Ένας άνδρας προσπαθεί να σταματήσει τον βρικόλακα κόμη Sinistre και την αίρεσή του από το να θυσιάσουν μια όμορφη γυναίκα στον σατανά.

Μια ξεχασμένη στις μέρες μας ταινία τρόμου από την κατά τεκμήριο χρυσή εποχή της Βρετανικής γοτθικής σκηνής, το DEVILS OF DARKNESS είναι μια b-movie που δύσκολα κανείς μπορεί να δει με κακό μάτι πριν την έναρξη της προβολής. Η πράξη τελικά δεν δικαιώνει πλήρως αυτή την θετική προδιάθεση, μιας και το γενικότερο ενδιαφέρον είναι περιορισμένο, αλλά τουλάχιστον η ταινία του Lance Comfort έχει κάποια στοιχεία που τουλάχιστον οι πιστοί fans του κλασικού τρόμου λογικά θα εκτιμήσουν.

Πρόκειται για την ιστορία του σατανικού κόμη Sinistre (Hubert Noel), ο οποίος τυχαίνει να είναι βρικόλακας και που μαζί με την αγαπημένη του Tania (Carole Gray) ελέγχουν μέσω μιας σατανικής αίρεσης το μικρό ορεινό χωριό της Βρετάνης στο οποίο βασίζονται. Όμως μια παρέα από Άγγλους ταράζουν τους τάφους και τον χώρο λατρείας τους και πρέπει να τιμωρηθούν άμεσα. Όμως ο Paul (William Sylvester) φεύγει λίγο μετά την εξαφάνιση των συνταξιδιωτών του και παίρνει μαζί του ένα πολύτιμο φυλαχτό σε σχήμα νυχτερίδας του σατανικού κόμη.

Ο τελευταίος πρέπει επειγόντως να ανακτήσει το σκοτεινό φυλαχτό και μαζί με την Tania μεταβαίνουν στο Λονδίνο όπου και σχηματίζουν εκ νέου την αίρεση τους με νέους ακόλουθους από τους κύκλους της υψηλής κοινωνίας. Μια όμορφη νεαρή από αυτές ονόματι Karen (Tracy Reed) γυαλίζει το μάτι του κόμη που πλέον έχει άλλη ταυτότητα και θα την χρησιμοποιήσει για να φτάσει στον Paul που επίσης έχει ρομαντικό ενδιαφέρον για αυτήν. Όμως αυτό προκαλεί μεταξύ άλλων τις ζήλιες της Tania, που αρχίζει να νιώθει ότι ο αιωνόβιος κόμης δεν την αγαπάει πια και θέλει να την ξεφορτωθεί.   

Η ταινία έχει αρκετά ατμοσφαιρικά σημεία, αλλά δυστυχώς δεν καλύπτουν ολόκληρο το χρόνο της προβολής. Το ενδιαφέρον από πλευράς υπόθεσης είναι οριακό και χωρίς εκπλήξεις ενώ ο τρόπος κινηματογράφησης του Lance Comfort είναι γενικά πεζός και με φανερά τεχνικά προβλήματα σε διάφορες στιγμές. Το βασικό πλεονέκτημα είναι οι πρωταγωνιστές και ιδιαίτερα οι πανέμορφες Carole Gray και  Tracy Reed που είναι χάρμα οφθαλμών όποτε βρίσκονται στο πλάνο, ακόμα και αν η φύση των χαρακτήρων τους είναι ολίγον τι τετριμμένη.

Από εκεί και και πέρα σίγουρα έχουν ενδιαφέρον κάποιες πολύχρωμες σατανικές τελετές και τουλάχιστον δύο κιτς απεικονίσεις των οργιωδών πάρτυ της υψηλής κοινωνίας της εποχής, όπως και ο τσιγγάνικος χορός στην έναρξη της ταινίας, για τον οποίο μάλιστα κινητοποιήθηκε ο Βρετανικός λογοκριτικός μηχανισμός αφού δείχνει μια τσιγγάνα να χορεύει με ένα φίδι. Αποτέλεσμα αυτών είναι η συγκεκριμένη σκηνή να μην είναι διαθέσιμη στις περισσότερες κόπιες της ταινίας στις μέρες μας, αλλά ακόμα κι αν ήταν πολύ αμφιβάλω ότι το σημερινό κοινό θα συγκινείτο  ιδιαίτερα.

Άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι είναι από τις πρώτες ταινίες που μπλέκουν στα ίσια τον σατανισμό με τον βαμπιρισμό, αφού τόσο ο Sinistre όσο και οι πιστοί αναφέρονται αρκετές φορές στον Σατανά ως ηγέτη τους, ενώ είναι η πρώτη Βρετανική ταινία με βρικόλακες που μεταφέρει την δράση στη σύγχρονη εποχή ξεφεύγοντας από τις ταινίες εποχής της Hammer. Και τις δύο πρακτικές υιοθέτησε τελικά η Hammer στις αρχές της δεκαετίας του 70 με τις περιπέτειες του Δράκουλα στα DRACULA A.D. 1972 και ακόμα περισσότερο στο THE SATANIC RITES OF DRACULA. 

Εκτός όμως από αυτά τα στοιχεία και ενδεχομένως τις δοσμένες ερμηνείες των πρωταγωνιστών, το DEVILS OF DARKNESS δεν φτάνει ποτέ σε ικανοποιητικό σημείο ενώ η κορύφωση είναι τουλάχιστον απογοητευτική και χωρίς δράση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία στην ταινία που μπορούν να πιαστούν οι horror fans. Σίγουρα υπάρχουν, αλλά τόσο η ατολμία του σεναρίου όσο και η γενικά πεζή εκτέλεση του σκηνοθέτη κρατούν το ενδιαφέρον σε οριακό επίπεδο. Δεν υπάρχει κάτι κραυγαλέα κακό στην ταινία εκτός ίσως από το απότομο και χωρίς λογική φινάλε, αλλά ούτε και κάτι που να ξεχωρίζει και να την ανεβάζει πάνω από την γενική μετριότητα.

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.

R0 Μ. Βρετανία (Odeon)
R1 Αμερική (MGM) – Midnite Movies, μαζί με το WITCHCRAFT
R2 Γερμανία (EMS)

Οι R1 και R2 έχουν μικροπερικοπές στη σκηνή του τσιγγάνικου χορού. Η R2 περιέχει τη σκηνή στα extras. Η R0 έχει την σκηνή κανονικά αλλά έχει περικοπές σε άλλες ενώ είναι και fullscreen. Οι αλλες 2 έχουν αναμορφική μεταφορά.