Μια καλλιτέχνης κόμικς πηγαίνει σε ένα εργαστήριο καλών τεχνών όπου 30 χρόνια πριν ένας διάσημος καλλιτέχνης είχε αυτοπυρποληθεί. Σύντομα θα ανακαλύψει ότι οι λόγοι που τον οδήγησαν σε αυτό ήταν πολύ πιο σημαντικοί από την απλή παράνοια

Full Moon στον ορίζοντα με άλλη μια ταινία της προγενέστερης της Empire Pictures που είμαι βέβαιος ότι θα θυμίσει σε αρκετούς τριαντάρηδες τα παιδικά τους χρόνια. Τότε βέβαια τα πράγματα ήταν διαφορετικά μιας και έφτανε η παρακολούθηση ταινιών τρόμου για να γεμίσει τη ζωή ενός πιτσιρικά ανεξαρτήτως ποιότητας. Τώρα που μεγαλώσαμε πολλές από εκείνες τις ταινίες με τεράστια συναισθηματική αξία μοιάζουν διαφορετικές και κατά κανόνα χειρότερες εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις.

Το CELLAR DWELLER δυστυχώς δεν είναι από αυτές. Συγκεκριμένα θα μπορούσε κάποιος να το χαρακτηρίσει τυπικό δείγμα της παρακμής του σινεμά τρόμου των τελών της δεκαετίας του 80 που παρόλο που προσπαθεί να διαφοροποιηθεί όσο γίνεται από τον κανόνα, αποτυγχάνει στα περισσότερα μέτωπα. Για τους γνώστες της Full Moon και της έλλειψης ποιότητας των ταινιών τους αυτό δεν έρχεται σαν έκπληξη, αλλά όσοι έκριναν από τα ηχηρά για τα μεγέθη της σκηνής ονόματα και την υπόθεση μάλλον θα απογοητευτούν.

Από πλευράς υπόθεσης έχουμε τον δημιουργό της σειράς κόμικς Cellar Dweller, Colin Childress (Jeffrey Combs) να έχει δημιουργήσει στο χαρτί το απόλυτο τέρας και με τη βοήθεια ενός βιβλίου μαγικών επικλήσεων να το φέρνει στη ζωή με ολέθρια αποτελέσματα. Το κτήνος πρέπει να καταστραφεί και έτσι ο καλλιτέχνης βάζει φωτιά στα πρωτότυπα που όμως επεκτείνεται και στον εαυτό του. 30 χρόνια αργότερα η ιστορία επαναλαμβάνεται καθώς μια νεαρή θαυμάστρια του (Debrah Farentino) γίνεται δεκτή στον χώρο το υπόγειο του οποίου στέγαζε τον κομίστα και το Cellar Dweller και τα πρώτα σκίτσα του τέρατος δεν αργούν να ζωγραφιστούν από την μικρή.

Πρέπει να αναγνωρίσω ότι μια βάση υπήρχε για να μπορέσει να εκμεταλλευτεί ο συνήθως καλλιτέχνης ειδικών εφέ John Carl Buechler, αλλά θέλετε η απειρία του θέλετε οι φανερού περιορισμοί σε budget και σεναριακές ιδέες δεν τον αφήνουν να κάνει την ταινία που θέλει. Στην εισαγωγή όλα πηγαίνουν μια χαρά με τον Jeffrey Combs να δίνει τον τόνο και τα ειδικά εφέ του πλάσματος να είναι πολύ καλά για τα δεδομένα της ταινίας. Από εκεί και πέρα όμως έρχεται το χάος.

Να ξεκινήσω από τους αχώνευτους και γενικά παγερά αδιάφορους χαρακτήρες που δύσκολα θα συμπαθήσει ο οποιοσδήποτε θεατής. Σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνω και την ιστορική μορφή της Yvonne De Carlo που έχει εδώ αρκετά λεπτά συμμετοχής σε έναν όμως τελείως κλισαρισμένο ρόλο που ναι μεν προσθέτει σίγουρα περισσότερη φινέτσα από τους υπόλοιπους αλλά σε καμία περίπτωση δεν προσθέτει τίποτα άλλο στο ολοκληρωτικό ναυάγιο του CELLAR DWELLER.

Με ένα μάτσο αδιάφορους και αντιπαθητικούς χαρακτήρες λογικό είναι το ενδιαφέρον να μετατοπίζεται στη δράση του πλάσματος. Σ’ αυτόν τον τομέα ο John Carl Buechler φτιάχνει αρκετά καλή ατμόσφαιρα και φοράει τη στολή του καλλιτέχνη ειδικών εφέ και τουλάχιστον βάζει το σημάδι του με δύο- τρεις καλές σκηνές gore και ένα αρκετά επιτυχημένο από πλευράς εμφάνισης τέρας. Όμως ενδιάμεσα από τους φόνους του πλάσματος υπάρχει ανιαρή και προβλέψιμη εξέλιξη που κουράζει παρόλο που η ταινία μετά βίας φτάνει τα 75 λεπτά σε διάρκεια.

Και φτάνουμε με τα πολλά στο φινάλε που σηκώνει αρκετή συζήτηση από μόνο του. Αν το προηγούμενο δεν έφτανε για να αποθαρρύνει τους θαρραλέους b-μουβάδες, το ακατανόητο και πέρα από κάθε λογική εξήγηση φινάλε είναι βέβαιο ότι έχει πολλές περισσότερες πιθανότητες να τους ξενερώσει! Είναι σαν να το αυτοσχεδίασαν εκείνη τη στιγμή κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αφού μέχρι τότε ο σεναριογράφος δεν είχε καταφέρει να βρει αυτό που έκανε τη διαφορά. Και το πέτυχαν μιας και το φινάλε ξεφεύγει ακόμα και από τα επίπεδα «τόσο κακό που είναι καλό» και βουτάει με το κεφάλι σε επίπεδα «τόσο κακό που είναι χάλια»! Δυσκολεύομαι να βρω τις λέξεις για να το περιγράψω, αλλά αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι δείχνει ακριβώς τι σημαίνει παρακμή της σκηνής των τελών της δεκαετίας του 80!

Για τους παλιότερους που σαν εμένα είχαν δει την ταινία πιτσιρικάδες η ποιότητά της ή έλλειψη αυτής δεν παίζουν ιδιαίτερο ρόλο αφού η συναισθηματική αξία είναι μεγάλη. Για όλους τους υπόλοιπους αρκεί να αναφέρω ότι δεν χάθηκε ο κόσμος αν δεν δουν το CELLAR DWELLER, κάτι που γίνεται πιο πιθανό με την σημερινή σπανιότητα του σε DVD.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις σε DVD στη χώρα μας.

R1 Αμερική (Shout! Factory) - Scream Factory All Night Horror Marathon Vol, 2
R2 Μ. Βρετανία (101 Films)

Και οι δύο εκδόσεις κυκλοφόρησαν το 2013, είναι χωρίς περικοπές και έχουν εικόνα 4:3 fullscreen.
*Ευχαριστούμε το μέλος Rakhe για την πληροφόρηση