Μια γυναίκα μαζί με τον εραστή της σχεδιάζουν τη δολοφονία του καθηλωμένου σε αναπηρικό καροτσάκι συζύγου της με στόχο να κληρονομήσουν την περιουσία του, αλλά ανακαλύπτουν ότι στην πράξη δεν είναι τόσο εύκολο.

Ο μέγας Mario Bava με το BLACK SUNDAY όχι μόνο άνοιξε νέους ορίζοντες στο σινεμά τρόμου, αλλά λάνσαρε και την καριέρα μιας από τις μεγαλύτερες γυναικείες μορφές στη σκηνή, της Barbara Steele. Από τότε η απόκοσμα όμορφη Βρετανίδα ηθοποιός καθιερώθηκε σε ταινίες τρόμου και κατέγραφε την μία επιτυχία μετά την άλλη. Πρώτα ήταν το PIT AND THE PENDULUM μετά ένα μικρό διάλειμμα για το κατά γενική ομολογία αριστουργηματικό 8 ½ του Federico Fellini και αμέσως μετά ήρθε αυτό το τυπικό γοτθικό εργάκι από τον Riccardo Freda, κραταιό όνομα στην ανερχόμενη Ιταλική σκηνή τρόμου της εποχής. Το THE GHOST είναι η δεύτερη ταινία του Freda με πρωταγωνιστή τον Δρ. Hichcock μετά το εκπληκτικό αλλά δυστυχώς άγνωστο στους περισσότερους horror fans, THE SECRET OF DR HICHCOCK.

Εδώ το θέμα ξεφεύγει από τη μακαβριότητα του προκατόχου του που έδινε τότε φόρο τιμής στο BLACK SUNDAY και κινείται περισσότερο σε μονοπάτια Edgar Allan Poe. Η Barbara Steele υποδύεται την όχι και τόσο πιστή γυναίκα του καθηλωμένου σε αναπηρικό καρότσι και με τάσεις αυτοκτονίας Δρ. Hichcock, που μαζί με τον εραστή της επίσης Δόκτορα εραστή της ονόματι Livingstone σχεδιάζουν να καθαρίσουν τον Hichcock και να πάρουν την περιουσία του. Δυστυχώς γι αυτούς ο μακαρίτης είχε προλάβει να δώσει τη διαθήκη του σε δικηγόρο και τα όνειρα του φονικού ζευγαριού πάνε περίπατο όταν μαθαίνουν ότι είχε αφήσει τα 2/3 της περιουσίας του σε φιλανθρωπικό ίδρυμα. Ακόμα χειρότερα, όταν καταφέρνουν να ανοίξουν το χρηματοκιβώτιο σε μια προσπάθεια να προλάβουν την επίσημη διαδικασία ανοίγματος ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχουν λεφτά.

Και σαν να μην έφταναν αυτά, αρχίζουν και περίεργα συμβάντα όπως οράματα του νεκρού Δρ. Hichcock στη γυναίκα του που πλέον αρχίζει να δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τις τύψεις. Τα συμβάντα συνεχίζονται σε τέτοιο βαθμό που πλέον η Steele είναι σίγουρη ότι πνεύμα του άντρα της έχει επιστρέψει από τον τάφο για να τους εκδικηθεί, σκέψη που ενισχύεται με το γεγονός ότι ο καλός γιατρός ήταν δεινός χρήστης μαύρης μαγείας και γνώστης του αποκρυφισμού. Έτσι η αιματηρή διένεξη στο ευτυχισμένο ζευγάρι είναι θέμα χρόνου καθώς ο μεν Δρ. Livingstone έχει μετανιώσει για την πράξη του, ενώ η όμορφη Steele αρχίζει να τον υποψιάζεται ότι πάει να φάει το χρήμα.

