Τρεις κακοποιοί εισβάλουν στο απομονωμένο σπίτι μιας νεαρής και του ανάπηρου πατέρα της αγνοώντας ότι κρύβουν ένα θανάσιμο μυστικό.
Σχόλια:
Επιστρέφουμε στα Video Nasties με μια ακόμα καταχώρηση στον φοβερό και τρομερό κατάλογο. Σήμερα οι λόγοι που οδήγησαν το AXE στον κατάλογο δεν είναι ξεκάθαροι αλλά έχοντας κανείς υπόψη του την τρέλα της εποχής τότε όλα εξηγούνται. Πρόκειται για μια ταινιούλα ιδιαίτερα χαμηλού προϋπολογισμού που έχει τις φανερές επιρροές της κυρίως από THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE και LAST HOUSE ON THE LEFT σκηνοθετημένη από τον Frederick R. Friedel που εδώ κάνει τη δεύτερη από τις συνολικά τρεις του ταινίες μέχρι τώρα.
Η ιστορία ακολουθεί τρεις στυγερούς εγκληματίες οι οποίοι αφού καθαρίζουν ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων και παίζουν σαδιστικά παιχνίδια σκοποβολής πάνω στο κεφάλι μιας γεματούλας υπαλλήλου μίνι- μάρκετ καταλήγουν σε μια απομακρυσμένη φάρμα μέχρι να ηρεμήσουν κάπως τα πράγματα. Εκεί μένει η νεαρή Lisa μαζί με τον παράλυτο παππού της που αναγκάζεται να φιλέψει τους τρεις. Όμως οι φίλοι μας δεν έχουν σκοπό να κάτσουν στα αυγά τους και ο ένας τους επισκέπτεται το δωμάτιο της Lisa την ώρα που κοιμάται με στόχο το βιασμό. Κάτι που κάνει, αλλά η διαταραγμένη μικρή έχει κάτω από το μαξιλάρι της ένα κοφτερό ξυράφι το οποίο χρησιμοποιεί χωρίς ιδιαίτερη φειδώ πάνω στον κακό.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, κομματιάζει το πτώμα του με ένα τσεκούρι και το κρύβει στο βολικό μπαούλο μέχρι που την επομένη το ανακαλύπτει ο πιο συμπαθητικός από τους 3 που υποδύεται ο σκηνοθέτης Frederick R. Friedel. Αυτός και ο αδίστακτός boss δεν πιστεύουν ότι η μικρή και συνεσταλμένη Lisa μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο οπότε αναζητούν τον αληθινό δράστη την ώρα που ο Billy πιάνει φιλίες με την Lisa αφού νιώθει τύψεις για την εισβολή τους στο σπίτι της. Όμως η μικρή δεν είχε πει την τελευταία της λέξη κάτι το οποίο κάνει όταν της την πέφτει ο ξαναμμένος boss.
Σαν Video Nasty, το AXE δεν λέει και πολλά με μόλις έναν αρκετά λεπτομερειακό φόνο τα ειδικά εφέ του οποίου δύσκολα θα πείσουν τον οποιονδήποτε σήμερα. Όμως το κύριο πλεονέκτημα του είναι η παράξενη ατμόσφαιρα και ο 70’s ρεαλισμός με τον οποίο αφηγείται την ιστορία του ο Frederick R. Friedel. Η έμπνευση και το όραμα του σκηνοθέτη είναι φανερά στην επίσης φανερά φτηνή παραγωγή που δεν ξεπερνάει τα 70 λεπτά, αλλά οι περιορισμοί σε budget και επαγγελματισμό δεν την αφήνουν να φτάσει εκεί που θα ήθελε ο δημιουργός της.
Όμως στα 68 αυτά λεπτά ο σκηνοθέτης καταφέρνει να δώσει το δικό του στίγμα στην ιστορία που μοιάζει αρκετά με το LAST HOUSE ON THE LEFT χωρίς όμως την επικίνδυνη γοητεία του David Hess και του Fred J. Lincoln που στην ταινία του Wes Craven έκαναν την διαφορά με τις ερμηνείες τους. Οι ερμηνείες στο AXE χωρίς να είναι ιδιαίτερα κακές με πιθανή εξαίρεση του Frederick R. Friedel που καλύτερα να έμενε πίσω από την κάμερα, δε παύουν να μην προσθέτουν κάτι extra στην ταινία.
Έτσι αυτό που μένει είναι το ιδιόρρυθμο στυλ γυρίσματος, η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και κάποιες αρκετά δυνατές σκηνές βίας που όμως σήμερα μοιάζουν αρκετά ξεπερασμένες για να σοκάρουν. Πάντως το όλο κλίμα φτάνει με άνεση αυτό του LAST HOUSE ON THE LEFT από άποψη sleaze και απαισιοδοξίας και ακόμα κι αν το φινάλε δεν βγάζει ιδιαίτερο νόημα αφήνει εκείνη την πικρή γεύση ότι δεν υπάρχου νικητές παρά μόνο ηττημένοι στην ταινία. Το σίγουρο όμως είναι ότι δεν πρόκειται για τη συνηθισμένη 70’s σπλατεριά που χρειάζεται κάποιος ξυπνητήρι για να πετύχει τις σκηνές φόνων μιας και το ενδιαφέρον συντηρείται από την αρχή ως το τέλος.
Σίγουρα λίγη περισσότερη φροντίδα, budget και χρονική διάρκεια θα είχαν κάνει το AXE μια σίγουρη λύση για τους ρομαντικούς του 70’s sleazy horror, αλλά ακόμα και έτσι υπάρχει αρκετό πρωτότυπο υλικό τόσο από πλευράς υπόθεσης όσο και από ερμηνείες και ιδίως της πρωτοεμφανιζόμενης Leslie Lee. Δυστυχώς για τον σκηνοθέτη, οι φιλότιμες προσπάθειες του δεν αναγνωρίστηκαν από την κινηματογραφική κοινότητα που τον καταδίκασε στην ανυπαρξία, με την αμέσως επόμενη και τελευταία δουλειά του να έρχεται το 2000, αλλά ούτε ο πρώτος είναι ούτε ο τελευταίος που την έπαθε έτσι.
Γενικά το AXE αξίζει μέχρι ενός σημείο τον κόπο αν τύχει και πέσει στα χέρια σας κάποια στιγμή, μόνο και μόνο για την παράξενη και έντονη ατμόσφαιρα του, αλλά ικανή και αναγκαία συνθήκη για να το ευχαριστηθεί κάποιος είναι η εξοικείωση με ultra-low budget 70’s horror & sleaze.
Επιστρέφουμε στα Video Nasties με μια ακόμα καταχώρηση στον φοβερό και τρομερό κατάλογο. Σήμερα οι λόγοι που οδήγησαν το 
Η ιστορία ακολουθεί τρεις στυγερούς εγκληματίες οι οποίοι αφού καθαρίζουν ένα ζευγάρι ομοφυλόφιλων και παίζουν σαδιστικά παιχνίδια σκοποβολής πάνω στο κεφάλι μιας γεματούλας υπαλλήλου μίνι- μάρκετ καταλήγουν σε μια απομακρυσμένη φάρμα μέχρι να ηρεμήσουν κάπως τα πράγματα. Εκεί μένει η νεαρή Lisa μαζί με τον παράλυτο παππού της που αναγκάζεται να φιλέψει τους τρεις. Όμως οι φίλοι μας δεν έχουν σκοπό να κάτσουν στα αυγά τους και ο ένας τους επισκέπτεται το δωμάτιο της Lisa την ώρα που κοιμάται με στόχο το βιασμό. Κάτι που κάνει, αλλά η διαταραγμένη μικρή έχει κάτω από το μαξιλάρι της ένα κοφτερό ξυράφι το οποίο χρησιμοποιεί χωρίς ιδιαίτερη φειδώ πάνω στον κακό.
Και σαν να μην έφταναν αυτά, κομματιάζει το πτώμα του με ένα τσεκούρι και το κρύβει στο βολικό μπαούλο μέχρι που την επομένη το ανακαλύπτει ο πιο συμπαθητικός από τους 3 που υποδύεται ο σκηνοθέτης 
Σαν Video Nasty, το 
Όμως στα 68 αυτά λεπτά ο σκηνοθέτης καταφέρνει να δώσει το δικό του στίγμα στην ιστορία που μοιάζει αρκετά με το 
Έτσι αυτό που μένει είναι το ιδιόρρυθμο στυλ γυρίσματος, η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και κάποιες αρκετά δυνατές σκηνές βίας που όμως σήμερα μοιάζουν αρκετά ξεπερασμένες για να σοκάρουν. Πάντως το όλο κλίμα φτάνει με άνεση αυτό του 
Σίγουρα λίγη περισσότερη φροντίδα, budget και χρονική διάρκεια θα είχαν κάνει το 
Γενικά το 
