Μια ομάδα ανθρώπων έρχονται αντιμέτωποι με αιμοδιψή ζόμπι που φυλούν έναν χαμένο θησαυρό που βρίσκεται θαμμένος σε όαση στην έρημο από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Jess Franco. Ένα όνομα συνδεδεμένο με κάθε είδους παρακλαδιού του exploitation cinema και διαχρονικά συνώνυμο του Euro- sleaze από τις πρώτες κιόλας του σκηνοθετικές προσπάθειες στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 ο Franco προσπάθησε να ανέβει στο χρυσοφόρο όχημα των ζωντανών νεκρών που έκανε θραύση την εποχή λόγω των κλασσικών Ιταλικών παραγωγών του Fabrizio De Angelis όπως ZOMBIE 2 κλπ και το αποτέλεσμα περιλάμβανε τα παρόμοια θεματικά ZOMBIE LAKE και το συγκεκριμένο OASIS OF THE ZOMBIES.

Αν και σίγουρα κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για μια από τις μεγάλες στιγμές της καριέρας του Franco, είναι επίσης βέβαιο ότι δεν πρόκειται ούτε για μια από τις χειρότερες του. Η πλοκή βοηθάει σε αυτό μιας και έχει το ενδιαφέρον της. Σχετίζεται με ένα φορτίο χρυσού που κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου μια ομάδα Ναζί μετέφερε κατά μήκος της Αφρικανικής ερήμου. Στη διάρκεια της διαδρομής η ομάδα έπεσε θύμα ενέδρας από τους συμμάχους με αιματηρά αποτελέσματα. Μόνο ένας στρατιώτης επέζησε και διηγήθηκε την ιστορία σε έναν κυνηγό πριν σκοτωθεί από το μαχαίρι του τελευταίου, που προφανώς σκέφτηκε ότι θα ήταν ευκολότερη η μοιρασιά των πιθανών 6.000.000 όταν υπήρχε μόνο ένας ενδιαφερόμενος!

Ο γιος του επιζώντα μαθαίνοντας για το θάνατο του πατέρα του ξεκινάει μαζί με την φοιτητοπαρέα φίλων του να πάνε στην έρημο και να εντοπίσουν την Όαση στην οποία βρίσκεται ο θησαυρός και να λύσουν μια και καλή το οικονομικό τους πρόβλημα. Φτάνοντας εκεί όμως, θα ανακαλύψουν ότι η Όαση είναι αντικείμενο φόβου από τους ντόπιους που πιστεύουν ότι οι νεκροί στρατιώτες της Γερμανικής φάλαγγας σηκώνονται τη νύχτα από τον τάφο για να προστατεύουν τον θησαυρό από ληστές και εισβολείς.

Πριν από αυτό μια άλλη ομάδα που εντόπισε την Όαση με τους ίδιους σκοπούς είδε του λόγου το αληθές όταν από το πουθενά δέχθηκαν την επίθεση ενδιαφερόντων ζόμπι που κυριολεκτικά τους αφάνισαν πριν προλάβει κανείς να πει «έξι εκατομμύρια». Η ομάδα υπό την ηγεσία του γιου του επιζώντα καταφθάνοντας στην Όαση αντικρίζει τα αιματηρά απομεινάρια της αποστολής και αρχίζει να αναρωτιέται μήπως τελικά ο θησαυρός είναι για πάντα καταδικασμένος να μείνει εκεί που είναι.

Απ’ όποια πλευρά και να το δει κανείς, η ιστορία έχει το ενδιαφέρον της- τουλάχιστον στο χαρτί- αλλά δυστυχώς είτε η φανερή βιασύνη με την οποία έγινε η παραγωγή είτε η πανταχού παρούσα σε ταινίες του Franco έλλειψη προϋπολογισμού κάνει το τελικό αποτέλεσμα να είναι απλά υποφερτό και αντίστοιχης ποιότητας με εκείνο που είδαμε στο ZOMBIE LAKE. Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δυο έγκειται στο ότι στο OASIS OF THE ZOMBIES τουλάχιστον υπάρχει πολύ καλό ομολογουμένως μακιγιάζ των ναζί ζόμπι και ορισμένες σκηνές που κάνουν αρκετή εντύπωση οπτικά και αισθητικά, όπως είναι η επιδρομή των ζωντανών νεκρών στο φινάλε.

Σε γενικές γραμμές ολόκληρο το OASIS OF THE ZOMBIES κινείται σε ρηχά νερά με το σεναριακό ενδιαφέρον να υποβαθμίζεται από την ακαδημαϊκή σκηνοθεσία του Jess και την αργή εξέλιξη της πλοκής. Στην αρχή έχουμε και κάποιες σκηνές αναδρομών στη σφαγή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που είχε γίνει στην Όαση που έχουν την πλάκα τους αλλά τελικά μοιάζουν απλά να επιμηκύνουν τη διάρκεια.

Όσο για ατμόσφαιρα, συμπυκνώνεται στα τελευταία 20 λεπτά της προβολής όπου δένει άψογα με την μονότονη και υποβλητική μουσική δίνοντας ένα φινάλε σχεδόν αταίριαστο με την υπόλοιπη μετριότητα και ακινησία της περισσότερης διάρκειας της προβολής. Από την άλλη, είναι λογικό κανείς που ξέρει τη δουλειά του Jess Franco να αντιλαμβάνεται ότι ακόμα και αυτό δε σημαίνει κάτι το ιδιαίτερα εντυπωσιακό ή πρωτοποριακό. Τον συγκεκριμένο τίτλο κερδίζει δικαιωματικά το μακιγιάζ των ζόμπι, που είναι με διαφορά ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η ταινία.

Σχετικά με τα γνωστά exploitation στοιχεία για τα οποία ο Franco έγινε παγκοσμίως γνωστός, αξίζει να αναφέρουμε ότι είναι συγκρατημένος, τόσο από πλευράς gore όσο και από πλευράς γυμνού και sleaze, κάτι το οποίο είναι έκπληξη για ταινία του Franco, αλλά μάλλον δυσάρεστη για τους fans του!

Επίσης αξίζει να αναφέρουμε ότι η ταινία έχει γυριστεί σε δύο εκδοχές, την Ισπανική και τη Γαλλική οι οποίες είναι ευρέως διαθέσιμες στο εμπόριο και η καθεμία έχει σκηνές που δεν υπάρχουν στην άλλη. Γενικά πρόκειται για ισάξιες εκδόσεις για μια ταινία που έχει την πλάκα και την γοητεία της για τους καλόβολους φίλους των ζωντανών νεκρών, αλλά σίγουρα απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί ως μια καλή ταινία.

Δεν υπάρχει έκδοση στη χώρα μας.

R0 Ισπανία (Divisa Red)
R1 Αμερική (Image Entertainment)
R2 Γερμανία (X-Rated KultDVD)
R2 Μ. Βρετανία (Arrow Film)

Καλύτερες από άποψη εικόνας είναι οι Γερμανικές και η Βρετανική έκδοση με αναμορφική μεταφορά και περιέχουν την ντουμπλαρισμένη στα Αγγλικά εκδοχή της Γαλλικής έκδοσης. Υπάρχει επίσης και σε πολλές budget κυκλοφορίες με μέτρια μεταφορά ποιότητας VHS, συνήθως στην ντουμπλαρισμένη στα Αγγλικά εκδοχή της Γαλλικής έκδοσης.