Σχόλια:  Δεν μπορώ να φανταστώ ότι υπάρχουν εκεί έξω πολλοί φίλοι των b-movies και του «τόσο κακού που είναι καλό» σινεμά που δεν έχουν συναντήσει κάποια στιγμή της ζωής του το όνομα των Godfrey Ho ή Joseph Lai ή Thomas Tang. Η θρυλική εταιρία Filmark του Χονγκ Κονγκ, με ειδίκευση σε πραγματικά κακές ταινίες κουνγκ φου είναι το όχημά τους, και οι ταινίες της είναι κατά την προσωπική μου άποψη συλλεκτικά κομμάτια που θα πρέπει να βρίσκονται σε κάθε αντισυμβατική συλλογή κακού σινεμά.
 Τυπική πρακτική της εταιρίας ήταν να χρησιμοποιεί κατά κανόνα υλικό από ακυκλοφόρητες στη Δύση παραγωγές του Χονγκ Κονγκ, να προσθέτουν σ’ αυτό ξεχωριστές σκηνές με πρωταγωνιστές συνήθως λευκούς Νίντζα και σούπερ ήρωες γυρισμένες σε ελάχιστο χρόνο και με μηδαμινά budget, να τις ενώνουν χωρίς ιδιαίτερη χάρη και να παρουσιάζουν το αποτέλεσμα ως ολοκληρωμένη ταινία.
Τα αποτελέσματα ήταν στη συντριπτική πλειοψηφία τους ταινίες που ξεφεύγουν από τη b-σφαίρα και πέφτουν με το κεφάλι στη Α- σφαίρα (όπου Α= ανικανότητα), συλλεκτικά κομμάτια για θιασώτες του πολύ, μα πάαρα πολύ κακού σινεμά κουνγκ φου του Χονγκ Κονγκ.
 Στο συγκεκριμένο rip- off του ROBOCOP, αν μπορεί να πει κανείς rip- off αυτό το χωρίς αρχή και τέλος έργο, σκηνοθέτης του οποίου εμφανίζεται κάποιος Joe Livingstone. Οι πιο έμπειροι, βέβαια, θα αναγνωρίσουν αμέσως τα στοιχεία που έκαναν τον Godfrey Ho έναν θρύλο στους cult κύκλους, αμφισβητώντας ακόμα και την ύπαρξη προσώπου ονόματι Joe Livingstone, όπως να πω την αλήθεια κάνω κι εγώ μέχρι ο κύριος Livingstone δημοσιεύσει κάπου τα στοιχεία του! (σ.σ. τελικά αποδείχτηκε από έγκυρες πηγές μετά το γράψιμο αυτής της κριτικής ότι όντως δεν υπάρχει ο Joe Livingston και όντως σκηνοθέτης είναι ο Godfrey Ho)
Ανύπαρκτη υπόθεση, ερμηνείες, παραγωγή, τουλάχιστον δύο διαφορετικές ταινίες οι οποίες έχουν μονταριστεί με την ελπίδα ότι μπορούν να περάσουν σαν μία, ασύλληπτα κακές ερμηνείες που κάνουν αντίστοιχες της Troma να μοιάζουν σαν υποψήφιες για Oscar και μπόλικη τρέλα. Όλα αυτά συνθέτουν μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία που λέγεται ROBO VAMPIRE.
 Τι να πει κανείς για την πλοκή, που είναι σαν να την ανακάλυπταν τη στιγμή των γυρισμάτων, με κριτήρια επιλογής σκηνών το πόσο παρανοϊκές και αλλοπρόσαλλες είναι. Επί της ουσίας πρόκειται για μια γκανγκστερική ταινία χωρίς κουνγκ φου, με τη δράση μιας σπείρας ναρκωτικών σε πρώτο πλάνο, που όμως νομίζω ότι χρησιμοποιούν βρικόλακες για να τους βοηθήσουν στο έργο τους. Και λέω «νομίζω» γιατί πραγματικά δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος για τίποτα απ’ αυτά που γίνονται στο ROBO VAMPIRE μιας και αφηγούνται με τόσο μπερδεμένο και παράξενο τρόπο (που προφανώς προκύπτει από το μέτριο cut- paste του μοντέρ έτσι ώστε να φανεί ότι δύο ταινίες είναι στην πραγματικότητα μία!) που προσωπικά από ένα σημείο και μετά παραδόθηκα και απλά αρκέστηκα να απολαμβάνω τα τραγελαφικά που εκτυλίσσονταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου.
