Ένας μαθητής υποπτεύεται ότι ο γείτονας του είναι βρικόλακας, αλλά κανείς δεν τον πιστεύει ούτε ακόμα κι όταν αρχίζει να καταδιώκεται μαζί με τη φίλη του.

"Welcome to Fright Night!"

Τελικά θεωρώ τον εαυτό πολύ τυχερό από την άποψη ότι κατάφερα να δω στο σινεμά όταν πρωτοβγήκαν ταινίες σαν τα A NIGHTMARE ON ELM STREET, TOTAL RECALL, HELLRAISER, RE-ANIMATOR, THE EMPIRE STRIKES BACK και πολλές άλλες αντίστοιχου βεληνεκούς. Οι εμπειρίες αυτές οριοθέτησαν την περαιτέρω δράση μου ως φίλος του σινεμά και σημάδεψαν με θετική έννοια την ζωή μου γενικότερα.

Με πιάνει μια μελαγχολία σκεπτόμενος ότι εδώ και πολύ καιρό έχουν σταματήσει να βγαίνουν τέτοιου είδους ταινίες που ταράζουν τα νερά και αλλάζουν τις ζωές των πιτσιρικάδων και αυτό οφείλεται κυρίως στην ολοένα και αυξανόμενη χρήση τεχνολογιών και στη μανία τελειότητας στον τομέα των ειδικών εφέ που έχουν γίνει το κύριο  ενδιαφέρον των σημερινών παραγωγών, σε πολλές περιπτώσεις σε βάρος των υπόλοιπων στοιχείων όπως το σενάριο, το ενδιαφέρον και η γενικότερη ποιότητα.

Μια από τις ταινίες αυτής της συνομοταξίας είναι σίγουρα και το FRIGHT NIGHT από τα μέσα της δεκαετίας του 80, που προσωπικά μαζί με το THE LOST BOYS θεωρώ από τις καλύτερες ταινίες με βρικόλακες όλων των εποχών.

Η πασίγνωστη ιστορία έχει να κάνει με τον Charlie Brewster (William Ragsdale), έναν καθ’ όλα φυσιολογικό νεαρό μαθητή που ζει με τη μαμά του στα προάστια, η ζωή του οποίου παίρνει εφιαλτική τροπή όταν αρχίζει να υποψιάζεται βάσιμα ότι ο νέος του γείτονας Jerry Dandrige (Chris Sarandon) είναι βρικόλακας.

Ο τελευταίος που μένει μαζί με τον συνεργάτη του δεν προσέχει ιδιαίτερα τη νυχτόβια δράση του και φέρνει σπίτι διάφορες καυτές θηλυκές παρουσίες, οι οποίες δεν βγαίνουν ποτέ, κάτι που παρατηρεί ο φυσιολογικά περίεργος για την ηλικία του Charlie. Όταν μάλιστα βλέπει στο αστυνομικό δελτίο ειδήσεων τη φωτογραφία μιας από αυτές που είχε δει στο σπίτι του Jerry αποφασίζει να το πει στους φίλους του και στην αστυνομία, με προβλέψιμα αποτυχημένα αποτελέσματα.

Όμως ο Jerry τον είχε πάρει πλέον χαμπάρι και σπεύδει να τον τακτοποιήσει όπως μόνο ένας βρικόλακας ξέρει. Έτσι ο Charlie μην έχοντας κάποια άλλη λύση αποφασίζει να επικοινωνήσει με τον πασίγνωστο τηλεοπτικό κυνηγό βρικολάκων Peter Vincent (Roddy McDowall), παρουσιαστή της εκπομπής τρόμου ‘’Fright Night’’, για να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσουν τον άκρως επικίνδυνο Jerry.

Ασταμάτητος χαβαλές, ευρηματικές σκηνές, μαύρο χιούμορ, φοβερή ατμόσφαιρα και υπέροχα για την εποχή ειδικά εφέ είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά μιας ταινίας που έφερε ξανά στη μόδα τους ξεχασμένους εκείνη την περίοδο βρικόλακες και επανεφηύρε το μύθο τους με εντυπωσιακό τρόπο στο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Tom Holland. Ο Chris Sarandon, πιθανότατα στον κορυφαίο ρόλο της καριέρας του, παραδίδει μαθήματα για το πώς πρέπει να είναι ο κακός σε μια ταινία τρόμου, κάνοντας τον σύγχρονο Jerry Dandrige του αναμφίβολα ταλαντούχου Colin Farrell να μοιάζει ένα φτηνό κακέκτυπο, όπως μάλλον και ολόκληρο το ατυχές remake του 2011.

