Μια νέα γυναίκα φτάνοντας στην έπαυλη του αποθανόντα θείου της κυριεύεται από το πνεύμα της αδικοχαμένης ξαδέλφης της.

Μια άνιση και παράξενη προσπάθεια κατευθείαν από το ανεξάντλητο υλικό που βρίσκεται στις μέρες μας στο public domain. Ο τίτλος παραπέμπει στο ομώνυμο διήγημα του Edgar Allan Poe, το όνομα του οποίου χρησιμοποιείται από τους τίλους έναρξης προφανώς για εμπορικούς λόγους, αλλά η ομολογουμένως υπαρκτή σχέση της ταινίας με αυτό είναι καθαρά ευκαιριακή, μιας και πρόκειται για ένα από τα μικρότερα διηγήματα του Αμερικανού συγγραφέα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον αμφιλεγόμενο, αλλά προσωπικά έχω αρκετή εκτίμηση  στην συγκεκριμένη ταινία που μάλλον δεν θα είχα δει ποτέ αν δεν υπήρχαν οι μαγικές εκείνες συλλογές 50 και 100 ταινιών από το public domain.

Η Lisa και η μητέρα της καταφθάνουν εν μέσω καταιγίδας στην έπαυλη του πρόσφατα αποθανόντα θείου και συζύγου τους για να την ανάγνωση της διαθήκης του. Αμέσως το βλέμα της Lisa πέφτει στο οβάλ πορτρέτο της όμορφης Rebecca που κοσμεί το σαλόνι και που την αέρινη φιγούρα της οποίας νόμισε ότι είδε με το που έφτασαν στο σπίτι. Το πρώτο βράδυ βλέπει τον ένα από τους συγκάτοικους τους στο σπίτι, το Joseph ο οποίος ήταν ερωτευμένος και έτοιμος να παντρευτεί με τη Rebecca πριν τον ξαφνικό και τραγικό θάνατο της τελευταίας. Αποδεικνύεται πως ό Joseph δεν έχει ξεπεράσει το θάνατο της Rebecca μιας και η Lisa τον πιάνει στο σαλόνι να της γλυκομιλάει σαν να βρισκόταν εκεί, ενώ προκαλεί την οργισμένη αντίδραση του όταν την βλέπει  να φοράει τα ρούχα της αποθανούσας ερωμένης του.

Όλοι οι παρατρεχάμενοι του σπιτιού που περιλαμβάνουν τόσο την χρόνια πιστή οικονόμο κυρία Warren προσπεθούν να πείσουν την Lisa και τη κμητέρα της να εγκαταλέιψουν το γεμάτο αμαρτωλές ιστορίες και τραγικές μνήμες σπίτι, όμως η τελευταία νιώθει να μην μπορεί, κάτι που η κυρία Warren αποδίδει στο πνεύμα της Rebecca το οποίο σύμφωνα με τα λεγόμενα της ποτέ δεν εγκατέλειψε το σπίτι στο οποίο γνώρισε τον μεγάλο της έρωτα. Φυσιολογικά η Lisa θέλει να μάθει την ιστορία της Rebecca με τον Joseph και η κυρία Warren σπεύδει να της εξιστορήσει με λεπτομέρεια την τραγική ιστορία ανεκπλήρωτης αγάπης των δύο.  

Όπως καταλάβατε, πρόκειται για την κλασική ιστορία άδικης και τραγικής κατάληξης της σχέσης ενός τέλειου ζευγαριού, η οποία όμως καταλαμβάνει πάνω από το 1 τρίτο του χρόνου της προβολής μιας ταινίας που ουσιαστικά θέλει να είναι τρόμου, αλλά περισσότερη αίσθηση κάνει σαν μελόδραμα και αυτό είναι και το βασικό της μειονέκτημα. Σίγουρα η ιστορία του Joseph και της Rebecca εξηγεί και με το παραπάνω τα μπερδεμένα υπερφυσικά συμβάντα που αρχίζουν να λαμβάνουν χώρο στο τελευταίο μισάωρο, όσο και τη στάση του Joseph απέναντι στην Lisa και την επίμονη άρνηση του να ξεχάσει την αγαπημένη του, αλλά όλα αυτά όσο καλογυρισμένα και να είναι τα έχουμε ξαναδεί πάμπολλες φορές.

Γενικά το στοιχείο τρόμου και η ιστορία δαιμονισμού και φαντασμάτων είναι εντελώς ευκαιριακή, και κατά συνέπεια η ταινία χάνεται από ένα σημείο και μετά και αρχίζει να κινείται σε πολύ παράξενα και ολίγον τι σουρεαλιστικά μονοπάτια. Αγωνία δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, πόσο μάλλον τρόμος παρά μόνο κάποιες τετριμμένες και χιλιοειδωμένες εμφανίσεις του φαντάσματος της Rebecca και τη γνωστή σκηνή α λα POLTERGEIST κινουμένων αντικειμένων κλπ. Πάντως η γοτθική ατμόσφαιρα είναι παρούσα καθ’ όλη τη διάρκεια και έχει και βοήθεια από την πολύ καλή μουσική του γνωστού μεταξύ άλλων από τις ιστορικές μεταφορές ιστοριών του Poe του Roger Corman, Les Baxter, που πάντως μοιάζει πολυτέλεια για την συγκεκριμένη ταινία.

Ότι έχει να προσφέρει η ταινία από το μέτωπο του τρόμου βρίσκεται στο απρόβλεπτο, παράξενο  και σχετικά σοκαριστικό φινάλε το οποίο μέχρι ενός σημείου αποζημιώνει τους υπομονετικούς horror fans που κατάφεραν να υπομείνουν το μελόδραμα που προηγήθηκε, ενώ έχει και μια ελαφριά νότα αισιοδοξίας σε αντίθεση με το γενικά κατάμαυρο υπόλοιπο. Ένα μελόδραμα που πάντως έχει μια αφελή γοητεία και βλέπεται ευχάριστα σε μια αρκετά καλογυρισμένη και άκρως ατμοσφαιρική Μεξικανική ταινία που  επιφυλάσσει αρκετές θετικές όσο και αρνητικές εκπλήξεις στο τελευταίο μισάωρο.

Είναι ξεκάθαρο ότι το THE OVAL PORTRAIT είχε το απαραίτητο υλικό για να γίνει πολύ καλύτερο. Ξεκινάει με υποσχέσεις και στοιχεία που συναντάμε σε παραγωγές της Hammer και της γοτθικής Ιταλίας, κλείνει και λίγο το μάτι στο PSYCHO, αλλά αυτό που μένει στο τέλος της προβολής είναι ανάμικτα συναισθήματα και μια προσπάθεια που απλώς βλέπεται ευχάριστα κατά διαστήματα. Έχοντας πει αυτό, θα ήθελα επίσης να προτρέψω τους τυχόν ενδιαφερόμενους αν τύχει και πέσει στα χέρια τους η δυσεύρετη αυτή ταινία να παρακάμψουν τα όποια κολλήματα και να την βάλουν στο DVD player τους, και που ξέρεις, μπορεί να εντοπίσουν άλλη μια ένοχη απόλαυση. Σε ‘μένα προσωπικά αυτό ακριβώς έγινε.    

Δεν υπάρχουν γνωστές κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Mill Creek) – Pure Terror 50 movie pack
R0 Αμερική (Independent Entertainment) – μαζί με το THE TELL- TALE HEART
R0 Αμερική (East West Entertainment) – μαζί με το DEVIL’S DAUGHTER

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και με εικόνα ποιότητας VHS. Πιθανότατα να κυκλοφορεί και σε άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας