Δύο δίδυμοι βάρβαροι θέλουν να εκδικηθούν τον πολέμαρχο που έσφαξε την φυλή τους και τους αιχμαλώτισε όταν ήταν μικρά παιδιά.

Κλασική b-movie σπαθιού και μαγείας που έχει κάπως επανέλθει στη μόδα στη χώρα μας μετά την βαρβαρομανία που λάνσαρε ο ΑΔΑΜΑΣΤΟΣ των Ρουμπούλια- Κερμίτση, επαναφέροντας από το πουθενά ένα διεθνώς πεθαμένο είδος στην επικαιρότητα σε μια χώρα που ποτέ δεν είχε κοινό για τέτοιες ταινίες. Όλοι οι fans του Conan και αυτού του παραδοσιακά 80s είδους του σινεμά δράσης έβγαλαν σπαθιά και σκονισμένες προβιές ζώων από τις ντουλάπες, τα όργανα γυμναστηρίου πήραν φωτιά και το baby oil άρχισε να μοιάζει αναγκαία προσθήκη στις θήκες προσωπικής περιποίησης.

Μια αντίστοιχη επαναφορά πρέπει να σκέφτηκε και ο αγαπημένος Ruggero Deodato και οι θρυλικοί παραγωγοί της Cannon Group, Menahem Golan και Yoram Globus, γυρίζοντας το THE BARBARIANS σε μια εποχή που η επιρροή του CONAN THE BARBARIAN και των διαφόρων φτηνών κλώνων του φάνηκε ότι είχε αρχίσει να περνάει χωρίς επιστροφή. Η dream team του εμπορικού exploitation των 80s είχε διαφορετική άποψη και μάλιστα φρόντισε να εμπλουτίσει την παραγωγή με τον κάτοχο του άτυπου τίτλου των περισσότερων ρόλων κακού σε φτηνιάρικες ταινίες σπαθιού και μαγείας, Richard Lynch, έτσι για να αυξήσει ακόμα περισσότερο την προστιθέμενη αξία.

Πραγματικοί πρωταγωνιστές όμως του THE BARBARIANS αλλά και ο αληθινός λόγος ύπαρξης της συγκεκριμένης ταινίας είναι χωρίς αμφιβολία οι φουσκωμένοι μέχρι εκεί που δεν παίρνει μποντιμπιλντεράδες David και Peter Paul, οι «Barbarian Brothers» όπως συστήνονται από τα αρχικά credits στην πρώτη τους ταινία μεγάλου μήκους. Πριν από αυτό τα δύο αδέλφια είχαν δηλώσει το παρών με εμφανίσεις σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές της εποχής, αλλά το THE BARBARIANS τους πρόσφερε τα 15 λεπτά δόξας τους που διήρκεσαν μέχρι τα μέσα των 90s με 2 ταινίες μεταξύ των οποίων και το έπος φτηνής δράσης DOUBLE TROUBLE (1992).

Όποιος έχει κάποια ιδέα τι εστί αδελφοί Paul από άποψη ερμηνειών κλπ, αρκεί να πω ότι μόνο κάποιος ψυχοπαθής θα εμπιστευόταν πρωταγωνιστικό ρόλο σε οποιονδήποτε από τα αδέλφια. Όμως οι δυο τους μαζί είναι μια τελείως άλλη ιστορία, καθώς αλληλοσυμπληρώνονται και ελευθερώνουν όλη τη μαγεία και τρέλα του φτηνού σινεμά exploitation, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα σε ολόκληρο το THE BARBARIANS.

Δεν χρειάζεται κανείς να είναι ειδικό μυαλό για να καταλάβει ότι η υπόθεση της ταινίας είναι μια από τα ίδια, με τον κακό της υπόθεσης Richard Lynch να σφαγιάζει συγγενείς και λαό των αδελφών που μεγαλώναν σε ένα περιοδεύων θίασο θεατρανθρώπων μεταφέροντας τους ίδιους στα μπουντρούμια του όπου περνούν τα περισσότερα παιδικά τους χρόνια υπό το άγρυπνο βλέμμα του σαδιστή εκπαιδευτή Dirtmaster (Michael Berryman). Προβλέψιμα, τα αδέλφια μεγαλώνουν και φουσκώνουν τους μυς τους μέχρι το σημείο που αποφασίζουν να το σκάσουν και να ψάξουν για εκδίκηση. Στην ιστορία μπλέκει και ένα μαγικό πετράδι που είναι της βασίλισσας της ομάδας των θεατρανθρώπων Canari (Virginia Bryant) το οποίο ο κακός Kadar θέλει για πάρτη του, όπως και την ίδια την όμορφη Canari.

Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε με την υπόθεση καθαυτή, γιατί απλά είναι εντελώς ευκαιριακή, χωρίς δραματουργική λογική και χωρίς συνοχή. Αρκεί να πω ότι τα δύο αδέλφια μπλέκουν σε ουκ ολίγες γραφικότατες περιπέτειες αντιμετωπίζοντας διάφορους πολύχρωμους χαρακτήρες που μοιάζουν σαν να βγήκαν από το Rocky Horror Picture Show. Υπάρχουν καλλίγραμμες θηλυκές παρουσίες, ένας κλώνος του Πάνου Σουπιάδη στο ρόλο του πνευματικού ηγέτη του θιάσου και βέβαια ο θρυλικός Michael Berryman στον απόλυτα ταιριαστό ρόλο του δήμιου λίγα χρόνια μετά την εμφάνισή του σε παρόμοιο ρόλο στο CUT AND RUN, επίσης του Ruggero Deodato και επίση ςμε συμπρωταγωνιστή τον Richard Lynch. Φυσικά, δεν θα μπορύσε να λείπει και ο μέγας George Eastman που εμφανίζεται σε ένα μικρό αλλά απολαυστικό ρόλο.

Κακά τα ψέματα, η ταινία είναι ένα ξεκάθαρο όχημα για να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους (ή την έλλειψη αυτού) οι αδελφοί Paul, και αυτό ακριβώς κάνουν με το δικό τους προσωπικό και απαράμιλλο στιλ. Υπάρχουν μπόλικες σκηνές δράσης, άλλες καλογυρισμένες και άλλες αφελείς όσο δεν παίρνει, αρκετό κρύο επιτηδευμένο και πιο επιτυχημένο ανεπιτήδευτο χιούμορ, σκηνές gore που μοιάζουν εντελώς παράταιρες στο ελαφρύ και εύπεπτο κλίμα της ταινίας και πολλές τόσο κακές που είναι υπέροχες σκηνές που απευθύνονται αυστηρά σε σκληραγωγημένους σκουπιδόφιλους.

Σ’ αυτές περιλαμβάνεται το πέρα από κάθε λογική εξήγηση ντύσιμο του αρχηγού της ομάδας θεατρανθρώπων (ο κλώνος του Σουπιάδη που αναφέρω πιο πάνω), διάφορα τέρατα σε τιμή ευκαιρίας, η σέξι μάγισσα του Kadar, η πλειοψηφία των διαλόγων και βέβαια σχεδόν κάθε σκηνή στην οποία οι αδελφοί Paul ανοίγουν το στόμα τους.

Ο ρυθμός είναι αρκετά γρήγορος και δεν δίνει χρόνο στο θεατή να σκεφτεί τα φοβερά και τρομερά που βλέπουν τα μάτια του, κάνοντας το THE BARBARIANS ιδιαίτερα διασκεδαστικό ακόμα και για όλους τους λάθος λόγους. Το βασικό όπλο των δύο αδελφών είναι τα χέρια τους, το baby oil γυαλίζει έντονα πάνω στα σώματά τους σε κάθε σκηνή της ταινίας, ενώ η παρουσία του Richard Lynch είναι εντελώς συμπληρωματική, με τον αγαπημένο πάντως Αμερικανό ηθοποιό να έχει προς το φινάλε τον χρόνο που του αξίζει στην προβολή. Από πλευράς σεξ, η παραγωγή είναι περιέργως αρκετά συγκρατημένη, αλλά αυτή η έλλειψη καλύπτεται μέχρι ενός σημείου με συνεχείς εμφανίσεις  καλλίγραμμων θηλυκών παρουσιών που δεν έχουν ρόλο στην εξέλιξη της ταινίας παρά μόνο σαν eye- candy.

Γενικά ξεχάστε τον Deodato των CANNIBAL HOLOCAUST και HOUSE ON THE EDGE OF THE PARK. Εδώ ο Ιταλός δημιουργός απλώς διεκπεραιώνει το σενάριο χωρίς πολλά πολλά και το αποτέλεσμα είναι μια κακογυρισμένη, φτηνή αλλά γοητευτική μέσα στην γενική αφέλειά της ταινία που δύσκολα θα δυσαρεστήσει fans των CONQUEST, DEATHSTALKER και αντίστοιχων φτηνών rip- offs σπαθιού και μαγείας. Ο δείκτης άμυαλου χαβαλέ χτυπάει κόκκινο και κάνει την εμπειρία του THE BARBARIANS απίστευτα διασκεδαστική, καθιστώντας την ταινία μια ακόμα άξια προσθήκη στην φιλμογραφία της μεγάλης Cannon.  

Δεν υπάρχουν γνωστές εκδόσεις στη χώρα μας.

R1 Αμερική (Shout! Factory) – μαζί με το THE NORSEMAN
R0 Γερμανία (Cannon)
R0 Ιταλία (Stormovie)
R2 Ιταλία (Multivision)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Η Αμερικάνικη και οι Ιταλικές εκδόσεις έχουν αναμορφική μεταφορά και η R0 έχει ένα τόνο extras που όμως τα περισσότερα είναι στα Ιταλικά και χωρίς υπότιτλους.