Από την πλευρά των υπόλοιπων πρωταγωνιστών, ο Roddy McDowall μάλλον κάνει τον πιο αξιομνημόνευτο ρόλο του μετά το franchise του PLANET OF THE APES και είναι απολαυστικός σε μια επιτηδευμένα υπερβολική ερμηνεία, ενώ όλοι οι νεαροί της ιστορίας τα πάνε πρίμα, με highlight τον Stephen Geoffreys στο ρόλο του Evil Ed, που έχει και αρκετές από τις πολλές διαχρονικές ατάκες της ταινίας. Επίσης στο ρόλο της φιλενάδας του Charlie έχουμε την Amanda Bearse που λίγα χρόνια αργότερα έγινε πασίγνωστη με το ρόλο της σεξομανούς γειτόνισσας Marcy στην θρυλική τηλεοπτική σειρά MARRIED WITH CHILDREN.

Από πλευράς trivia αξίζει να αναφέρουμε ότι το FRIGHT NIGHT ήταν μια από τις πρώτες ταινίες τρόμου που ξεπέρασε το 1.000.000 δολάρια προϋπολογισμού μόνο για τα ειδικά εφέ, τα οποία ήταν πρωτοποριακά για την εποχή, με τερατόμορφους βρικόλακες, μεταμόρφωση σε λύκο και πολλά άλλα. Το όνομα του χαρακτήρα του Roddy McDowall, Peter Vincent, προήρθε από τα μικρά ονόματα των θρυλικών Peter Cushing και Vincent Price, ενώ ο Chris Sarandon ομολόγησε ότι μετά το τέλος των γυρισμάτων επιδόθηκε σε υπνωτισμούς και διαλογισμούς γιατί είχε φτάσει στα ορια της τρέλας από τις πολλές ώρες που έπρεπε να κάθεται ακίνητος για να μακιγιαριστεί.

Μια απολαυστική ταινία- σταθμός στο Αμερικάνικο σινεμά τρόμου που βλέπεται και ξαναβλέπεται πολλές φορές, και δεν έχει χάσει καθόλου από την φρεσκάδα και την πρωτοτυπία της με το πέρασμα του χρόνου. Κάτι το οποίο μου αφήνει μια κάπως πικρή γεύση όταν σκέφτομαι ότι πιθανότατα οι νέες ηλικίες που θα την δουν τώρα 25+ χρόνια μετά την 1^η της κυκλοφορία, να προτιμήσουν το πολύ κατώτερο σύγχρονο remake λόγω της αρτιότητας του σε ειδικά εφέ και λόγω των πιο γνωστών στις μέρες μας ονομάτων.

Και δεν λέω, καλή ταινία είναι κι αυτή, αλλά η μαγεία του FRIGHT NIGHT είναι αδύνατο να επαναληφθεί. Και αυτό φαίνεται από το κατώτερο sequel του 1988 που αν και είχε περίπου τους ίδιους πρωταγωνιστές δεν κατάφερε να ξανασυλλάβει το συναίσθημα και την ακαταμάχητη γοητεία του πρωτότυπου.

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας, αν και η Βρετανικές και Ολλανδικές DVD εκδόσεις περιέχουν και Ελληνικούς υπότιτλους και είναι πιθανόν να ήταν διαθέσιμες στο παρελθόν.

R1 Αμερική (Columbia Tristar Home Entertainment)
R2 Ολλανδία (Columbia Tristar Home Entertainment)
R2 Μ. Βρετανία (Columbia Tristar Home Entertainment)
R4 Αυστραλία (Columbia Tristar Home Entertainment)
R4 Βραζιλία (Columbia Tristar Home Entertainment)

Blue Ray Αμερικής (Twilight Time/Sony Pictures Home Entertainment)

Όλες οι εκδόσεις DVD και Blue Ray είναι χωρίς περικοπές και αναμορφική μεταφορά, ενώ είναι γενικά πανομοιότυπες.