Σχόλια:  Αααααχ, 70’s! Χωρίς αμφιβολία η δεκαετία που γεμίζει με χαμόγελο τους περισσότερους cult- horror- exploitation fans όσο καμία άλλη. Τότε άρχισαν να κυκλοφορούν τα κλασικά αριστουργήματα sexploitation και οι grindhouse-ιές που αγαπήσαμε τόσο εμείς ως απλοί fans, όσο και πασίγνωστοι σήμερα δημιουργοί που μεγάλωσαν μέσα στα κακόφημα σινεμά των double bills.
 Αν μου ζητούσε κανείς να βρω μία και μόνο ταινία που να χαρακτηρίζει εκείνη την υπέροχη περίοδο, τότε το INVASION OF THE BEE GIRLS σίγουρα μπαίνει πού ψηλά στη σχετική λίστα, μιας και είναι μ9ια ταινία που έχει συμπυκνωμένα όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά. Μυστήριο, επιστημονική φαντασία, χιούμορ, τσοντούλα και λίγο από τρόμο, όλα σε ιδανικά ελεγχόμενες δόσεις από τον γενικά άγνωστο σκηνοθέτη Denis Sanders.
 Η ήρεμη ζωή μιας μικρής επαρχιακής πόλης ταράζεται όταν αρχίζουν να εμφανίζονται πτώματα ανδρών που φαινομενικά πέθαναν από φυσικά αίτια μετά από... υπερβολικό σεξ! Όταν ένας επιφανής επιστήμονας ανακαλύπτεται νεκρός στην περιοχή, η κυβέρνηση στέλνει έναν μυστικό πράκτορα (William Smith) για να ερευνήσει τους θανάτους. Αυτός αρχίζει να υποψιάζεται ότι αιτία του κακού μπορεί να είναι τα πειράματα μιας τοπικής επιστήμονα (Anitra Ford) που πειραματίζεται με μέλισσες και τον κύκλο ζευγαρώματος τους.
 Η ταινία αρχίζει σαν τυπικό αστυνομικό μυστήριο, με όλα τα γνωστά και αγαπημένα κλισέ παρόντα. Την κάποτε φιλήσυχη επαρχιακή πόλη, τον ειδικό πράκτορα που έρχεται από την μεγάλη πόλη για να ρίξει τα φώτα του στην υπόθεση, την γενικά ανίκανη τοπική αστυνομία, πλήθος υπόπτων και γραφικών ντόπιων χαρακτήρων και φυσικά, πληθώρα χυμωδών θηλυκών υπάρξεων που αφαιρούν τα ρούχα τους σε κάθε ευκαιρία.
 Στην αρχή της ταινίας έχουμε το μυστήριο να έχει το κύριο ενδιαφέρον, με αρκετούς διαλόγους πότε πνευματώδεις και πότε όχι τόσο, με ένα στυλ αφήγησης που προσωπικά μου θύμισε πολύ εκείνο του Larry Cohen στο GOD TOLD ME TO, που έχει πολλά κοινά σημεία με το INVASION OF THE BEE GIRLS, τουλάχιστον μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο. Από τη μέση της προβολής και μετά , οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μία την άλλη και το ενδιαφέρον μεταπηδάει από το μυστήριο και την εξέλιξη της πλοκής στη σεξουαλικότητα, τα ειδικά εφέ και γενικά τα στοιχεία αυτά που ενδιαφέρουν τους απανταχού exploitation fans.
 Από ερμηνείες πάμε μια χαρά, με τον παλαίμαχο και διαχρονικά αδικημένο William Smith να κάνει τη δουλειά του σωστά και χωρίς πολλές εκρήξεις, ενώ από τις γυναικείες παρουσίες ξεχωρίζει η Θεά του 70’s σινεμά exploitation, Anitra Ford, που είναι σούπερ- σέξι, όπως και οι περισσότερες συνάδελφοι της.
 Εντύπωση πάντως μου προκάλεσε η φανταστική ατμόσφαιρα που καταφέρνει σε αρκετά σημεία να δημιουργήσει ο σκηνοθέτης με τη βοήθεια της εκπληκτικής κατά διαστήματα μουσικής. Προσωπικά θεωρώ την σκηνή της πρώτης μεταμόρφωσης ως ανθολογίας και την τοποθετώ ανάμεσα σε αντίστοιχα ατμοσφαιρικά «αριστουργήματα» της περιόδου, όπως το MESSIAH OF EVIL.
 Το χιούμορ, επιτηδευμένο και μη, που είναι παντού απλά συμπληρώνει το θέαμα και δεν αφαιρεί κάτι από την πλούσια ατμόσφαιρα, αλλά ούτε και οι διάφορες κακοτοπιές που υπάρχουν εδώ και εκεί καταφέρνουν να μειώσουν το ενδιαφέρον μιας ακόμα κλασικής b-movie που ξεχωρίζει με άνεση από τον σωρό και δεν πρέπει να λείπει από καμία συλλογή cult- horror.
 Απλώς μια συμβουλή: προσπαθήστε να δείτε την remastered widescreen εκδοχή της ταινίας που κυκλοφόρησε στο DVD της MGM και αποφύγετε τις πολλές fullscreen εκδοχές ποιότητας VHS που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Μιλάμε για εντελώς άλλη αίσθηση που μπορεί να κοστίσει την απόλαυση μιας αληθινά απολαυστικής ταινίας.
| 
