Μια νεαρή γυναίκα λίγο πριν το γάμο της βασανίζεται από βίαιους εφιάλτες που μοιάζουν να γίνονται πραγματικότητα.

Τέλη δεκαετίας του 80 και ταινία τρόμου από τη Μ. Βρετανία είναι στοιχεία που φυσιολογικά δεν προδιαθέτουν για κάτι το ιδιαίτερο, αφού το είδος παγκοσμίως είχε αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα εκείνη την εποχή. Πόσο μάλλον στη μητέρα της λογοκρισίας, Μ. Βρετανία, που οι τοπικές λογοκριτικές αρχές είχαν ήδη αρχισει να ρίχνουν τη μια ταινία μετά την άλλη στη διαβόητη λίστα των Video Nasties, ενώ η ανεξέλεγκτη λογοκρισία στο είδος του τρόμου είχε ήδη αρχίσει να γίνεται ο κανόνας.

Παρόλα αυτά, η ταινία του άγνωστου Αμερικανού Harley Cokeliss προσπαθεί φιλότιμα να αντισταθεί στις πρακτικές της εποχής και με βήμα σταθερό να περάσει αυτά που είχε στο μυαλό του ο σκηνοθέτης αλλά και οι σεναριογράφοι όσο καλύτερα γίνεται. Το αποτέλεσμα απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί απόλυτα επιτυχημένο, αλλά σίγουρα έχει κάποια στοιχεία που ξεχωρίζουν.

Μια νεα και πλούσια γυναικα (Jemma Redgrave στον πρώτο της ρόλο) λίγο καιρό πριν το γάμο της αρχίζει αν υποφέρει από εφιάλτες βλέποντας διάφορους ακαθόριστους δαίμονες και οράματα από την παιδική της ηλικία. Οι εφιάλτες γίνονται όλο και περισσότεροι από τη στιγμή της άφιξης μιας νέας γειτόνισσας με την οποία αρχίζουν να αναπτύσουν φιλία και που φαίνεται ότι μοιράζονται κάτι από το περιεχόμενο των ονείρων το οποίο μοιάζει να φορά και τις δύο εξίσου.

Την ίδια στιγμή, αρχίζει να δέχεται παρενοχλητικές επισκέψεις από δύο δημοσιογραφίσκους της τοπικής φυλλάδας, λόγω του ότι ο σύζυγος της υπήρξε βετεράνος των Φόκλαντς και ως εκ τούτου ο γάμος τους είναι η κύρια είδηση για την τοπική κοινωνία. Τα πράγματα θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο όταν τα όνειρα της φαίνεται να γίνονται πραγματικότητα και όταν οι «Δαίμονες του Ονείρου» αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά σπέρνοντας το θάνατο γύρω της.

Το DREAM DEMON γενικά χαρακτηρίζεται από ένα φιλόδοξο αλλά όχι ιδαίτερα καλογραμμένο σενάριο, το οποίο κυρίως λόγω των περιορισμών σε budget δεν καταφέρνει να αποτυπωθεί πλήρως στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Harley Cokeliss βγάζει σε κάθε ευκαιρία προς τα έξω διάφορες καλλιτεχνικές του ανησυχίες, πρτοσπαθώντας να δώσει μια πιο ρεαλιστική και «art» ματιά στα δρώμενα, αλλά κάπου χάνει την ουσία. Αυτή είναι ότι η ταινία του ξεκάθαρα απευθύνεται στο horror κοινό το οποίο θα βολευόταν με μια κάπως πιο προβλέψιμη εξέλιξη και λιγότερες art house αναζητήσεις.

Στοιχεία τρόμου δόξα το θεό υπάρχουν, με πρώτο τις αρκετές και εντυπωσιακές σκηνές gore που κάνουν αίσθηση, ενώ δεν λέιπει και η πλούσια ονειρική ατμόσφαιρα που αποζημιώνει τους θεατές όταν υπάρχουν κακοτοπιές. Επίσης κάποια στοιχεία μαύρου χιούμορ μοιάζουν αρκετά επιτυχημένα, και προέρχονται κυρίως από το δίδυμο Timothy Spall και Jimmy Nail στο ρόλο των 2 δημοσιογράφων που όταν χρειάζεται δίνουν το κωμικό στοιχείο και άλλες φορές γίνονται το στοιχείο τρόμου.

Όμως υπάρχουν αρκετά αμήχανα σημεία και βλέποντας κανείς την εξέλιξη μπορεί ξεκάθαρα να διακρίνει έλλειψη κατεύθυνσης. Προσπαθώντας να κάνει σινεμά, ο σκηνοθέτης βάζει στο μίξερ στοιχεία τυπικού οικοενειακού δράματος και μυστηρίου ρουτίνας και άλλα στοιχεία εμπνευσμένης ταινίας τρόμου.Το δραματικό στοιχείο μάλλον κερδίζει στα σημεία, αφού το σενάριο είναι χωρίς ιδιαίτερη λογική και αναγκαστικά το ενδιαφέρον μετατοπίζεται προς το παρελθόν των πρωταγωνιστριών.

Από εκεί και πέρα έχουμε γενικά μέτριες ερμηνίες, με εξαίρεση ενδεχομένως τους δύο προαναφερόμενους που έχουν την πλακίτσα τους, χωρίς να διεκδικούν κάποιο βραβείο. Το σασπένς είναι επίσης περιορισμένο, αλλά γενικά η άριστη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα αποζημιώνει. Αποτέλεσμα είναι μια ταινία που για κανένα λόγο δεν μπορεί κανείς να πει κακή, αλλά ούτε και μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα ότι πρόκειται για αναγκαία προσθήκη για τη συλλογή του. Έχοντας όμως πει αυτό, νιώθω την υποχρέωση να τονίσω ότι μια καλή έκδοση σε DVD έχει αργήσει αδικαιολόγητα πολλά χρόνια.

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας.

Δεν υπάρχουν γνωστές εκδόσεις προς το παρόν.