Σχόλια:  100% ατμόσφαιρα δεκαετίας του ’50, υπερβολικά φιλόδοξο σενάριο και χαμηλός προϋπολογισμός χαρακτηρίζουν αυτήν την ταινιούλα επιστημονικής φαντασίας που θα μπορούσε να είναι ένας ρετρό φόρος τιμής στις κλασσικές ταινίες του είδους. Συγκεκριμένα πρόκειται για ένα όχι και τόσο επιτυχημένο remake της πολύ καλής ταινίας του 1964, THE TIME TRAVELERS, για το σενάριο της οποίας συνεργάστηκε ο σκηνοθέτης του JOURNEY TO THE CENTER OF TIME, David L. Hewitt.
 Το είδος της Ε/Φ είναι από τα πιο ζόρικα για τους δημιουργούς μικρού προϋπολογισμού για να καταφέρουν να βγάλουν κάτι πραγματικά καλό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ταινίες των δεκαετιών του ’50 και του ’60 που μπορούν ακόμα και στέκονται καλά μέχρι σήμερα μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, μιας και το πέρασμα του χρόνου μοιάζει ανελέητο πάνω τους. Έτσι και το JOURNEY TO THE CENTER OF TIME δεν κατάφερε να αντέξει το τεστ του χρόνου και παρακολουθείται καθαρά από cult ενδιαφέρον, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών του είδους.
Η ιστορία έχει να κάνει με μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκονται σε μια μυστική επιστημονική εγκατάσταση στην οποία κάνουν πειράματα με το χωροχρόνο, με απώτερο στόχο το ταξίδι στο χρόνο. Αν και το αρχικό πείραμα πέτυχε να τους στείλει 24 ώρες στο παρελθόν, το να κρατήσει παραπάνω από ένα 24ωρο καθώς και το αντίστοιχο ταξίδι στο μέλλον φαντάζουν σχεδόν αδύνατα.
 Βλέποντας την ομάδα να μην μπορεί να καταφέρει το στόχο της, ο ηγέτης και χρηματοδότης της αποστολής αρχίζει να τα παίρνει, και απειλεί με ανάκληση των πόρων, αν η ομάδα δεν του παρουσιάσει γρήγορα αποτελέσματα. Έτσι, με την πίεση του χρόνου παίρνουν διάφορα ρίσκα τα οποία έχουν ως κατάληξη το να χαθεί το εργαστήριο και η ομάδα, συμπεριλαμβανομένου και του χρηματοδότη, στον χωροχρόνο με τις πιθανότητες επιστροφής ολοένα και να μικραίνουν.
 Μπορεί να μην πρόκειται για κάποιο αθάνατο δείγμα επιστημονικής φαντασίας, αλλά τουλάχιστον οι φίλοι του είδους θα χαρούν να μάθουν ότι το JOURNEY TO THE CENTER OF TIME δεν είναι από τις ταινίες που προσπαθούν να πείσουν το κοινό με την χρήση ακατάσχετης πολυλογίας, μιας και ο προϋπολογισμός τους δεν τους επιτρέπει να δείξουν τα φιλόδοξα σκηνικά που περιγράφονται από τους πρωταγωνιστές. Αντίθετα προσπαθεί φιλότιμα να δείξει τη δράση περιορίζοντας το μπλα- μπλα στο ελάχιστο.
 Οπότε βλέπουμε τα ψυχεδελικά πλάνα του ταξιδιού στο χρόνο, βλέπουμε τη Γη μετά από καταστροφή ένα εκατομμύριο χρόνια στο μέλλον κ.ο.κ. Γενικά η ταινία δίνει την εντύπωση ότι οι συντελεστές πραγματικά προσπάθησαν να φτιάξουν κάτι καλό, κάτι που φαίνεται στο τελικό αποτέλεσμα.
Προσωπικά συγχώρεσα τις περισσότερες (και πιστέψτε με, είναι πολλές) κακοτοπιές του σεναρίου και στο τέλος της προβολής ένιωσα ότι μέχρι ενός σημείου είχα διασκεδάσει και ενίοτε απορροφηθεί από το θέαμα το οποίο περιλαμβάνει φουτουριστικά εργαστήρια με τις πιο παράξενες κυλιόμενες πόρτες που έχω δει σε ταινία Ε/Φ (ανοίγουν τόσο κάθετα όσο και οριζόντια), ταξίδια στο χρόνο, εξωγήινους που έφτασαν στη μελλοντική Γη με στόχο να προστατέψουν το είδος τους, προϊστορικά τέρατα και πολλά άλλα.
 Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά τα στοιχεία δεν καταφέρνουν να σχηματίσουν ένα ικανοποιητικό σύνολο, το οποίο μοιάζει τυχαίο και ολίγον τι αχταρμάς! Η δράση των εξωγήινων και οι ενδιαφέρουσες περιπλανήσεις των φίλων μας στα μετά- αποκαλυπτικά τοπία της μελλοντικής Γης διαρκούν πολύ λίγο, τόσο που όταν πάει κάποιος να γλυκαθεί με τα cheesy κοστούμια των εξωγήινων, το σκηνικό μεταφέρεται πάλι μέσα στο εργαστήριο ταξιδιού στο χρόνο για ακόμα περισσότερο μπλα- μπλα.
 Γενικά θα κάνει λάθος κανείς αν ψάξει να βρει λογική στα δρώμενα του JOURNEY TO THE CENTER OF TIME. Η καλύτερη αντιμετώπιση της ταινίας είναι το άδειασμα του κεφαλιού από σκέψεις και προβληματισμούς που μπορεί να επηρεάσουν την προβολή και παράδοση άνευ όρων στο cheesy θέαμα που προσφέρει ο David L. Hewitt και η παρέα του.
Μπορεί να μην είναι κάποιο ιδιαίτερα αξιομνημόνευτο έργο, αλλά τουλάχιστον το JOURNEY TO THE CENTER OF TIME έχει τον χαβαλέ του και σίγουρα είναι πολύ ανώτερο από άλλες παραγωγές της εποχής, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι οι εταιρίες θα τρέξουν για να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα της για κάποιο μοντέρνο remake. Πάντως δύσκολα χάνει σε μια budget συσκευασία 10 ταινιών!
|
