σταθερά ξύλινη ερμηνεία του τον κάνει εξαιρετικά κωμικό για τους λάθος λόγους.

Συνεχίζουμε με τους Πυγμαίους πολεμιστές, που έχουν καλυμμένα πρόσωπα από corpsepaint σαν αυτή που χρησιμοποιούν τα Black Metal συγκροτήματα, η Sheila και ο Guruk βγάζουν καταστρεπτικές ακτίνες από τα μάτια τις οποίες κανείς πρέπει να δει για να πιστέψει, φυσικά με τη συνοδεία πίου- πίου ηχητικών εφέ της σχολής επιστημονικής φαντασίας των δεκαετιών του 50 και 60. Τα ντυσίματα του αποκλειστικά θηλυκού πληθυσμού της όασης στην οποία καταλήγουν οι πρωταγωνιστές θυμίζουν ταινία Σπαθιού και Μαγείας, ενώ έχουμε και φρικτά παραμορφωμένους μεταλλαγμένους που βρίσκονται κρυμμένοι σε υπόγειες αίθουσες και λειτουργούν έναν ακαθόριστης χρήσης πυρηνικό αντιδραστήρα που φαίνεται να σχετίζεται με τις μαγικές ιδιότητες της Sheila και του Guruk.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουμε σκηνές δράσης που δύσκολα θα κάνουν και τον πιο σοβαροφανή σινεφίλ να μην κρατάει το στομάχι του από τα γέλια, κομπλέ με slow motion, αταίριαστα ειδικά εφέ και πυρομαχικά που σχεδόν ποτέ δεν βρίσκουν στόχο αλλά κατά μαγικό τρόπο σκοτώνουν πάντα τους κακούς που βρίσκονται σε ακτίνα 10 μέτρων από εκεί που σκάνε. Μιλάμε για μαγικές στιγμές οι οποίες μπορεί να μην έχουν ούτε συνοχή ούτε λόγο ύπαρξης στην υπόθεση της ταινίας, αλλά που είναι πραγματικά απολαυστικές τουλάχιστον για τους σκληραγωγημένους λάτρεις του trash cinema.

Το WARRIORS OF THE APOCALYPSE είναι ταινία που ορίζει αυτό το χαρακτηρισμό καθώς φαίνεται να στηρίζεται μόνο στο ανεπιτήδευτο χιούμορ που πηγάζει από την γενική ανικανότητα της ομάδας παραγωγής. Τα επίπεδα της παραγωγής είναι περιέργως αρκετά καλά, κάτι που φαίνεται σε αρκετές σκηνές από τα όμορφα φτιαγμένα σκηνικά και τα λεπτομερή κοστούμια, αλλά αυτό από μόνο του δεν λέει κάτι καθώς οι πιο σοβαροί θεατές δε νομίζω να συγκινηθούν ιδιαίτερα και μάλλον θα επικεντρωθούν στην έλλειψη λογικής και αληθοφανούς δράσης.

Όμως για τους σκουπιδόφιλους τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά, καθώς δύσκολα θα μείνουν ασυγκίνητοι με τα φοβερά και τρομερά που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια τους και ίσως γι αυτούς το WARRIORS OF THE APOCALYPSE να είναι ένας ακόμα κρυμμένος θησαυρός γέλιου και χαβαλέ από τον πάτο του βαρελιού των φτηνών post apocalyptic ταινιών των 80s. Έχει τρέλα, έχει ρυθμό, κατά έναν περίεργο και σχεδόν υπερφυσικό τρόπο παραμένει άμυαλα διασκεδαστικό από την αρχή μέχρι το τέλος και σίγουρα κερδίζει πολλές αντίστοιχες σούπερ- βαρετές παραγωγές, τουλάχιστον με την αίσθηση ότι δεν παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά.
 
Προσωπικά σχεδιάζω επαναπροβολή άμεσα και περιμένω κυκλοφορία σε Blu Ray ή DVD.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

Δεν υποάρχουν γνωστές εκδόσεις προς το παρόν.