Σχόλια:  Η πρώτη ταινία του Πρίγκιπα του Σκότους τη δεκαετία του 70 είναι σίγουρα μια καλύτερη δουλειά από το DRACULA HAS RISEN FROM THE GRAVE που προηγήθηκε, που αν και δεν φτάνει την τελειότητα των αντίστοιχων ταινιών του Terence Fisher, είναι σίγουρα μια χορταστική και επιτυχημένη δουλειά που δεν θα αφήσει παραπονεμένους τους φίλους του κλασικού τρόμου και της Hammer Films. Σκηνοθέτης αυτή τη φορά είναι ο Peter Sasdy που μέχρι τότε ασχολείτο κυρίως με τηλεοπτικές παραγωγές, αλλά άφησε το σημάδι του στη σκηνή το 1971 με το ιστορικό COUNTESS DRACULA.
 Αυτή τη φορά η διήγηση ξεκινάει ακριβώς από εκεί που είχε σταματήσει το DRACULA HAS RISEN FROM THE GRAVE και έναν ντόπιο να βρίσκεται τυχαία τη στιγμή που ο Πρίγκιπας του Σκότους άφηνε την τελευταία του πνοή παλουκωμένος από έναν γιγάντιο μεταλλικό σταυρό. Ο τύπος στη συνέχεια μαζεύει κάπα, δαχτυλίδι, οικόσημο και το αίμα του Δράκουλα σε μορφή κόκκινης σκόνης.
 Όλα αυτά πωλούνται έναντι αδράς αμοιβής σε τρεις διακεκριμένους τζέντλεμεν που υπό την καθοδήγηση ενός διαβόητου για σατανιστικές πρακτικές νεαρού ευγενή (Ralph Bates) σκοπεύουν να τερματίσουν την πλήξη στη ζωή τους μια για πάντα. Και είναι λογικό, μιας και οι διψασμένοι για περιπέτεια ευγενείς θα πραγματοποιήσουν το μεγάλο βήμα στην ψυχαγωγία τους που θα κάνει απότομη στροφή από τους οίκους ανοχής και τις σεξουαλικές ακολασίες κατευθείαν στο βασίλειο του σκότους.
 Βλέπετε, ο νέος φίλος τους σκοπεύει να επαναφέρει στη ζωή τον «άρχοντα» του και υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια στους βαριεστημένους ευγενείς οι οποίοι βλέπουν την ευκαιρία για αληθινή διασκέδαση μπροστά τους και δεν χάνουν την ευκαιρία να την αρπάξουν. Όμως αιφνίδιος θάνατος του νεαρού ευγενή κατά τη διάρκεια της τελετής σε εγκαταλελειμμένο ναό τους σοκάρει ανεπανόρθωτα και φεύγουν τρέχοντας για το σπίτι τους όπου και προσπαθούν να πείσουν τους δικούς τους να ισχυριστούν ότι ποτέ δεν βγήκαν από το σπίτι, σε περίπτωση που υπάρξουν επιπλοκές με την αστυνομία.
 Όμως η ζημιά είχε ήδη γίνει, καθώς ο Δράκουλας επανήλθε στη ζωή μέσα από το σώμα του νεαρού αποκρυφιστή, αλλά αντί να είναι ευγνώμων προς τους τρεις ευγενείς που τον επανέφεραν ζητάει να τους εκδικηθεί που τάραξαν την ηρεμία του. Έτσι εκτελεί το σχέδιο εκδίκησης που περιλαμβάνει υπνωτισμό της νεαρής Alice, κόρης του ηγέτη των τριών, και άμεση μεταμόρφωση σε βρικόλακα της Lucy, κόρης ενός άλλου από τους τρεις που τυχαίνει να είναι αδελφή του αρραβωνιαστικού της όμορφης Alice. Όταν, μάλιστα, αρχίζουν οι εξαφανίσεις των κοριτσιών και ο πρώτος από τους ευγενείς βρίσκεται δολοφονημένος, τότε είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ο Δράκουλας όχι μόνο είναι ζωντανός αλλά βρίσκεται σε φουλ φόρμα.
