Ο Matt Cordell επιστρέφει ξανά απ’ τον τάφο για να εκδικηθεί τους εναπομείναντες πρώην συναδέλφους του και βρίσκει συνεργάτη στο πρόσωπο ενός μανιακού δολοφόνου που τρομοκρατεί την πόλη.

Ο William Lustig μένει στη μνήμη των περισσότερων φίλων του τρόμου λόγω του απίστευτα σκοτεινού και sleazy slasher που γύρισε το 1980 και τον έβαλε στον χάρτη του σινεμά τρόμου, του MANIAC. Τώρα ο Lustig προσφέρει στη σκηνή από διαφορετικό πόστο, όντας ο πρόεδρος της Αμερικανικής Blue Underground, της εταιρίας παραγωγής και διανομής DVD που έχει δώσει νέα πνοή στις περισσότερες από τις αγαπημένες μας ταινίες απ’ τις δεκαετίες ’70 και ‘80, που μέχρι τότε βλέπαμε σε σκονισμένες κόπιες VHS, και η δραστηριότητά του περιορίζεται σε παραγωγή των extras για τα DVD της εταιρίας.

Μέσα σ’ όλα αυτά, ο Lustig έκανε ακόμα μια σειρά ταινιών που πήγαν αρκετά καλά εισπρακτικά, τη σειρά που ξεκίνησε με το MANIAC COP του 1988, που έγινε σχεδόν αμέσως cult επιτυχία κυρίως λόγω της παρουσίας των Lustig και Bruce Campbell, αλλά και της επιτυχημένης μίξης τρόμου και δράσης.

Την ίδια συνταγή πάνω κάτω χρησιμοποιεί και αυτό το sequel που κυκλοφόρησε 2 χρόνια μετά, ένα χρόνο μετά το θάνατο του φίλου και συνεργάτη του Lustig, Joe Spinell (MANIAC), στον οποίο και ο Lustig αφιερώνει στους τίτλους τέλους το MANIAC COP 2.

Ο Matt Cordell επιστρέφει ξανά απ’ τον τάφο για να εκδικηθεί τους εναπομείναντες πρώην συναδέλφους του που τον έστειλαν στη φυλακή. Αυτή τη φορά ο Robert Davi αναλαμβάνει την υπόθεση μετά τον φόνο του Bruce Campbell (στο πρώτο τέταρτο της ταινίας). Εντωμεταξύ, ο Cordell ενώνει τις δυνάμεις του με τον κατ’ εξακολούθηση δολοφόνο της γειτονιάς που έχει σπείρει τον πανικό με τους συνεχόμενους φόνους στριπτιτζούδων, οπότε η αστυνομία έχει ακόμα δυσκολότερο έργο, μιας και δεν παραδέχονται ότι ο Cordell μπορεί να είναι ζωντανός.

Αρκετά κλισαρισμένο και σίγουρα λιγότερο ενδιαφέρον από το πρώτο, το MANIAC COP 2 έχει κάποια πράγματα να προσφέρει, όπως πολύ δράση, κυνηγητά αυτοκινήτων στους δρόμους της σκοτεινής Νέας Υόρκης, πιστολίδι και αρκετή ατμόσφαιρα παρακμής. Ο Lustig, όπως στις περισσότερες ταινίες του, επιτυγχάνει στο να δώσει απειλητική αίσθηση στην πόλη και μια εντύπωση ακαθαρσίας και ματαιότητας. Από την άλλη, η πλοκή είναι τουλάχιστον αδιάφορη και σε ορισμένα σημεία ακατανόητη (όπως ας πούμε για ποιο ακριβώς λόγο ο Cordell έγινε ομάδα με τον ψυχοπαθή) που δεν βοηθάει στο να γίνει το MANIAC COP 2 πιο ολοκληρωμένο.

Οι ερμηνείες είναι καλές, με τους Robert Davi στο ρόλο του επιθεωρητή και Leo Rossi στο ρόλο του ψυχοπαθή serial killer να ξεχωρίζουν, ενώ ο Bruce Campbell είναι ως συνήθως πολύ καλός στον ομολογουμένως ελάχιστο χρόνο στον οποίο εμφανίζεται.

Ουσιαστικά το MANIAC COP 2 δεν έχει και πολλά κομμάτια στα οποία μπορούν να... βυθίσουν τα δόντια τους οι απανταχού σπλατεράδες εκτός από δύο τρεις σκηνές gore, αλλά από πλευράς δράσης κάνει δουλειά, ενώ γενικά είναι αρκετά σταθερό σε ποιότητα που πλησιάζει (αλλά δε φτάνει) την αρχική ταινία. Έχετε τα μάτια σας ανοιχτά για την φοβερή επιδρομή α λα TERMINATOR του Cordell στο αστυνομικό τμήμα, αλλά μην κρατήσετε και την ανάσα σας για φινάλε- έκπληξη, καθώς αυτό που επέλεξαν οι συντελεστές είναι το πιο συμβατικό και χωρίς φαντασία απ’ όσα θα μπορέσετε να σκεφτείτε μέχρι τότε.

Γενικώς απλά αποδεκτό, χωρίς τίποτα ιδιαίτερο, το MANIAC COP 2 είναι μια ταινία δράσης με λίγα στοιχεία τρόμου και αρκετή αδρεναλίνη, αλλά καλύτερα προτιμήστε να ξεκινήσετε πρώτα με το ανώτερο πρώτο μέρος της σειράς. Εγώ προσωπικά πάω να ξαναδώ το σκέτο MANIAC για να έρθω στα ίσια μου!

Δεν υπάρχει επίσημη έκδοση στη χώρα μας.

R2 Γερμανία (EMS)
R2 Μ. Βρετανία (Medusa)
R4 Αυστραλία (Magna Pacific)

Η έκδοση της Μ. Βρετανίας έχει μικροπερικοπές 3-4 δευτερολέπτων που όμως περνούν απαρατήρητες. Οι άλλες εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Η καλύτερη φαίνεται η Γερμανική, με κάποια ψιλοextras όπως το trailer, που πάντως δεν είναι και κάτι το φοβερό. Όλες οι εκδόσεις έχουν fullscreen μεταφορά και γενικά μοιάζουν ισάξιες.