Σχόλια:  Δεν χρειάζεται κανείς παραπάνω από λίγα λεπτά προβολής αυτού του πολύ ενδιαφέροντος δραματικού θρίλερ Ε/Φ από τη δεκαετία του ’80 για να εντοπίσει τις ομοιότητες του με το προγενέστερο NIGHTMARE CITY του Umberto Lenzi, αλλά και το πρόσφατο 28 DAYS LATER. Είναι φανερό ότι η συγκεκριμένη ταινία επηρεάστηκε από το ρυθμικό εργάκι του σκηνοθέτη του CANNIBAL FEROX, ενώ η εξαιρετικά επιτυχημένη ταινία του Danny Boyle δανείστηκε αρκετά πράγματα από το WARNING SIGN.
Πρόκειται για μια «σφιχτή» ιστορία μόλυνσης που διαδραματίζεται σε μια μυστική εγκατάσταση όπου γίνονται πειράματα και έρευνες για βιολογικά όπλα. Ένα λάθος που οφείλεται σε απροσεξία μελών του προσωπικού ελευθερώνει ένα άκρως επικίνδυνο βακτήριο το οποίο μολύνει την εγκατάσταση, κάνοντας τη διαδικασία καραντίνας αναγκαία, την ώρα που τα περισσότερα άτομα που βρίσκονται εκεί δεν έχουν αντιληφθεί το τι έχει συμβεί.
Στη δυσκολότερη θέση η υπεύθυνη ασφαλείας (Kathleen Quinlan), η οποία όχι μόνο πρέπει να υποστηρίξει τις διαδικασίες, αλλά ταυτόχρονα να αγνοήσει τις εκκλήσεις των υπολοίπων που προσπαθούν να την πείσουν να ανοίξει τις πόρτες παραβιάζοντας την καραντίνα και θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τον εαυτό της όσο και τον έξω κόσμο.
 Γρήγορα, όμως, γίνεται αντιληπτό ότι η συγκεκριμένη γυναίκα έχει ανοσία στο βακτήριο, καθώς ακόμα και όταν ο χώρος της παραβιάζεται βίαια από το απελπισμένο και μολυσμένο προσωπικό, αυτή παραμένει υγιής και ανεπηρέαστη, την ώρα που ο ένας μετά τον άλλο από τους υπόλοιπους πέφτουν σε προσωρινό κώμα για να συνέλθουν με βίαιες τάσεις συμπεριφερόμενοι σαν άλλοι άνθρωποι.
Και με τέτοια σφιχτή και στερεή υπόθεση είναι λίγο δύσκολο να μην πετύχαινε η συγκεκριμένη ταινιούλα, που διατηρεί το ενδιαφέρον της από την αρχή ως το τέλος, παρόλο που γενικά προσπαθεί να κρατηθεί σε mainstream επίπεδα, αποφεύγοντας βία και ακρότητες και στηριζόμενη περισσότερο στο δραματικό στοιχείο και στη κοντρολαρισμένη χρήση του σασπένς.
Ουσιαστικά η ταινία χωρίζεται σε τρία μέρη, με το πρώτο να ασχολείται κυρίως με τους χαρακτήρες και πώς αντιμετωπίζουν την καραντίνα, ενώ το δεύτερο μέρος παίρνει μια τροπή προς το NIGHTMARE CITY, με τους μολυσμένους που θεωρούνται νεκροί να συνέρχονται όντας ιδιαίτερα επιθετικοί και βίαιοι με πρώτο μέλημα να μεταδώσουν την ασθένεια στους υπόλοιπους. Τέλος, το τρίτο μέρος ασχολείται με τη διοχέτευση του πειραματικού ορού- αντιδότου που παράχθηκε από το DNA της Kathleen Quinlan η οποία αποδείχθηκε ότι έχει ανοσία στο βακτήριο.
Αρκετή κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, ρυθμική δράση και αποτελεσματικό ξεδίπλωμα της πλοκής κάνουν το WARNING SIGN μια ταινία που δεν πρέπει να χάσουν οι φίλοι του 28 DAYS LATER και αντίστοιχων ταινιών βιολογικής μόλυνσης. Τα στοιχεία του βρίσκονται σε ισορροπία, αν και προσωπικά θα προτιμούσα περισσότερη έμφαση στο α λα NIGHT OF THE LIVING DEAD κομμάτι, όπου οι μολυσμένοι (θα μπορούσε κανείς να τους αποκαλέσει και «ζόμπι» παρόλο που φαίνεται να κινούνται εκούσια και όχι από ένστικτο) επιτίθενται σε όποιον πέσει στο δρόμο τους. Αντίθετα, ο Hal Barwood μοιάζει να ενδιαφέρεται περισσότερο για την ανάλυση χαρακτήρων και το δραματικό στοιχείο, κάτι που κάνει την ταινία να απευθύνεται σε μεγαλύτερο κοινό, αλλά που περιορίζει κάπως το ενδιαφέρον καθώς εξελίσσεται η δράση.
Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ με το προηγούμενο σχόλιο, καθώς προσωπικά παρακολούθησα την ταινία «μονορούφι» από την αρχή ως το τέλος, χωρίς διαλείμματα και καρφωμένος στη θέση μου, παρόλο που τελικά η ιστορία κινείται προς σχετικά προβλέψιμα μονοπάτια προς το φινάλε. Το WARNING SIGN είναι αναμφίβολα μια ποιοτική ταινία που οι φίλοι της Ε/Φ πρέπει να δοκιμάσουν, παρόλο που σήμερα παραμένει ξεχασμένο.
 Πάντως ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι οι βασικοί συντελεστές της ταινίας και συγκεκριμένα οι Hal Barwood και Matthew Robbins συμμετείχαν και οι δύο στα CLOSE ENCOUNTERS OF THE THIRD KIND, DRAGONSLAYER και BATTERIES NOT INCLUDED, με τα δύο τελευταία μάλιστα να έχουν σκηνοθετηθεί από τον Matthew Robins, αλλά φαίνεται ότι αυτές οι κλασσικές ταινίες δεν βοήθησαν και πολύ την μελλοντική καριέρα τους. Ο μεν Hal Barwood από το 1985 έχει υποβαθμιστεί σε σκηνοθέτη ηλεκτρονικών παιχνιδιών για υπολογιστές, ενώ ο Matthew Robins εμφανίστηκε σε μόλις 2- 3 ταινίες, με μια από αυτές να είναι το παιδικό BINGO και το MIMIC του οποίου το σενάριο και επιμελήθηκε. Παράξενα πράγματα αν σκεφτεί κανείς ότι το WARNING SIGN έχει όλα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να αναβαθμίσουν τις καριέρες τους, αλλά από την άλλη το Χόλυγουντ ποτέ δεν ξεχώριζε για τις ανταμοιβές του σε αυτούς που πραγματικά τις αξίζουν.
|
