Αυτή την πολύ παράξενη ταινιούλα διάρκειας λίγο κάτω από μία ώρα την πέτυχα από το πουθενά σε μια πειρατική κόπια στα Ιαπωνικά και χωρίς υπότιτλους, οπότε ομολογώ ότι δεν έπιασα και πολλά πράγματα από τους διαλόγους. Πάντως ακόμα και έτσι μου έκανε αρκετή εντύπωση μιας και δεν είμαι σίγουρος αν τελικά έχει και μεγάλη σημασία ο ούτως ή άλλως ελαχιστοποιημένος διάλογος.
Το SUICIDE DOLLS είναι χωρισμένο σε τέσσερα μέρη, σαν μικρές ιστορίες αφιερωμένες στο γενικό θέμα της αυτοκτονίας, όπως μαρτυράει και ο τίτλος άλλωστε. Στο πρώτο, βλέπουμε μια νεαρή να κείτεται άσκοπα στο δωμάτιό της, φανερά βαριεστημένη και με ολίγη απελπισία. Μετά από καναδυό φαινομενικά ανούσια τηλέφωνα, πολλά τσιγάρα και ολίγον τι από κρακ αρχίζει να παίζει ρωσική ρουλέτα με ένα περίστροφο, με απόλυτα προβλέψιμα και αιματηρά αποτελέσματα. Στο δεύτερο μέρος, μια άλλη νεαρή καθισμένη σε ένα τραπέζι βλέπει κάποια χαρτιά που της παραδίδει χωρίς λόγια ένας άντρας, που φαίνεται ότι την ταράζουν αρκετά. Μόλις φεύγει ο άντρας, η κοπέλα αρχίζει να ξαπλώνει στο πάτωμα φανερά καταρρακωμένη, μέχρι τη στιγμή που μεταφέρει μια καρέκλα και ένα σκηνή έξω από το δωμάτιο, και το επόμενο που βλέπουμε είναι τον απαγχονισμό της, ο οποίος πάντως δεν είναι και τόσο ρεαλιστικός.
Η τρίτη και πιο παράξενη ιστοριούλα έχει να κάνει με μια ακόμα νεαρή που συζητάει με τα μέλη ενός κινηματογραφικού συνεργείου, προτού κάνει το πιο ανατριχιαστικό και ρεαλιστικό χαρακίρι που έχω δει ποτέ σε ταινία. Το τι συζητάει πριν την ανατριχιαστική αυτή πράξη δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα λόγω του ότι δεν μιλάω Ιαπωνικά, αλλά το ύφος της μοιάζει πάντα γαλήνιο, σαν να έκανε κάτι που ήταν καθαρά δική της επιλογή. Στη συνέχεια, το συνεργείο επιδίδεται σε μια αταίριαστη με την υπόλοιπη ταινία φρικαλεότητα πάνω στο άψυχο πλέον σώμα της κοπέλας, που οδηγεί τον έναν από αυτούς κατ’ ευθείαν στην τουαλέτα για εμετό. Τι κάνει; Μα, την υποχρεωτική extra λεπτομερειακή βία προς το ματάκι της κακόμοιρης κοπέλας! Το τέταρτο μέρος είναι ένα ολιγόλεπτο μακάβριο κουκλοθέατρο, με τη συνοδεία πολύ ακραίας industrial/ noise μουσικής στυλ Merzbow και Brighter Death Now, που αν και μοιάζει να μην έχει καμία λογική, ταιριάζει απόλυτα με την υπόλοιπη ταινία.
Το SUICIDE DOLLS είναι φανερό ότι γυρίστηκε με πενιχρά μέσα και κατευθείαν στο βίντεο με εξοπλισμό που μοιάζει σαν μια συνηθισμένη βίντεο κάμερα χειρός. Και οι τρεις ιστορίες διαδραματίζονται σε ένα δωμάτιο, χωρίς εξωτερικά πλάνα και χωρίς κανένα ίχνος καλλιτεχνικής διεύθυνσης. Όμως αυτό της δίνει μια snuff ποιότητα, όπως ακριβώς και τα δύο πρώτα της σειράς Guinea Pig, που προκαλεί το θεατή να συνεχίσει να παρακολουθεί. Προφανώς αυτός ήταν και ο στόχος του Tamakichi Anaru, που πιθανότατα πολλοί από εσάς να έχετε ακούσει από τη δουλειά του στο ψευδό- snuff πορνό PSYCHO: THE SNUFF REELS, που μπαίνει στην ίδια κατηγορία με αυτό και με τα GUINEA PIG: DEVIL’S EXPERIMENT και GUINEA PIG 2: FLOWER OF FLESH AND BLOOD, δηλαδή ψηλά στο πάνθεον του shock ασιατικού σινεμά. Σε κάθε περίπτωση το SUICIDE DOLLS είναι αρκετά αποκαρδιωτικό και δυσάρεστο ώστε να ικανοποιήσει τους χωρίς φραγμούς κυνηγούς gore, αν και από ποσότητα gore είναι αρκετά πιο συγκρατημένο από τα προαναφερόμενα Guinea Pigs αλλά και από το αρρωστημένο PSYCHO: THE SNUFF REELS. Πάντως η σκηνή του χαρακίρι είναι απίστευτα ρεαλιστική, και αν δεν ήξερα ότι κυκλοφόρησε το συνοδευτικό ντοκιμαντέρ "The Making of Suicide Dolls" που περιγράφει τα gore εφέ με σχολιασμό από τον σκηνοθέτη, τότε μάλλον θα είχα παρόμοια αντίδραση με τον Charlie Sheen όταν είδε το GUINEA PIG 2: FLOWER OF FLESH AND BLOOD και ειδοποίησε κατευθείαν το FBI! Μόνο για τους ιδιαίτερα θαρραλέους κυνηγούς gore, αν φυσικά καταφέρετε να το εντοπίσετε. Πάντως αν κανείς καταφέρει και εντοπίσει πουθενά κόπια με αγγλικούς υπότιτλους, ας μου ρίξει ένα email, παρακαλώ. Θα το εκτιμούσα πολύ.
DVD Notes:
To SUICIDE DOLLS δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στην Ελλάδα.
Αυτή την πολύ παράξενη ταινιούλα διάρκειας λίγο κάτω από μία ώρα την πέτυχα από το πουθενά σε μια πειρατική κόπια στα Ιαπωνικά και χωρίς υπότιτλους, οπότε ομολογώ ότι δεν έπιασα και πολλά πράγματα από τους διαλόγους. Πάντως ακόμα και έτσι μου έκανε αρκετή εντύπωση μιας και δεν είμαι σίγουρος αν τελικά έχει και μεγάλη σημασία ο ούτως ή άλλως ελαχιστοποιημένος διάλογος. 