 Αυτά περιλαμβάνουν βρικόλακες (ή ζόμπι;) που…. χοροπηδάνε με τα χέρια σε έκταση, βγάζουν… δυναμιτάκια και στρακαστρούκες από τα χέρια τους και γενικά μοιάζουν αρκετά ακίνδυνοι, αν εξαιρέσει κανείς τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής ή πνιγμού των θεατών από το ακατάσχετο γέλιο. Ο αρχηγός αυτών, μάλιστα, φοράει μάσκα γορίλα, σαν να μην έφτανε από μόνη της η δράση του για να προκαλέσει το γέλιο αυτό!
 Έχουμε επίσης έναν ιερέα- νεκρομάντη ο οποίος υποθέτω είναι υπεύθυνος για την ανάσταση των βρικολάκων, το μαθητευόμενό του και το κλου της ταινίας, φυσικά, είναι ο Ρομπότ- μπάτσος που οι υπεύθυνοι της παραγωγής έκριναν ότι θα δώσει το κάτι τι που έλειπε σ’ αυτό το όργιο παράνοιας και σκηνοθετικής ανικανότητας.
 Και είχαν δίκιο, γιατί μπορεί η ταινία να μη φτάνει τα επίπεδα ανεπιτήδευτης τρέλας άλλων αντίστοιχων «αριστουργημάτων» από τις δουλειές kung fu των Godfrey Ho- Thomas Tang, αλλά όταν κάνει την εμφάνιση του ο RoboWarrior μπορώ να φανταστώ την αίθουσα να σείεται από δυνατά γέλια, τόσο από την αστεία στολή του που πρέπει να κόστισε τουλάχιστον 50 δολάρια, όσο και από τα εκπληκτικής έμπνευσης ηχητικά εφέ που συνοδεύουν την κάθε του κίνηση.
 Που κολλάει στην… ιστορία ο RoboWarrior για να πω την αλήθεια δε μπορώ να θυμηθώ, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που δεν θα απασχολούσε ούτε τον πιο αργόσχολο αναλυτή κινηματογράφου. Αυτό που μετράει είναι ότι τον βλέπουμε να συμμετέχει σε πολλές τραγελαφικές μάχες με τους πηδηχτούληδες βρικόλακες, να τρώει ρουκέτα από μπαζούκα στη μάπα, τα αποτελέσματα της οποίας αψηφούν τους κανόνες της φυσικής και τα κλου της ταινίας είναι πρώτα η μονομαχία του με τον νεκρομάντη που αναφέραμε προ ολίγου χωρίς ποτέ οι δύο τους να μοιράζονται το ίδιο πλάνο, και φυσικά η αντίστοιχη με τον βρικόλακα με τη μάσκα γορίλα! Σίγουρα οι υπεύθυνοι της παραγωγής θα έδωσαν συγχαρητήρια στον μοντέρ για την συγκεκριμένη δουλειά του, μιας και λογικά ένα παιδάκι 10 χρονών ίσως να μην υποψιαστεί ότι πρόκειται για πλάνα από τελείως διαφορετικά γυρίσματα, αλλά για τους σκληραγωγημένους b- μουβάδες αυτό είναι το στοιχείο που περιμένουν από ταινίες των μεγάλων Godfrey Ho και Thomas Tang.
 Από εκεί και πέρα έχουμε πολλές σκηνές με αναληθοφανές πιστολίδι και ξυλίκι, αστείους διαλόγους και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, προσθέτονται και στοιχεία ρομάντζου στην ιστορία, έτσι για να συμπληρωθεί η εικόνα ενός πραγματικού αριστουργήματος κακού σινεμά.
 Γενικά κάθε ταινία των Godfrey Ho- Joseph Lai- Thomas Tang είναι ή του 0/5 ή του 5/5, ανάλογα πόσο σκουπιδόφιλος είναι ο συγγραφέας του σχολιασμού, αλλά σε κάθε περίπτωση κάθε μια είναι must για τους φίλους του είδους. Πόσο μάλλον το ROBO VAMPIRE, που σίγουρα είναι από τις πιο παλαβές στιγμές της συγκεκριμένης ομάδας συντελεστών και αξίζει ένα βλέφαρο απ’ όλους τους φίλους του b-Χονγκ Κονγκ, του Godfrey Ho και της Filmark.
|
