Σχόλια:  Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί σύγχρονοι cult horror fans ίσως έχουν θέμα με τις λεγόμενες «grindhouse» παραγωγές των 60s και 70s κυρίως του πολύ χαμηλού προϋπολογισμού τους και του γενικόρτερου ερασιτεχνισμού στα περισσότερα μέτωπα. Σίγουρα πρόκειται για σινεμά για σκηλραγωγημένους b-μουβάδες και μεγαλύτερους σε ηλικία λάτρεις της χρυσής εποχής του VHS, στο οποίο οι περισσότερες ταινίες έχαναν αρκετή από τη γοητεία τους λόγω της κακοτυπωμένης κόπιας. Υπάρχει όμως και η συνομοταξία εκείνων των fans που αυτά τα στοιχεία τα έβλεπαν σαν κάτι θετικό, όπως είναι και ο γράφων. Γι αυτούς, το ξεχασμένο σήμερα SCUM OF THE EARTH λογικά θα αποτελεί έναν ακόμη μικρό θησαυρό από τα 70s.
 Ένα ζευγάρι πηγαίνει για μήνα του μέλιτος σε ορεινή Αμερικάνικη εξοχή, αλλά με το που φτάνουν ο σύζυγος δολοφονείται από έναν άγνωστο. Η καταρακωμένη γυναίκα του Helen (Norma Moore), μην μπορώντας να κάνει τίποτα άλλο καταλήγει παρά τη θέληση της στο παρακείμενο σπίτι μιας οικογένειας hillbillies που προσφέρονται να τη φιλοξενήσουν μέχρι να ξημερώσει και να πάει στην αστυνομία. Αρχηγός της οικογένειας ο υπερβίαιος μέθυσος Odis (Gene Ross), που μένει με την σε προχωρημένη εγκυμοσύνη δεύτερη γυναίκα του Emmy (Ann Stafford), την κόρη του από τον προηγούμενο γάμο Sarah (Camilla Carr) και τον καθυστερημενο της αδελφο Bo (Charlie Dell).
 Πρόκειται για την τυπική οικογένεια «poor white trash», με τον Odis να πίνει ασταμάτητα καταπιέζοντας όλους τους υπόλοιπους, με πρώτη την καλόκαρδη αλλά αφελή γυναίκα του και την σκληραγωγημένη από μια ζωή σεξουαλικής κακοποίησης από τον ίδιο κόρη του, ενώ ο προβληματικός- προϊόν αιμομιξίας- γιος του είναι απλώς το παιδί για τα θελήματα που δέχεται ασταμάτητες προσβολές για την έλλειψη ευφυίας του τόσο από τον Odis όσο και από την αδελφή του. Ο Odis μετά από κάνα- δυο ποτάκια αρχίζει να βλέπει με γλυκά μάτια την τρομοκρατημένη Helen, στην οποία και βγάζει τα σεξουαλικά του απωθημένα στην πρώτη ευκαιρία κάνοντας ακόμα περισσότερο κόλαση την μέχρι τώρα βραδυά της. Σαν να μην έφτανα όλα αυτά, έρχεται και ο μυστηριώδης φόνος του Bo στο δάσος που κάνει τα μέλη της οικογένειας με σημαιοφόρο την σκατόψυχη Sarah να ρίξουν το φταίξιμο στην άτυχη Helen.
 Το όνομα του S.F. Brownrigg είναι λογικά αναγνωρίσιμο στους cult horror κύκλους κυρίως λόγω του DON’T LOOK IN THE BASEMENT! που ηταν η πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια από τις μόλις 4 που είχε στο ενεργητικό του μέχρι τον πρόωρο θάνατο του. Το SCUM OF THE EARTH, αν και έχει ξεχαστεί στις μέρες μας, είναι από τις πιο ολοκληρωμένες δουλειές του και περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που ξεχώρισαν στις προηγούμενες συν κάποιες ενδείξεις φανερής εξέλιξής του ως δημιουργού.
 Έχοντας πει αυτό, οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι ο προϋπολογισμός είναι για άλλη μια φορά πενιχρός, ενώ τα προαναφερθέντα στοιχεία της b-movie καταβολής του είναι κάτι παραπάνω από εμφανή, οπότε μιλάω πάντα σχετικά και πάντα στα στάνταρντς της «grindhouse» αισθητικής που έχουμε συνηθίσει από τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη. Όμως, ο Brownrigg καταφέρνει για άλλη μια φορά να μεταδώσει στην εντέλεια το διεστραμένο κλίμα παρακμής και δυσλειτουργίας του DON’T LOOK IN THE BASEMENT! αυτή τη φορά σε λίγο διαφοροποιημένο περιβάλλον, αλλά εξίσου ρεαλιστικό όσο και το κλειστοφοβικό ψυχιατρείο της πρώτης του ταινίας. Εδώ η δράση περιορίζεται στην καταθλιπτκή καλύβα της οικογένειας μέσα στο δάσος, μιας οικογένειας που λέγεται έτσι μόνο κατ’ ευφημισμό και απλά επιζεί αποκομμένη από την υπόλοιπη κοινωνία, μια οικογένεια που εχει τα δικά της αρρωστημένα κριτήρια για το πώς πρέπει να είναι η ζωή.
 Ο τακτικός στις ταινίες του S.F. Brownrigg, Gene Ross, με συμμετοχή στο σενάριο είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής με μια σούπερ ερμηνεία που σε ορισμένες στιγμές γίνεται λίγο παραπάνω ρεαλιστική απ’ ότι θα έπρεπε, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο την έτσι κι αλλιώς σκοτεινή και καταθλιπτική ατμόσφαιρα. Όλοι οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές παραδίδουν υψηλού επιπέδου ερμηνείες, αλλά την παράσταση κλέβει η υπέροχη Camilla Carr στο ρόλο της προβληματικής κόρης και βγάζει προς τα έξω όλα εκείνα που θέλει να δείξει ο σκηνοθετης από την συγκεκριμένη οικογένεια πολλαπλασιασμένα επί 2. Ένας χωρίς αμφιβολία αχώνευτος χαρακτήρας, γεμάτος σκοτεινά μυστικά και ένοχο παρελθόν, όπως είναι όλοι οι πρωταγωνιστές του Brownrigg σε όλες ανεξαιρέτως τις ταινίες του.
 Σίγουρα αφέλειες υπάρχουν, μερικές από αυτές αρκετά χοντρές και πηγάζουν από το κάπως ευκαιριακό σενάριο που στο φινάλε αρχίζει κινείται σε προβλέψιμες slasher λογικές, όπως και αργά σημεία και απουσία σασπένς, ενώ για πρώτη φορά σε ταινία του Brownrigg η μουσική μου φάνηκε εντελώς άστοχη και αταίριαστη με το όλο κλίμα. Όμως ποτέ κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι το SCUM OF THE EARTH αποτελεί κάποιο καλλιτεχνικό επίτευγμα που θα έπρεπε να κινείται στην τελειότητα. Αντίθετα, αυτά τα μειονεκτήματα που πηγάζουν είτε από το σενάριο είτε από την φανερή έλλειψη προϋπολογισμού τονίζουν ακόμα περισσότερο την δουλειά του Αμερικανού σκηνοθέτη, που στη σύντομη φιλμογραφία του απέδειξε ότι είχε το δικό του στυλ και το καθαρά προσωπικό του όραμα, κάτι που δύσκολα μπορεί να πει κανείς για πολλούς άλλους γνωστότερους και αναγνωρισμένους «δημιουργούς» στην ιστορία του Αμερικάνικου σινεμά.
|
