Ένας δημοσιογράφος προσπαθεί να επιβιώσει μιας ξαφνικής επιδημίας που μεταμορφώνει τους μολυσμένους σε αιμοδιψή ζόμπι, που ξεκίνησε από ένα μυστηριώδες αεροσκάφος που προσγειώθηκε στην πόλη.
Σχόλια:
Από τον σκηνοθέτη του CANNIBAL FEROX μας έρχεται αυτό το εργάκι που σε πολλούς αργά ή γρήγορα θα θυμίσει το 28 DAYS LATER κυρίως λόγω της φύσης των κακών. Πιθανότατα να ήταν και μια από τις επιρροές του Danny Boyle για να γυρίσει αυτό το μοντέρνο έπος των ζόμπι. Στα extras του DVD ο Lenzi είναι ξεκάθαρος, θέλοντας να επαναφέρει τα πράγματα σε τάξη: «Ο κ. Tarantino κάνει λάθος. Το NIGHTMARE CITY δεν είναι ταινία με Ζόμπι. Τα «ζόμπι» του NIGHTMARE CITY είναι κανονικοί άνθρωποι, που έχουν μολυνθεί από ραδιενέργεια».
Σαν να ακούω ήδη κάποιους να αναρωτιούνται «Μα είναι δυνατόν ο σούπερ- σπλατεράς Tarantino, ο Νονός των σύγχρονων b-movies και «Μίδας» της Αμερικάνικης κινηματογραφικής βιομηχανίας να έκανε τέτοιο λάθος;»
Είναι, αν και δεν είναι τόσο σημαντικό, μιας και το NIGHTMARE CITY έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θέλουμε να συναντάμε σε ταινίες με ζόμπι. Συγκεκριμένα έχει αρκετό gore, δράση, πιστολίδι, κακές ερμηνείες και ανύπαρκτο σενάριο. Τυπική συνταγή της επιτυχίας, με άλλα λόγια! Ένα αεροπλάνο προσγειώνεται σε ένα ακαθόριστης τοποθεσίας αεροδρόμιο, υποτίθεται στην Αμερική, αλλά σύμφωνα με τον Lenzi όλη η ταινία γυρίστηκε στην Ισπανία, και ελευθερώνει μια στρατιά από αιμοδιψή στυλ ζόμπι ανθρωποειδή που μεταδίδουν τη μόλυνση στο στρατό που πήγε να προϋπαντήσει το αεροπλάνο. Τα «ζόμπι» του Lenzi κάνουν το κατοστάρι σε κάτω από 10 δευτερόλεπτα, χρησιμοποιούν όπλα όπως τσεκούρια, πιστόλια κλπ, οδηγούν αυτοκίνητα και είναι και αρκετά ύπουλα αφού αιφνιδιάζουν τους ανθρώπους σε κάθε ευκαιρία. Ένας δαιμόνιος δημοσιογράφος που βρέθηκε στο αεροδρόμιο (Hugo Stiglitz που ο Lenzi δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν τον ήθελε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά του επιβλήθηκε από τους Μεξικανούς υπεύθυνους της παραγωγής) γίνεται μάρτυρας της σφαγής και προσπαθεί να ειδοποιήσει το κοινό. Έλα όμως που οι ιθύνοντες του καναλιού τον λογοκρίνουν στον αέρα, λόγω διαταγών από το στρατό, που είναι πλέον υπεύθυνος της όλης κατάστασης. Γρήγορα τα ζόμπι εξαπλώνονται, και αρχίζει ένα μπαράζ επιθέσεων στην πόλη, όπου οι οπλοφορούντες μολυσμένοι επιτίθενται με μανία σε όποιον και όποια βρεθεί στο δρόμο τους. Ο Lenzi προσπαθεί να κάνει μια ταινία στο πνεύμα των ταινιών ζόμπι του Romero, αλλά το τελικό αποτέλεσμα απέχει πάρα πολύ από τις συνηθισμένες ταινίες του είδους. Στα συν του NIGHTMARE CITY είναι η άφθονη δράση, και κυρίως οι σκηνές επιθέσεων και μαχών μεταξύ ζόμπι- αστυνομίας που είναι γυρισμένες ομολογουμένως πολύ καλά, για τα στάνταρντς του Lenzi πάντα, που κατά τη διάρκεια της καριέρας του σαν σκηνοθέτης ταινιών τρόμου δεν έχει δείξει και πολλά από τα στοιχεία σκηνοθετικής βιρτουοζιτέ που τον καθιέρωσαν στα giallo ή στις ταινίες δράσης. Το κύριο προσόν όμως (ναι, σωστά το μαντέψατε) είναι το gore, που είναι αρκετό και σε ορισμένα σημεία πολύ καλό. Το ρεπερτόριο περιλαμβάνει κεφάλια να εκρήγνυνται, διαμελισμούς, σαδιστική βία, και την υποχρεωτική σχεδόν σε κάθε ταινία του Lenzi βία προς τα γυναικεία στήθη! Γενικά, δεν νομίζω ότι θα μείνει κανείς παραπονεμένος από αυτή την άποψη με το NIGHTMARE CITY.
