Ένας πρώην μπάτσος και νυν συγγραφέας καλείται να ερευνήσει μια σειρά φόνων που η αστυνομία πιστεύει- λανθασμένα- ότι έγιναν από κατά συρροή δολοφόνο.

Monster movie μετρίου αναστήματος από τις αρχές των 80s με την παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία να παραμιλάει ακόμα από την εμπορική επιτυχία του ALIEN. Το SCARED TO DEATH είναι το κινηματογραφικό ντεμπούτο του σκηνοθέτη William Malone που έγινε σχετικά γνωστός 5 χρόνια μετά με το CREATURE, άλλη μια monster movies στην ίδια περίπου λογική με τη συγκεκριμένη, ενώ τα 15 λεπτά δόξας του ήρθαν το 1999 με το υπερτιμημένο remake του HOUSE ON HAUNTED HILL. Από τις πρώτες στιγμές ο Malone δείχνει καθαρά το μέγεθος της επιρροής που άσκησε πάνω του το ALIEN αλλά παρ’ όλη την φιλότιμη προσπάθεια του, το SCARED TO DEATH δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την μετριότητα.

Σειρά αιματηρών φόνων στην πόλη κάνουν έναν συγγραφέα και πρώην μπάτσο (John Stinson) να επανέλθει από την σύνταξη για να βοηθήσει την αστυνομία στην αναζήτηση του φονιά ο οποίος πιστεύεται ότι είναι serial killer. Μαζί του στην έρευνα η όμορφη γενετίστρια Jennifer (Diana Davidson) η οποία ανακαλύπτει αγνώστου προελεύσεως ουσίες πάνω στα δολοφονημένα πτώματα και υποπτεύεται ότι η ταυτότητα του φονιά ίσως να είναι πιο περίπλοκη απ’ ότι πιστεύαν αρχικά. Η συνέχιση των φόνων και οι εξελίξεις στην έρευνά της την κάνουν να πιστεύει ότι ο φονιάς είναι μια νέα μορφή ζωής δημιουργημένη σε εργαστήριο, κάτι που τόσο ο συγγραφέας όσο και οι μπάτσοι αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό μέχρι τη στιγμή που θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα εφιαλτικό τέρας.  

Η υπόθεση δεν ξεφεύγει από τα γνώριμα πρότυπα που συναντήσαμε σε δεκάδες (για να μην πω εκατοντάδες) αντίστοιχες παραγωγές τόσο προγενέστερες όσο και μεταγενέστερες. Ψιλοσιγουράκι δηλαδή για τον William Malone που απλώς είχε να εμπλουτίσει την ιστορία με τα στοιχεία εκείνα που θα περίμενε να δει το κοινό των Monster movies. Καλούς φόνους, gore. Ολίγο από αγωνία και σκοτεινή ατμόσφαιρα, είναι τα απαραίτητα στοιχεία που αναφέρει ο «τσελεμεντές» αντίστοιχων ταινιών. Όμως, για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω, ο Malone δεν καταφέρνει να τα φτάσει σε ικανοποιητικό βαθμό.

Ένας βασικός παράγοντας είναι ο ρυθμός που είναι απελπιστικά αργοκίνητος, ιδίως στο πρώτο μέρος όπου και ο σκηνοθέτης προσπαθεί να κάνει την εισαγωγή στην ιστορία. Το θέαμα είναι επαναλαμβανόμενο, με τουλάχιστον 5 φόνους να λαμβάνουν χώρο στο πρώτο μισάωρο, αλλά με  την περισσότερη αιματηρή δράση να είναι μονίμως εκτός πλάνου, όπως και το τέρας στην ολότητά του. Από εκεί και πέρα, τη μερίδα του λέοντος στον χρόνο προβολής καταλαμβάνουν το αμόρε των δύο πρωταγωνιστών, αδιάφορα πλάνα της καθημερινής ρουτίνας των ηρώων όσο και οι αχρείαστες εισαγωγές σε αυτούς και μια όχι τόσο δουλεμένη προσπάθεια δημιουργίας  ατμόσφαιρας μυστηρίου στα δρώμενα σχετικά με την προέλευση του πλάσματος.

Στα θετικά, έχουμε αρκετά καλές ως και πολύ καλές ερμηνείες για τα στάνταρντς του είδους, όσο και επίπεδα παραγωγής. Τεχνικά η ταινία είναι καλογυρισμένη και κατά διαστήματα πολύ ατμοσφαιρική για τα μόλις 75.000 δολάρια (!) που στοίχισε, αλλά η έλλειψη άξιων αναφοράς φόνων και η τάση για επανάληψη δεν αφήνουν αυτά τα θετικά να την ανεβάσουν πιο ψηλά.

Το τελευταίο 20λεπτο αλλάζει ύφος και αποζημιώνει μέχρι ενός σημείου, αλλα και πάλι η εμμονή στο να μην εμφανίζεται το πλάσμα στην ολότητά του παρά μόνο σε ελάχιστα δευτερόλεπτα προβολής δεν βοηθάει. Πάντως υπάρχει αρκετή αγωνία, σασπένς και ατμόσφαιρα που είναι ομολογουμένως τρομερά σε εκείνο το σημείο με το κυνηγητό στα υπόγεια τούνελ  όπως και μια εντυπωσιακή σκηνή που βλέπουμε τη φωλιά του πλάσματος. Το τέρας εμφανισιακά είναι απλώς αποδεκτό, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο και θυμίζει λιγάκι το αντίστοιχο στο CREATURE του ίδιου σκηνοθέτη.  

Γενικά, μια από τις λιγότερο επιτυχημένες ταινίες με τέρατα εκείνης της εποχής που πάντως έχει υλικό για τους fans του είδους, αλλά σίγουρα όχι πολύ. Αν θελήσει κανείς να δοκιμάσει τον William Malone και το έργο του, μάλλον το CREATURE είναι μια κάπως καλύτερη επιλογή, αν κι αυτό πάσχει από ορισμένες από τις ίδιες... παιδικές ασθένειες με το SCARED TO DEATH.

Δεν υπάρχουν γνωστές εκδοσεις στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Retromedia)
R2 Μ. Βρετανία (Pegasus)

Η Αμερικάνικη έκδοση έχει περικοπές. Η Βρετανική είναι χωρίς περικοπές και είναι η ενδεδειγμένη επιλογή.