Το σενάριο των Oreste Biancoli και Riccardo Freda δανείζεται αρκετά στοιχεία από πολλές ιστορίες του Poe και ο Freda τα αναμιγνύει με την γνώριμη επιβλητική γοτθική ατμόσφαιρα που είναι παντού και δημιουργεί μια ακόμα κλασική ταινία της εποχής. Δυστυχώς η ηλικία της σήμερα έχει αρχίσει να φαίνεται όλο και περισσότερο με αποτέλεσμα τα δρώμενα μέχρι ενός σημείου να μοιάζουν αρκετά προβλέψιμα και κλισαρισμένα, ιδίως στο πρώτο μισό.

Εκεί ο ρυθμός είναι αρκετά αργός και το όλο θέαμα ανεβαίνει κυρίως λόγω της επιβλητικής παρουσίας της Barbara Steele που βρίσκεται την πλειοψηφία του χρόνου σε πρώτο πλάνο. Η ιστορία εξελίσσεται πάντως ατμοσφαιρικότατα και όσο περνάει η ώρα ο ρυθμός όλο και ανεβαίνει με αποκορύφωμα το εκπληκτικό κατά τη γνώμη μου φινάλε που λογικά θα εκπλήξει ευχάριστα τους περισσότερους. Υπάρχει επίσης και τουλάχιστον μία σκηνή αιματηρής βίας που για τα δεδομένα της εποχής σίγουρα θα προκάλεσε αίσθηση αλλά και το γνώριμο σκοτεινό και απαισιόδοξο κλίμα που δίδαξε ο Bava στο BLACK SUNDAY.

Αυτή ήταν και η διαφορά του Ιταλικού γοτθικού τρόμου της εποχής με τον αντίστοιχο του Roger Corman και του Vincent Price ή του Peter Cushing και του Christopher Lee της Hammer. Ότι μόνο οι Ιταλοί masters of horror της εποχής τολμούσαν και έδειχναν με τόση λεπτομέρεια σκηνές βίας και έχτιζαν τόσο νοσηρό κλίμα που ούτε κατά διάνοια δεν θα συναντούσες σε Αμερικάνικες και Βρετανικές παραγωγές που γενικά στηρίζονταν περισσότερο στην ατμόσφαιρα και στον υποθάλπτων τρόμο.

Όχι όμως και ο Riccardo Freda που συνδυάζει ατμόσφαιρα και ρεαλισμό και κάνει μια ακόμα απόλυτα άξια προσθήκη στον κατάλογο των μεγάλων στιγμών του Ιταλικού γοτθικού τρόμου των 60’s. Όσο για την Barbara Steele, δείχνει με την ερμηνεία της ξεκάθαρα γιατί αγαπήθηκε άμεσα από το κοινό της σκηνής. Από τη μία πανέμορφη, τρυφερή και ανθρώπινη και από την άλλη ακαθόριστα απειλητική, σκοτεινή και σατανική, δύο πτυχές της που παρουσιάζει με το γνώριμο υπέροχο στυλ της. Δε λέω, καλές ερμηνείες έχουν και οι περισσότεροι αν εξαιρέσει κανείς κάποια μικροπροβλήματα στο ντουμπλάρισμα, αλλά η Steele δείχνει ποια είναι το αφεντικό όποτε βρίσκεται στο πλάνο μαζί με τους περισσότερους.

Γενικά πρόκειται για μια άνιση προσπάθεια του Freda που μπορεί να ξενίσει κάποιους νεότερους θεατές της σκηνής που δεν έχουν ακόμα εξοικειωθεί με τον γοτθικό τρόμο των 60’s. Από την άλλη, οι fans του κλασικού γοτθικού τρόμου ανεξαιρέτως χώρας προέλευσης δεν βλέπω πώς μπορούν να μείνουν παραπονεμένοι από μια ταινία που περιμένει επιτέλους μαζί με τον προκάτοχο της μια ειδική έκδοση σε DVD για να φανούν ακόμα καλύτερες απ’ ότι τώρα με τις σκονισμένες budget εκδόσεις με ποιότητα εικόνας VHS.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις σε DVD στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Alpha Video)
R0 Αμερική (Mill Creek)
R0 Αμερική (East- West Entertainment)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και με ποιότητα εικόνας VHS. Πιθανότατα έχει κυκλοφορήσει και σε άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας.