Μια αρχαία κατάρα προκαλεί την ανάσταση μιας αιγυπτιακής μούμιας και της συνοδείας της όταν το μέρος ταφής τους βεβηλώθηκε από τυμβωρύχους.

Το DAWN OF THE MUMMY παρόλο που είναι μια ταινία με μούμιες, ήταν μια από τις ταινίες που προέκυψαν το διάστημα 1979 – 1985 λόγω της τρέλας που είχε δημιουργήσει η κυκλοφορία του DAWN OF THE DEAD και της μανίας που δημιουργήθηκε κυρίως στην Ιταλία με τις δεκάδες ιδιαίτερα αιματηρές ταινίες με ζόμπι που το ακολούθησαν. Κι αυτό διότι ενώ θεματικά η συγκεκριμένη Αμερικανό- Αιγυπτιακό- Ιταλική συμπαραγωγή έχει περισσότερα κοινά με ταινίες όπως το THE AWAKENING και MANHATTAN BABY, στην πράξη ο σκηνοθέτης Frank Agrama και η ομάδα παραγωγής πέφτουν με τα μούτρα σε πρακτικές που συναντήσαμε και αγαπήσαμε στα ZOMBIE 2, THE NIGHTS OF TERROR κλπ.

Αυτές, φυσιολογικά, περιλαμβάνουν- εκτός από το λεπτομερειακό gore και σκηνές κανιβαλισμού με τα ειδικά εφέ του μέγα Maurizio Trani- αρκετές αμηχανίες, ακινησία, ανύπαρκτη πλοκή και πλάνα ταινίας ποιότητας «τόσο κακή που είναι καλή». Ιδίως στο πρώτο μέρος της ταινίας, τα πράγματα είναι απελπιστικά αργά, με τα αναγκαία αλλά τυποποιημένα πλάνα της ταφής ενός τρομερού Αιγυπτίου θεού το όνομα του οποίου σχεδόν δεν προφέρεται μαζί με 5-6 από τους πιστούς του. Η συμφωνία λέει ότι ο τάφος του δεν πρέπει να πειραχτεί από ανθρώπινο χέρι, αλλιώς η μούμια με την ακολουθία της θα ξυπνήσει από τον τάφο και θα ζητήσει εκδίκηση από εκείνους που τάραξαν τον ύπνο της.

Αυτό γίνεται χωρίς μεγάλη καθυστέρηση στην σύγχρονη Αίγυπτο όταν τοπικοί τυμβωρύχοι βρίσκουν το μέρος ταφής της μούμιας και αμέσως γυαλίζει το μάτι τους για την πιθανότητα ύπαρξης θησαυρού. Έτσι, ανοίγουν τον τύμβο και εκτός από την μούμια του αρχαίου Αιγυπτίου θεού ανακαλύπτουν και αρκετά ολόχρυσα αντικείμενα, αλλά για κακή τους τύχη εκείνη τη στιγμή καταφθάνει η αναγκαία ομάδα μοντέλων και φωτογράφων που αναζητούν τον ιδανικό χώρο για φωτογράφηση μόδας. Αυτός είναι χωρίς συζήτηση ο τύμβος και έτσι όλοι μαζί στήνουν μηχανήματα κλπ εκεί που η μούμια ετοιμάζεται να ξυπνήσει, κάτι που τελικά γίνεται με ιδιαίτερα αιματηρά αποτελέσματα για τους παρευρισκόμενους καθώς η μίνι- στρατιά από ζομπιοποιημένες μούμιες δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμα της.

Τυπική, με λίγα λόγια, πλοκή ταινίας με ζόμπι της εποχής που στόχο έχει την επίδειξη κάποιων ανατριχιαστικών ειδικών εφέ gore και λίγα πράγματα παραπάνω από αυτό. Το DAWN OF THE MUMMY έχει συσσωρευμένα στοιχεία όπως την δίψα για αίμα και το «Νo Bullshit» στυλ των Ιταλικών παραγωγών της εποχής, μαζί με τον ερασιτεχνισμό και το μεράκι των ανεξάρτητων Αμερικάνικων σπλατεριών, στοιχεία που το κάνουν να χτυπάει κατευθείαν στις καρδιές των απανταχού σπλατεράδων. Προσθέστε και την 80’s… Αιγυπτιοποιημένη μουσική και είμαστε κομπλέ!

Κι ενώ η ταινία απέχει έτη φωτός από το να χαρακτηριστεί μια καλή γενικά ταινία, είναι τα επιμέρους εκείνα στοιχεία που κάνουν το θέαμα υποφερτό και προκαλούν τους πιστούς φίλους του είδους να κάνουν τα στραβά μάτια στις κακοτοπιές. Και δυστυχώς, τέτοιες υπάρχουν πολλές και φαίνονται από τα πρώτα κιόλας λεπτά της προβολής. Οι ερμηνείες είναι γενικά κωμικές, αγωνία και σασπένς είναι ανύπαρκτο στη συντριπτική πλειοψηφία του χρόνου προβολής, όπως είναι και η ύπαρξη μιας ενδιαφέρουσας υπόθεσης που εξελίσσεται. Εδώ μιλάμε για προσέγγιση «back to basics» από τον Agrama και την παρέα του που απλώς θέλουν να διεκπεραιώσουν και να παραδώσουν τα αιματηρά αγαθά στο κοινό για το οποίο γυρίστηκε η ταινία.

Αυτό γίνεται με πολύ ικανοποιητικό τρόπο στο τελευταίο μισάωρο, αλλά μέχρι τότε το θέματα κυμαίνεται από το απλά υποφερτό μέχρι το εντελώς μονότονο, βαρετό και ανούσιο και αναλώνεται σε άσκοπους διαλόγους μεταξύ των κατά κανόνα αδιάφορων πρωταγωνιστών, φτηνές τρομάρες και κάποιες κωμικοτραγικές σκηνές ανεπιτήδευτου χιούμορ όπως είναι όλοι ανεξαιρέτως οι μονόλογοι της ντόπιας υπερήλικης σχετικά με την κατάρα που βαραίνει τον τύμβο και το περιεχόμενο του.

Πάντως όταν η στρατιά με τις μούμιες- ζόμπι κάνει επιτέλους την εμφάνιση της, τα πράγματα αποκτούν μια άλλη τροπή και αν και δεν ξεφεύγουν από τα τυπικά προσφέρουν αρκετές αιματηρές συγκινήσεις, όσο και τουλάχιστον μία σκηνή ανθολογίας όταν και ο χαρούμενος γαμπρός πηγαίνει να συναντήσει τη νύφη του και τη βρίσκει να έχει γίνει το πρώτο πιάτο για τις κανιβαλιστικές μούμιες. Η συγκεκριμένη σκηνή, που κατά την ταπεινή μου γνώμη αρκεί για να προσθέσει την ταινία σε περίοπτη θέση στις καρδιές των σπλατεράδων, είναι ένας φανερός φόρος τιμής την αντίστοιχη του ZOMBIE 2 με την Όλγα Καρλάτου, όπως γενικά είναι και ολόκληρη η ταινία από τα μέσα της προβολής και μετά.

Να πω την αλήθεια, είχα πολλά χρόνια να δω την συγκεκριμένη ταινία και έτσι τα συναισθήματα μου είναι ανάμικτα. Τελευταία φορά πρέπει να ήταν πριν από περίπου 10 χρόνια όταν και είδα τη σκονισμένη Ελληνική έκδοση σε σκοτεινό και κακοτυπωμένο VHS, την οποία είχα λατρέψει και ίσως θεοποιήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Οι πρόσφατες εκδόσεις σε DVD ναι μεν αποκαθιστούν τα προβλήματα εικόνας και όλα τα τεχνικά μειονεκτήματα του VHS, αλλά από την άλλη ξεγυμνώνουν και τα πολλά προβλήματα της παραγωγής. Αποτέλεσμα ήταν, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση, να εντοπίσω περισσότερα προβλήματα που στο παρελθόν μου είχαν διαφύγει και έτσι κάπως να αλλάξει η γνώμη που είχα για τη συγκεκριμένη ταινία.

Σίγουρα δεν πρόκειται για κάποια αναγκαία ή ιστορική προσθήκη στον ατελείωτο κατάλογο σπλατεριών της εποχής, αλλά σε κάθε περίπτωση πρόκειται με διαφορά για την πιο αιματηρή ταινία με μούμιες που κυκλοφόρησε ποτέ, ενώ τους έξτρα πόντους δίνει η γλυκιά αίσθηση νοσταλγίας που συνοδεύει τη συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών εκείνης της μαγικής εποχής για το σινεμά τρόμου.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R1 Αμερική (Madacy)
R2 Μ. Βρετανία (Starz)
R2 Γερμανία (Laser Paradise)

Και οι τρεις εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές, με την R2 να είναι η κορυφαία με αναμορφική widescreen μεταφορά και ηχητικό σχολιασμό του σκηνοθέτη. Η R1 είναι 4/3 fullscreen όπως και η Γερμανική.