 Όλα τα στοιχεία σήματα- κατατεθέν είναι για άλλη μια φορά παρόντα. Σκοτεινή γοτθική ατμόσφαιρα, αρκετό από το αναγκαίο ρομάντζο, σατανικές τελετές που αν θυμάμαι καλά εμφανίζονται για πρώτη φορά σε περιπέτεια του Δράκουλα, συγκρατημένη βία και gore αλλά σίγουρα σε ανώτερα επίπεδα από το DRACULA HAS RISEN FROM THE GRAVE και έναν Christopher Lee που έχει αρκετό χρόνο στην οθόνη παρόλο που σπανίως ανοίγει το στόμα του. Θυμίζουμε εδώ ότι ο Lee είχε ήδη εκδηλώσει την επιθυμία του να σταματήσει να υποδύεται τον Δράκουλα και έτσι στις τρεις επόμενες ταινίες του franchise ο χρόνος συμμετοχής του ήταν τουλάχιστον περιορισμένος.
 Από πλευράς πλοκής και εξέλιξης αυτής το ενδιαφέρον είναι σίγουρα μεγαλύτερο τόσο από τον προκάτοχο όσο και από τις μεταγενέστερες ταινίες του franchise που βγήκαν σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται παρακμιακή τόσο για την Hammer εν γένει όσο και για το ίδιο το κουρασμένο franchise του Δράκουλα. Σ’ αυτό προσδίδουν τα μέγιστα και οι μεστές ερμηνείες όλων σχεδόν των πρωταγωνιστών. Οι Geoffrey Keen, Peter Sallis και Martin Jarvis είναι φανταστικοί στο ρόλο των βαριεστημένων ευγενών που δεν ξέρουν τι να κάνουν τα λεφτά και τον χρόνο τους, αλλά σίγουρα την παράσταση κλέβει ο Ralph Bates όσο χρόνο βρίσκεται στο πλάνο ως ο πωρωμένος αποκρυφιστής και θαυμαστής του Πρίγκιπα του Σκότους.
 Οι νέοι του παραμυθιού είναι επίσης καλοί, αν και προβλέψιμα οι χαρακτήρες τους έχουν το μικρότερο ενδιαφέρον στην ιστορία, αλλά όλα αλλάζουν με την εμφάνιση του Chris Lee και την μεταμόρφωση της Lucy σε βρικόλακα. Από εκείνο το σημείο και μετά, οι θηλυκές παρουσίες γίνονται πιο απόμακρες, πιο επικίνδυνες και βέβαια πιο σεξουαλικές και ενδιαφέρουσες από πριν. Και εκεί είναι που έρχεται και η προστιθέμενη αξία στο TASTE THE BLOOD OF DRACULA, με συμπυκνωμένη όλη την δράση, το σασπένς και την ατμόσφαιρα.
 Τα υπόλοιπα στοιχεία είναι λίγο πολύ τα γνωστά που έχουμε συνηθίσει και θέλουμε να βλέπουμε σε παραγωγές της Hammer, ενώ ιδιαίτερη αναφορά αξίζει η για άλλη μια φορά εντυπωσιακή μουσική που τονίζει ακόμα περισσότερο την πλούσια ατμόσφαιρα. Ένα χτυπητό αρνητικό σημείο που έρχεται γρήγορα στο νου είναι η κλισαρισμένη και γενικά περιορισμένη δράση του Δράκουλα, που παρόλη την τυπικά καλή ερμηνεία του Christopher Lee, παραμένει γενικά σε ρηχά νερά και σε ελάχιστες περιπτώσεις δείχνει την επικινδυνότητα του συγκεκριμένου χαρακτήρα.
 Αλλά όπως έχω ξαναπεί πολλές φορές σε σχολιασμούς ταινιών της Hammer Films, όλα αυτά καταγράφονται για στατιστικούς και μόνο λόγους καθώς το συναίσθημα, οι αναμνήσεις και η ατμόσφαιρα τέτοιου είδους ταινιών φτάνουν και περισσεύουν για έναν φίλο του κλασικού τρόμου που μεγάλωσε με αυτές.
|