Το μακιγιάζ των ζόμπι είναι τουλάχιστον τραγελαφικό με τη συντριπτική πλειοψηφία τους να μοιάζει λες και μόλις βγήκε από κέντρο Spa την ώρα του λασπόλουτρου, αλλά αν σκεφτεί κανείς ότι δεν πρόκειται για τα συνηθισμένα ζόμπι τότε αυτό δικαιολογείται! Όσο για την απόπειρα του σεναρίου για κοινωνική κριτική, καλύτερα να μην τη σχολιάσω καθόλου! Πάντως ο ρυθμός είναι πολύ γρήγορος, με βοήθειες από την πολύ καλή μουσική του Stelvio Cipriani, ενώ προς το τέλος η ένταση φτάνει στο κατακόρυφο, με μια πόλη που έχει κατακλυστεί από μανιακά ζόμπι, και το φινάλε δεν μοιάζει να είναι ευνοϊκό για την ανθρωπότητα. Εκεί όμως που όλοι περιμένουμε με ανυπομονησία το μεγάλο «Μπαμ» που θα δώσει τη λύση, οι ανεκδιήγητοι σεναριογράφοι προτιμούν την εύκολη λύση του «Ω! Ήταν όλα ένα όνειρο, ή μήπως όχι;», σμπαραλιάζοντας ταυτόχρονα τα μεγαλεπήβολα όνειρά μου για ένα φινάλε στο στυλ του ZOMBIE 2 που κατά τη γνώμη μου θα καθιστούσε το NIGHTMARE CITY μια κλασσική ταινία του είδους.
Δεν πειράζει όμως, γιατί μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο έχουμε γίνει μάρτυρες πολλών και καλών σκηνικών, με ένα απ' αυτά να περιλαμβάνει επίθεση των ζόμπι σε ένα τηλεοπτικό κανάλι κατά τη διάρκεια επίδειξης χορού από καλλίγραμμες χορεύτριες. Αύτη τη σκηνή την ευχαριστήθηκα ομολογουμένως αρκετά, γιατί σκεφτόμουν τι γέλιο θα είχε αν γυριζόταν ποτέ μια αντίστοιχη Ελληνική παραγωγή, που θα ήθελε τα ζόμπι να κάνουν επιδρομή στο Mega κατά τη διάρκεια του «Όμορφου Κόσμου το Πρωί» ή την ώρα που βρίσκονται στα παράθυρα της Λαμπίρη οι συνηθισμένοι αδιάφοροι καλεσμένοι! Πραγματικά θα έσπαγε τα ταμεία μια τέτοια ιδέα στη χώρα μας! Γενικά, θεωρώ το NIGHTMARE CITY μια ακόμα αρκετά καλή δουλειά του Umberto Lenzi, με πολύ χαβαλέ, δράση, gore και ανεπιτήδευτο χιούμορ που σίγουρα θα διασκεδάσει τους φίλους της Ιταλικής σχολής splatter. Όμως όποιος περιμένει 28 DAYS LATER ή "DAWN OF THE DEAD" λογικά θα απογοητευτεί, και είναι κρίμα γιατί το NIGHTMARE CITY αξίζει παραπάνω από μερικά ειρωνικά χειροκροτήματα. Απλά πρέπει να είναι κανείς συνειδητοποιημένος ότι θα δει μια ταινία χωρίς ιδιαίτερο βάθος, με μέτριες προς κακές ερμηνείες, εκτός λιγάκι από τον Hugo Stiglitz και τον πασίγνωστο Mel Ferrer, μέτρια ειδικά εφέ, αλλά με ειλικρίνεια, συναίσθημα και επίγνωση του που ακριβώς στέκεται από πλευράς gore και τζερτζελέ.
Και τα τελευταία δύο στοιχεία είναι στην τελική τα σημαντικότερα για μια τέτοια παραγωγή, και ευτυχώς το NIGHTMARE CITY έχει και τα δύο σε πολύ γενναιόδωρες δόσεις.
Μια ακόμα ένοχη απόλαυση από τη χρυσή εποχή του Ιταλικού σπλάτερ.
DVD Notes:
To NIGHTMARE CITY δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στην Ελλάδα
Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Η καλύτερη φαίνεται η R0 Ολλανδίας (Italian Shock DVD Entertainment) η οποία έχει και τα περισσότερα extras. Συγκεκριμένα περιέχει ηχητικό σχολιασμό από τον Umberto Lenzi, συνέντευξη διάρκειας 50 λεπτών, το soundtrack της ταινίας, stills gallery και το trailer, αλλά δεν περιλαμβάνει αναμορφική μεταφορά.
